ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)')
     
    (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵: خط ۵:
    |پدیدآورندگان  
    |پدیدآورندگان  
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[سیف‌ فرغانی، محمد]] (نویسنده)
    [[سیف فرغانی، محمد]] (نویسنده)
    [[صفا، ذبیح‌الله]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
    [[صفا، ذبیح‌الله]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
    |زبان  
    |زبان  
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}}
    '''ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی،''' مجموعه اشعار [[سیف فرغانی، محمد|سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی]] به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]].


     
    تنها اثر بازمانده از [[سیف فرغانی، محمد|سیف‌الدین محمد فرغانی]] دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19</ref>
    {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌ زدایی)}}
     
     
    '''ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی،''' مجموعه اشعار [[سیف‌ فرغانی، محمد|سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی]] به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]].
     
    تنها اثر بازمانده از [[سیف‌ فرغانی، محمد|سیف‌الدین محمد فرغانی]] دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19</ref>


    این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.<ref>ر.ک: همان</ref>
    این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.<ref>ر.ک: همان</ref>


    مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|صفا]] به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید [[سیف‌ فرغانی، محمد|فرغانی]] در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.
    مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر [[صفا، ذبیح‌الله|صفا]] به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید [[سیف فرغانی، محمد|فرغانی]] در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.


    غزل‌های وی برخی در جواب سعدی و برخی در جواب عطار و... است.
    غزل‌های وی برخی در جواب [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و برخی در جواب [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و... است.


    ==پانویس==
    ==پانویس==

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۹

    ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی
    ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی
    پدیدآورانسیف فرغانی، محمد (نویسنده) صفا، ذبیح‌الله (مصحح و مقدمه‌نويس)
    ناشرفردوسي
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1364ش.
    چاپچاپ دوم
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    ديوان سیف‌الدین محمد فرغانی، مجموعه اشعار سیف‌الدین ابوالمحامد محمد فرغانی به زبان فارسی است در یک جلد با مقدمه و تصحیح دکتر ذبیح‌الله صفا.

    تنها اثر بازمانده از سیف‌الدین محمد فرغانی دیوان اوست؛ او مجموعه اشعار خود را به‌نحوی که از نخستین بیت‌های آن هویداست، خود گرد آورده و آن را در دیباچه منظوم دیوان همراه با نعت باری و افتتاح سخن به نام اوست معرفی کرده است.[۱]

    این دیوان شامل سه بخش اصلی است که در بخش اول آن قصاید و قطعات کتاب آمده، در بخش دوم، غزلیات و در بخش سومش، رباعیات. در پایان ذکر اشعا، فهرست قصاید و غزلیات و قطعات ذکر شده است. به تعبیر دقیق‌تر این دیوان، مجموعه‌ای است از قصیده و قطعه و غزل و رباعی که شماره مجموع بیت‌های آن تخمینا از یازده‌هزار بیت می‌گذرد.[۲]

    مقدمه کتاب با خط زیبای خود دکتر صفا به چاپ رسیده است و او در آنجا مخصوصا در صفحات 19 به بعد، درباره محتوای اشعار و چگونگی آنها به‌تفصیل توضیح داده است. قصاید فرغانی در مدح شاهان و امیران و وزیران نیست، بلکه در نعت خداوند و منقبت رسول و وعظ و اندرز و تحقیق و انتقاد از وضع نابسامان زمان و طبقات گوناگون جامعه است. وی قسمتی از قصاید خود را در استقبال قصاید مشهور فارسی سروده است.

    غزل‌های وی برخی در جواب سعدی و برخی در جواب عطار و... است.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مصحح بر کتاب، ص19
    2. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    مقدمه مصحح بر کتاب.


    وابسته‌ها