لسان العرب (ابن منظور): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'لسان (ابهام زدایی)' به 'لسان (ابهام‌زدایی)')
     
    (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''لسان العرب'''، فرهنگ‌نامه‌ای از واژه‌های زبان عربی است که ابوالفضل جمال الدین محمد بن مکرم رویفعی افریقی(630-711ق)، معروف به ابن منظور آن را نوشته است. این نسخۀ کتاب در 18 جلد چاپ شده است که سه جلد «16، 17 و 18» آن فهرستی از شعرها، آیه‌ها، حدیث‌ها و اعلام است که «علی سری» آن‌ها را تنظیم کرده است.
    {{کاربردهای دیگر|لسان (ابهام‌زدایی)}}


    ابن منظور در نوشتن [[لسان العرب]] از منابع معتبری چون تهذیب اللغه (ازهریالمحکم و المحیط (ابن سیده)، الصحاح (جوهری)، حواشی بر الصحاح (ابن بری) و النهایه فی غریب الحدیث و الأثر (ابن اثیر) بهره برده است. <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، جلد 1، ص 13</ref>
    '''لسان العرب'''، فرهنگ‌نامه‌ای از واژه‌های زبان عربی است که [[ابن منظور، محمد بن مکرم|ابوالفضل جمال‌الدین محمد بن مکرم رویفعی افریقی]](630-711قمعروف به [[ابن منظور، محمد بن مکرم|ابن منظور]] آن را نوشته است. این نسخۀ کتاب در 18 جلد چاپ شده است که سه جلد «16، 17 و 18» آن فهرستی از شعرها، آیه‌ها، حدیث‌ها و اعلام است که «[[شیری، علی|علی شیری]]» آن‌ها را تنظیم کرده است.


    روشی که در این نسخه (دار احیاء التراث العربی) برای تنظیم و فهرست‌کردن واژه‌ها برگزیده شده است، با روش صاحب کتاب تفاوت دارد؛ ابن منظور در این کتاب، ریشه‌های لغات را به پیروی از «جوهری» بر پایه نظام قافیه ترتیب داده است.‏<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، جلد 1، ص 19</ref>. بر حسب این نظام، ملاک ترتیب الفبایی ریشه‌ها در مرتبه اول، حرف پایانی است، پس از آن حرف نخست و سرانجام حرف میانی است؛ بدین‌گونه که در آغاز، هر واژه را از حرف‌های زائد (مانند حروف عله) پاک می‌کرده، سپس، به ریشه‌اش بازمی‌گردانده است؛ (اگر این واژه فعل باشد، به فعل ماضی و اگر اسم باشد، به اسم مفرد برگشت داده می‌شده است). او هر واژه را بر مبنای سه حرف نمایه می‌زند. آنگاه، حرف آخر هر واژه (یا به تعبیری، لام الفعل آن) را «باب» نامیده و این باب‌ها را به ترتیب الفبایی فهرست کرده است. سپس، حرف اول هر واژه (یا فاءالفعل آن) را «فصل» نامیده، آنگاه، این فصل‌ها را زیر عنوان هر باب (با ترتیب الفبایی) درج کرده است. مثلاً: واژه (ضرب) را در باب «باء» و فصل «ضاد» آورده است و یا واژه (اتحاد) را پس از جداکردن زوائدش به (وحد) بازگردانده و آن را در باب «دال» و فصل «واو» تعریف کرده است.  
    ابن منظور در نوشتن [[لسان العرب]] از منابع معتبری چون [[تهذيب اللغة]] ([[ازهری، محمد بن احمد|ازهری]])، [[المحكم و المحيط الأعظم|المحکم و المحیط]] ([[ابن سیده، علی بن اسماعیل|ابن سیده]])، [[الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية|الصحاح]] ([[جوهری، اسماعیل بن حماد|جوهری]])، حواشی بر الصحاح ([[ابن بری، بری بن عبدالجبار|ابن بری]]) و [[النهاية في غريب الحديث و الأثر]] ([[ابن اثیر، مبارک بن محمد|ابن اثیر]]) بهره برده است. <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، جلد 1، ص 13</ref>
     
    روشی که در این نسخه (دار احیاء التراث العربی) برای تنظیم و فهرست‌کردن واژه‌ها برگزیده شده است، با روش صاحب کتاب تفاوت دارد؛ ابن منظور در این کتاب، ریشه‌های لغات را به پیروی از «جوهری» بر پایه حرف پایانی ریشه کلمه ترتیب داده است.‏<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، جلد 1، ص 19 و مقدمه محقق، جلد 1، ص 13</ref>. بر حسب این نظام، ملاک ترتیب الفبایی ریشه‌ها در مرتبه اول، حرف پایانی است، پس از آن حرف نخست و سرانجام حرف میانی است؛ بدین‌گونه که در آغاز، هر واژه را از حرف‌های زائد (مانند حروف عله) پاک می‌کرده، سپس، به ریشه‌اش بازمی‌گردانده است؛ (اگر این واژه فعل باشد، به فعل ماضی و اگر اسم باشد، به اسم مفرد برگشت داده می‌شده است). او هر واژه را بر مبنای سه حرف نمایه می‌زند. آنگاه، حرف آخر هر واژه (یا به تعبیری، لام الفعل آن) را «باب» نامیده و این باب‌ها را به ترتیب الفبایی فهرست کرده است. سپس، حرف اول هر واژه (یا فاءالفعل آن) را «فصل» نامیده، آنگاه، این فصل‌ها را زیر عنوان هر باب (با ترتیب الفبایی) درج کرده است. مثلاً: واژه (ضرب) را در باب «باء» و فصل «ضاد» آورده است و یا واژه (اتحاد) را پس از جداکردن زوائدش به (وحد) بازگردانده و آن را در باب «دال» و فصل «واو» تعریف کرده است.  


    اما ناشر در نسخه دارالإحیاء برای آسان‌نمودن بهره‌گیری از کتاب، واژه‌ها را به روش امروزه فهرست کرده است؛ یعنی، واژه‌ها را بر مبنای همان سه حرف اصلی (فاء الفعل، عین‌ الفعل و لام‌ الفعل) ارائه داده، سپس نظام الفبایی را از نخستین حرف (فاءالفعل) آغاز کرده و پس از آن در حروف بعدی جاری کرده است. مثلاً: (ضرب) را با حرف اول آن که «ضاد» است، نمایه زده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، جلد 1، ص 6-5</ref>
    اما ناشر در نسخه دارالإحیاء برای آسان‌نمودن بهره‌گیری از کتاب، واژه‌ها را به روش امروزه فهرست کرده است؛ یعنی، واژه‌ها را بر مبنای همان سه حرف اصلی (فاء الفعل، عین‌ الفعل و لام‌ الفعل) ارائه داده، سپس نظام الفبایی را از نخستین حرف (فاءالفعل) آغاز کرده و پس از آن در حروف بعدی جاری کرده است. مثلاً: (ضرب) را با حرف اول آن که «ضاد» است، نمایه زده است.<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، جلد 1، ص 6-5</ref>
    خط ۴۱: خط ۴۳:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[لسان العرب]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)‎‏]]
    [[رده:مقالات آبان 01 حسینی هاشمی]]
    [[رده:مقالات آبان 01 حسینی هاشمی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۸

    لسان العرب(ابن منظور، محمد بن مکرم)
    لسان العرب (ابن منظور)
    پدیدآورانابن منظور، محمد بن مکرم (نويسنده) شیری، علی (محقق)
    ناشردار إحياء التراث العربي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1408ق - 1988م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعزبان عربی - واژه‌نامه‎‌‌ها
    زبانعربی
    تعداد جلد18
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ل‎‏5‎‏ ‎‏1367 6620 PJ
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    لسان العرب، فرهنگ‌نامه‌ای از واژه‌های زبان عربی است که ابوالفضل جمال‌الدین محمد بن مکرم رویفعی افریقی(630-711ق)، معروف به ابن منظور آن را نوشته است. این نسخۀ کتاب در 18 جلد چاپ شده است که سه جلد «16، 17 و 18» آن فهرستی از شعرها، آیه‌ها، حدیث‌ها و اعلام است که «علی شیری» آن‌ها را تنظیم کرده است.

    ابن منظور در نوشتن لسان العرب از منابع معتبری چون تهذيب اللغة (ازهریالمحکم و المحیط (ابن سیدهالصحاح (جوهری)، حواشی بر الصحاح (ابن بری) و النهاية في غريب الحديث و الأثر (ابن اثیر) بهره برده است. [۱]

    روشی که در این نسخه (دار احیاء التراث العربی) برای تنظیم و فهرست‌کردن واژه‌ها برگزیده شده است، با روش صاحب کتاب تفاوت دارد؛ ابن منظور در این کتاب، ریشه‌های لغات را به پیروی از «جوهری» بر پایه حرف پایانی ریشه کلمه ترتیب داده است.‏[۲]. بر حسب این نظام، ملاک ترتیب الفبایی ریشه‌ها در مرتبه اول، حرف پایانی است، پس از آن حرف نخست و سرانجام حرف میانی است؛ بدین‌گونه که در آغاز، هر واژه را از حرف‌های زائد (مانند حروف عله) پاک می‌کرده، سپس، به ریشه‌اش بازمی‌گردانده است؛ (اگر این واژه فعل باشد، به فعل ماضی و اگر اسم باشد، به اسم مفرد برگشت داده می‌شده است). او هر واژه را بر مبنای سه حرف نمایه می‌زند. آنگاه، حرف آخر هر واژه (یا به تعبیری، لام الفعل آن) را «باب» نامیده و این باب‌ها را به ترتیب الفبایی فهرست کرده است. سپس، حرف اول هر واژه (یا فاءالفعل آن) را «فصل» نامیده، آنگاه، این فصل‌ها را زیر عنوان هر باب (با ترتیب الفبایی) درج کرده است. مثلاً: واژه (ضرب) را در باب «باء» و فصل «ضاد» آورده است و یا واژه (اتحاد) را پس از جداکردن زوائدش به (وحد) بازگردانده و آن را در باب «دال» و فصل «واو» تعریف کرده است.

    اما ناشر در نسخه دارالإحیاء برای آسان‌نمودن بهره‌گیری از کتاب، واژه‌ها را به روش امروزه فهرست کرده است؛ یعنی، واژه‌ها را بر مبنای همان سه حرف اصلی (فاء الفعل، عین‌ الفعل و لام‌ الفعل) ارائه داده، سپس نظام الفبایی را از نخستین حرف (فاءالفعل) آغاز کرده و پس از آن در حروف بعدی جاری کرده است. مثلاً: (ضرب) را با حرف اول آن که «ضاد» است، نمایه زده است.[۳]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، جلد 1، ص 13
    2. ر.ک: مقدمه مؤلف، جلد 1، ص 19 و مقدمه محقق، جلد 1، ص 13
    3. ر.ک: مقدمه ناشر، جلد 1، ص 6-5

    منابع مقاله

    1. مقدمه ناشر
    2. مقدمه کتاب
    3. متن کتاب.

    وابسته‌ها