الفصول الفخریة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =     
    | کد کنگره =CS 27.E25F6      
    | موضوع =ائمه اثناعشر - نسب نامه - شیعه - سرگذشت نامه - کشورهای اسلامی - شاهان و فرمان روایان - نسب نامه
    | موضوع =ائمه اثناعشر - نسب نامه - شیعه - سرگذشت نامه - کشورهای اسلامی - شاهان و فرمان روایان - نسب نامه
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    '''الفصول الفخرية'''، اثر ابن‌ عنبه‌، سید جمال‌الدین‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن مهنا حسنی‌ حسینی‌ (ح ‌۷۴۸-۸۲۸ق‌/ ۱۳۴۷-۱۴۲۴م‌)، مورخ‌ و نسب‌شناس‌ شیعی، کتابی است در شناسایی نسب میر فخرالدین حسن حسینی، از سادات حسینی افطسی و رجال معاصر مؤلف که به اهتمام سید جلال‌الدین محدث ارموی، منتشر شده است.
    '''الفصول الفخرية'''، اثر [[ابن عنبه، سید احمد بن علی|ابن‌ عنبه‌، سید جمال‌الدین‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن مهنا حسنی‌ حسینی‌]] (ح ‌۷۴۸-۸۲۸ق‌/ ۱۳۴۷-۱۴۲۴م‌)، مورخ‌ و نسب‌شناس‌ شیعی، کتابی است در شناسایی نسب [[میر فخرالدین حسن حسینی]]، از سادات حسینی افطسی و رجال معاصر مؤلف که به اهتمام [[محدث، سید جلال‌الدین|سید جلال‌الدین محدث ارموی]]، منتشر شده است.


    کتاب حاضر، یکی از مؤلفات بسیار معتبر و پرفایده فن انساب نویسنده کتاب معروف «عمدة الطالب في نسب آل أبي‌طالب» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه جلال‌الدین همایی، صفحه یک</ref>. برخی از دلایلی که صحت انتساب کتاب را به ابن عنبه، تأیید می‌کند، به شرح زیر می‌باشد:
    کتاب حاضر، یکی از مؤلفات بسیار معتبر و پرفایده فن انساب نویسنده کتاب معروف «[[عمدة الطالب في نسب آل أبي‌طالب]]» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه جلال‌الدین همایی، صفحه یک</ref>. برخی از دلایلی که صحت انتساب کتاب را به ابن عنبه، تأیید می‌کند، به شرح زیر می‌باشد:
    # تصریح خود نویسنده در کتاب.
    # تصریح خود نویسنده در کتاب.
    # نویسنده هر دو کتاب، جد مادری خود را یکی از مشایخ قبیله بنی‌اسد، به نام و عنوان فخرالدین ابوجعفر محمد بن شیخ علامه زین‌الدین حسین بن اسماعیل محمد بن حدید اسدی معرفی می‌کند.
    # نویسنده هر دو کتاب، جد مادری خود را یکی از مشایخ قبیله بنی‌اسد، به نام و عنوان فخرالدین ابوجعفر محمد بن شیخ علامه زین‌الدین حسین بن اسماعیل محمد بن حدید اسدی معرفی می‌کند.
    # مؤلف در هر دو کتاب، سید تاج‌الدین محمد بن معینه نقیب حسنی دیباجی و سید مجدالدین محمد بن علم‌الدین علی نقیب را از مشایخ خود نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه دو - سه</ref>.
    # مؤلف در هر دو کتاب، سید تاج‌الدین محمد بن معینه نقیب حسنی دیباجی و سید مجدالدین محمد بن علم‌الدین علی نقیب را از مشایخ خود نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه دو - سه</ref>.


    نویسنده کتاب را برای میر فخرالدین حسن حسینی تألیف نموده و در این کتاب، به معرفی و ذکر نسب‌نامه وی، پرداخته است. وی در دیباچه کتاب، شرحی مبسوط در تعریف و تمجید وی نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه سه</ref>. وی یکی از اعاظم سادات حسینی افطسی و اکابر نقبا و اعیان رجال معاصر مؤلف در ایام سلطنت میرزا شاهرخ فرزند امیر تیمور گورکان (807-850ق) است که رشته نسبش با بیست واسطه، به امام سجاد(ع) می‌رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهار</ref>.
    نویسنده کتاب را برای [[میر فخرالدین حسن حسینی]] تألیف نموده و در این کتاب، به معرفی و ذکر نسب‌نامه وی، پرداخته است. وی در دیباچه کتاب، شرحی مبسوط در تعریف و تمجید وی نوشته است<ref>ر.ک: همان، صفحه سه</ref>. وی یکی از اعاظم سادات حسینی افطسی و اکابر نقبا و اعیان رجال معاصر مؤلف در ایام سلطنت میرزا شاهرخ فرزند امیر تیمور گورکان (807-850ق) است که رشته نسبش با بیست واسطه، به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] می‌رسیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه چهار</ref>.


    این اثر به زبان فارسی تألیف شده و این امر، باعث اهمیت فراوان کتاب شده است؛ زیرا کتاب نسب معتبری که به فارسی تألیف شده و نویسنده آن، مانند این کتاب، در علم نسب، تبحر و مهارت داشته باشد، در دسترس نداریم<ref>ر.ک: مقدمه ارموی، صفحه ب</ref>.
    این اثر به زبان فارسی تألیف شده و این امر، باعث اهمیت فراوان کتاب شده است؛ زیرا کتاب نسب معتبری که به فارسی تألیف شده و نویسنده آن، مانند این کتاب، در علم نسب، تبحر و مهارت داشته باشد، در دسترس نداریم<ref>ر.ک: مقدمه ارموی، صفحه ب</ref>.
    خط ۵۱: خط ۵۱:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
     
    [[رده:علوم کمکی تاریخ]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:نسب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1403]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ شهریور 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ شهریور 1403 توسط عباس مکرمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ شهریور 1403 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ شهریور 1403 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۸

    الفصول الفخریة
    الفصول الفخریة
    پدیدآورانابن عنبة، احمد بن علی (نويسنده)

    محدث، سید جلال‌الدین (مصحح)

    موسوی، سیدکاظم (مصحح)
    ناشرشرکت انتشارات علمی و فرهنگی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1363ش
    چاپ0
    موضوعائمه اثناعشر - نسب نامه - شیعه - سرگذشت نامه - کشورهای اسلامی - شاهان و فرمان روایان - نسب نامه
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    CS 27.E25F6
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الفصول الفخرية، اثر ابن‌ عنبه‌، سید جمال‌الدین‌ احمد بن‌ علی‌ بن‌ حسین‌ بن مهنا حسنی‌ حسینی‌ (ح ‌۷۴۸-۸۲۸ق‌/ ۱۳۴۷-۱۴۲۴م‌)، مورخ‌ و نسب‌شناس‌ شیعی، کتابی است در شناسایی نسب میر فخرالدین حسن حسینی، از سادات حسینی افطسی و رجال معاصر مؤلف که به اهتمام سید جلال‌الدین محدث ارموی، منتشر شده است.

    کتاب حاضر، یکی از مؤلفات بسیار معتبر و پرفایده فن انساب نویسنده کتاب معروف «عمدة الطالب في نسب آل أبي‌طالب» می‌باشد[۱]. برخی از دلایلی که صحت انتساب کتاب را به ابن عنبه، تأیید می‌کند، به شرح زیر می‌باشد:

    1. تصریح خود نویسنده در کتاب.
    2. نویسنده هر دو کتاب، جد مادری خود را یکی از مشایخ قبیله بنی‌اسد، به نام و عنوان فخرالدین ابوجعفر محمد بن شیخ علامه زین‌الدین حسین بن اسماعیل محمد بن حدید اسدی معرفی می‌کند.
    3. مؤلف در هر دو کتاب، سید تاج‌الدین محمد بن معینه نقیب حسنی دیباجی و سید مجدالدین محمد بن علم‌الدین علی نقیب را از مشایخ خود نوشته است[۲].

    نویسنده کتاب را برای میر فخرالدین حسن حسینی تألیف نموده و در این کتاب، به معرفی و ذکر نسب‌نامه وی، پرداخته است. وی در دیباچه کتاب، شرحی مبسوط در تعریف و تمجید وی نوشته است[۳]. وی یکی از اعاظم سادات حسینی افطسی و اکابر نقبا و اعیان رجال معاصر مؤلف در ایام سلطنت میرزا شاهرخ فرزند امیر تیمور گورکان (807-850ق) است که رشته نسبش با بیست واسطه، به امام سجاد(ع) می‌رسیده است[۴].

    این اثر به زبان فارسی تألیف شده و این امر، باعث اهمیت فراوان کتاب شده است؛ زیرا کتاب نسب معتبری که به فارسی تألیف شده و نویسنده آن، مانند این کتاب، در علم نسب، تبحر و مهارت داشته باشد، در دسترس نداریم[۵].

    برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود:

    1. رشاقت معانی و وثاقت مبانی و کثرت اشتمال آن بر مطالب مفید.
    2. مختصر و مفید بودن آن، به‌طوری‌که می‌توان گفت کتابی است قلیل‌اللفظ و کثیرالمعنی و صغیرالحجم و غزیرالفحوی و مطالب مورد بحث آن نیز در حد خود، جالب توجه و حایز اهمیت است[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه جلال‌الدین همایی، صفحه یک
    2. ر.ک: همان، صفحه دو - سه
    3. ر.ک: همان، صفحه سه
    4. ر.ک: همان، صفحه چهار
    5. ر.ک: مقدمه ارموی، صفحه ب
    6. ر.ک: همان، صفحه الف - ب

    منابع مقاله

    مقدمه‌های کتاب.

    وابسته‌ها