تفسیر مفردات قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR110265J1.jpg | عنوان = تفسیر مفردات قرآن | عنوان‌های دیگر = نسخه‌ای کهن از کتابخانه آستان قدس رضوی | پدیدآورندگان | پدیدآوران = جوینی، عزیزالله (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = بنيا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مفردات قرآن (ابهام زدایی)' به 'مفردات قرآن (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسیر مفردات قرآن'''، نسخه‌ای کهن از کتابخانه آستان قدس رضوی است که به تصحیح دکتر عزیزالله جوینی رسیده است. این اثر، دفتر 55 از مجموعه زبان و ادبیات فارسی است که حاوی توضیح و تفسیر بسیار مختصر مفردات قرآنی (در حد ترجمه) است. این مجموعه توسط انتشارات بنیاد فرهنگ ایران به چاپ می‌رسیده است. | {{کاربردهای دیگر| مفردات قرآن (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''تفسیر مفردات قرآن'''، نسخه‌ای کهن از کتابخانه آستان قدس رضوی است که به تصحیح دکتر [[جوینی، عزیزالله|عزیزالله جوینی]] رسیده است. این اثر، دفتر 55 از مجموعه زبان و ادبیات فارسی است که حاوی توضیح و تفسیر بسیار مختصر مفردات قرآنی (در حد ترجمه) است. این مجموعه توسط انتشارات بنیاد فرهنگ ایران به چاپ می‌رسیده است. | |||
کتاب حاضر یکی از گنجینه‌های کمیابی است از گذشته بس دور و میراثی از پدران و یادگاری از مردم پاک‌دین و نیک‌اعتقاد خراسان است. گرچه نشانه‌ای – به‌واسطه سقط اول و آخر نسخه - از نویسنده و کاتب آن برجای نمانده است، اما ضبط حرکات حروف و کلمات، نشان‌دهنده گویش مشرق ایران است و می‌توان حدس زد که مؤلف آن اهل خراسان بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ده</ref>. رسم‌الخط این کتاب و تحریر آن خصوصیاتی دارد که کتابت نسخه را در قرن پنجم هجری تأیید می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>. | کتاب حاضر یکی از گنجینه‌های کمیابی است از گذشته بس دور و میراثی از پدران و یادگاری از مردم پاک‌دین و نیک‌اعتقاد خراسان است. گرچه نشانه‌ای – به‌واسطه سقط اول و آخر نسخه - از نویسنده و کاتب آن برجای نمانده است، اما ضبط حرکات حروف و کلمات، نشان‌دهنده گویش مشرق ایران است و می‌توان حدس زد که مؤلف آن اهل خراسان بوده است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ده</ref>. رسم‌الخط این کتاب و تحریر آن خصوصیاتی دارد که کتابت نسخه را در قرن پنجم هجری تأیید می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | ||
[[رده: ترجمه‌های قرآن]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1402 توسط جلال یقموری]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ فروردین 1402 توسط جلال یقموری]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ فروردین 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۴
| تفسیر مفردات قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جوینی، عزیزالله (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | نسخه‌ای کهن از کتابخانه آستان قدس رضوی |
| ناشر | بنياد فرهنگ ايران |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1359ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسیر مفردات قرآن، نسخه‌ای کهن از کتابخانه آستان قدس رضوی است که به تصحیح دکتر عزیزالله جوینی رسیده است. این اثر، دفتر 55 از مجموعه زبان و ادبیات فارسی است که حاوی توضیح و تفسیر بسیار مختصر مفردات قرآنی (در حد ترجمه) است. این مجموعه توسط انتشارات بنیاد فرهنگ ایران به چاپ می‌رسیده است.
کتاب حاضر یکی از گنجینه‌های کمیابی است از گذشته بس دور و میراثی از پدران و یادگاری از مردم پاک‌دین و نیک‌اعتقاد خراسان است. گرچه نشانه‌ای – به‌واسطه سقط اول و آخر نسخه - از نویسنده و کاتب آن برجای نمانده است، اما ضبط حرکات حروف و کلمات، نشان‌دهنده گویش مشرق ایران است و می‌توان حدس زد که مؤلف آن اهل خراسان بوده است[۱]. رسم‌الخط این کتاب و تحریر آن خصوصیاتی دارد که کتابت نسخه را در قرن پنجم هجری تأیید می‌کند[۲].
فهرست‌نویسان قدیم آستان قدس رضوی، این اثر را به «ترجمه مفردات قرآن» نام‌گذاری کرده‌اند و محقق اثر برای اینکه هم این نام را حفظ کند و هم نامی را برای آن انتخاب کند که با متن کتاب مناسبت داشته باشد، این نام را به «تفسیر مفردات قرآن» تغییر داده است. مؤلف این اثر در عین ایجاز و اختصار معانی کوشیده است که نظریه‌ای را در میان معانی کلمات برگزیند که جمهور مفسران بر آن عقیده هستند و آن معنی را بر دیگر معانی ترجیح داده‌اند؛ مانند: «و يجعل الرجس»، که به: و «کند لعنت و عقوبت»، معنی شده است؛ یا: «فتنوا المؤمنين» در صفحه 35، که به: «بسوختند مؤمنان را» معنی شده است و... گاهی مؤلف در بعضی موارد در توضیح کلمات، کلمه «أي» و «یعنی» آورده است؛ گویی مقصودش بیان قول مفسران و ذکر نظریه آنان بوده است؛ مثل: «سِرّا؛ یعنی جماع» در صفحه 5؛ یا «حتی يبلغ الكتاب أجله؛ یعنی تا بگذرت عدت» در همان صفحه و یا «أ إذا ضللنا في الأرض؛ أي چون بپوسیم و نیست گردیم در زمین» در صفحه 27...[۳].
با اینکه مؤلف در این اثر کوشیده کلمات قرآن را به‌اختصار ترجمه و تفسیر کند، ولی می‌بینیم که گاه نسبت به برخی موارد، شرح و تفصیل بیشتری داده است؛ مثل: کلمه تابوت و...[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.