پیامبری زرتشت: پژوهشی در نبی‌انگاری: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}

==ساختار==

متون زرتشتی که بیشتر آنها از لحاظ زبانی به دو بخش اوستایی و پهلوی تقسیم می‌شود، دو سبک و رویکرد مغایر دارد. از سویی در اوستا با کیش کهن زرتشتی مواجهیم که سنخ پیام‌آوری در آن با ادیان شرقی و اشراقی همخوان است و سیر اشراقی برخلاف نبوت که برگزیدگی از سوی خدا است، صعودی از جانب منادی است که به شهودی دست یافته و فروماندگان را به حرکت در این مسیر می‌خواند. اما روی دیگر سکه متون پهلوی که حاکی از کیش زرتشتی متأخر است، عمدتاً در دوران اسلامی نگاشته شده و قالب آنها با پیامبری در ادیان ابراهیمی سنخیت دارد. در فصل دوم هر دو مأخذ بررسی شده تا از سویی جنش پیام‌آوری در اوستا نمایان شود و از سوی دیگر دگرگونی یک دین از سنخ ادیان شرقی یا آریایی به دینی ابراهیمی به نمایش درآید.

کلام اسلامی برخلاف گفتمان مستشرقان دین‌پژوه که هر دریافتی را تجربۀ دینی می‌دانند، بین کهانت، پیشگویی، القائات شیطانی و نفسانی، وحی و برگزیدگی الهی تمایز قائل است و به‌خودبستن برخی شئونات نبوت را در پذیرش ادعا کافی نمی‌داند. هرچند پیامبرداشتن مجوس محل وفاق مسلمانان است؛ ولی آیا می‌توان برای یکسان‌انگاری زرتشت با نبی مجوس گواهی آورد؟ تا یک سده پیش کمتر کسی در جوامع اسلامی مسئلۀ پیامبری زرتشت را جدی می‌پنداشت و چنان‌که ناپیر مالکوم انگلیسی در «سفرنامۀ یزد» آورده، حتی مردم یزد که زرتشتیان در میان آنها زندگی می‌کردند، در پیامبری زرتشت تردید جدی داشتند. در فصل پایانی کتاب، پیامبری زرتشت از دیدگاه مسلمانان تبیین و بررسی شده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/5473 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==

<references />