۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شهاب‌الدين سهروردى (ابهام زدایی)' به 'شهاب‌الدين سهروردى (ابهام‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - 'آشتیانی، جلال‌الدین' به 'آشتیانی، سید جلال‌الدین') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شهاب‌الدين سهروردى (ابهام زدایی)' به 'شهاب‌الدين سهروردى (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[فرغانی، سعید بن محمد]] (شارح) | [[فرغانی، سعید بن محمد]] (شارح) | ||
[[آشتیانی، | [[آشتیانی، سید جلال‌الدین]] (مقدمه و تعلیق) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =PJA 4244 /ت2ف4 | | کد کنگره =PJA 4244 /ت2ف4 | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
قصيده تائيه، مهم‌ترين و معروف‌ترين اثر ابن فارض است و به نام‌هاى «تائيه كبرى»، «نظم السلوك» و «نظم الدر» نيز معروف مى‌باشد. اين قصيده كه با نزديك به هفت‌صد و پنجاه بيت، بزرگ‌ترين بخش از ديوان وى را تشكيل داده، معراج‌نامه ابن فارض است. گويا ابن فارض، آن را در آغاز، «انفاس الجنان و نفائس الجنان» ناميده، سپس به «لوايح الجنان و روائح الجنان» تغيير داد، ولى پس از رؤياى نبوى(ص) و اشارت آن حضرت، آن را «نظم الدر» نام نهاده است. حالات روحى و جسمى ابن فارض به هنگام سرودن اين قصيده، بسيار جالب و حيرت‌انگيز است. | قصيده تائيه، مهم‌ترين و معروف‌ترين اثر ابن فارض است و به نام‌هاى «تائيه كبرى»، «نظم السلوك» و «نظم الدر» نيز معروف مى‌باشد. اين قصيده كه با نزديك به هفت‌صد و پنجاه بيت، بزرگ‌ترين بخش از ديوان وى را تشكيل داده، معراج‌نامه ابن فارض است. گويا ابن فارض، آن را در آغاز، «انفاس الجنان و نفائس الجنان» ناميده، سپس به «لوايح الجنان و روائح الجنان» تغيير داد، ولى پس از رؤياى نبوى(ص) و اشارت آن حضرت، آن را «نظم الدر» نام نهاده است. حالات روحى و جسمى ابن فارض به هنگام سرودن اين قصيده، بسيار جالب و حيرت‌انگيز است. | ||
هرچند، نام [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] در كنار عارفانى همچون [[ابن عربی، محمد بن علی|محى‌الدين بن عربى]]، شيخ [[شهاب‌الدين سهروردى ( | هرچند، نام [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] در كنار عارفانى همچون [[ابن عربی، محمد بن علی|محى‌الدين بن عربى]]، شيخ [[شهاب‌الدين سهروردى (ابهام‌زدایی)|شهاب‌الدين سهروردى]]، [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] و ديگر عارفان و فيلسوفان الهى، ياد مى‌شود - به‌گونه‌اى كه اسطوره‌وار نقل شده است كه محى‌الدين در ملاقاتى با [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]، به او مى‌گويد كه در صدد شرحى بر تائيه اوست و ابن فارض چنين پاسخ مى‌دهد كه «فتوحات» تو شرح آن است - ولى تفاوت‌هاى بسيار زيادى بين او و ديگران وجود دارد؛ بالاخص با [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] و مكتب وحدت وجودى او. ابن فارض، نماينده‌ى سلوك و زهد همراه با تقيد به شريعت است و اوج سلوك عارف را اتحاد شهودى مى‌داند. | ||
كتاب «مشارق»، گذشته از شرح تك تك ابيات و توضيح و تفسير آن‌ها، مطالبى را در آغاز كتاب، به‌عنوان چهار اصل در بر دارد: | كتاب «مشارق»، گذشته از شرح تك تك ابيات و توضيح و تفسير آن‌ها، مطالبى را در آغاز كتاب، به‌عنوان چهار اصل در بر دارد: | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[شرح نظم الدر (شرح قصیده تاییه ابن فارض)]] | |||
[[شرح تائية إبن الفارض الکبري]] | |||
[[المحب المحبوب، أو، شرح تائية الحراق و إبن الفارض في الحب الإلهي]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||