انیس العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR128743J1.jpg | عنوان = انیس العارفین | عنوان‌های دیگر = منازل السائرین. فارسی. شرح | پدیدآورندگان | پدیدآوران = عبد الرزاق کاشی، عبد الرزاق بن جلال الدین (نويسنده) طارمی، صفی‌الدین محمد (مترجم) اوجبی، علی ( مصح...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| تصویر =NUR128743J1.jpg | | تصویر =NUR128743J1.jpg | ||
| عنوان = انیس العارفین | | عنوان = انیس العارفین | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[فخرالدین صفی، علی بن الحسین]] (نويسنده) | ||
[[ | [[سیف، عبدالرضا]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =BP ۱۱/ف۳الف۳ | ||
| موضوع = | | موضوع =اسلام -- مسا‌ئل متفرقه,اخلاق اسلامی -- مسا‌ئل متفرقه | ||
| ناشر =دانشگاه تهران، موسسه انتشارات و چاپ | |||
| ناشر = | |||
| مکان نشر = ایران - تهران | | مکان نشر = ایران - تهران | ||
| سال نشر = | | سال نشر =۱۳۸۸ | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE128743AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE128743AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''أنيس العارفين'''، اثر فخرالدین علی بن حسین صفی (868- 939ق)، کتابی است اخلاقی و دینی که به سبک واعظان و اهل منبر، بر مذاق صوفیانه، به تبیین مقاصد دینی و معارف اهل سلوک پرداخته و با تصحیح عبدالرضا | {{اشتباه نشود|أنيس العارفين (تحریر فارسی شرح عبدالرزاق کاشانی بر منازل السائرين خواجه عبدالله انصاری)}} | ||
'''أنيس العارفين'''، اثر [[فخرالدین صفی، علی بن الحسین|فخرالدین علی بن حسین صفی]] (868- 939ق)، کتابی است اخلاقی و دینی که به سبک واعظان و اهل منبر، بر مذاق صوفیانه، به تبیین مقاصد دینی و معارف اهل سلوک پرداخته و با تصحیح [[سیف، عبدالرضا|عبدالرضا سیف]]، منتشر شده است. | |||
ابواب کتاب، سراسر برگرفته از آیات و روایات نبوی و اهل‌بیت(ع) است با استشهاد به اقوال عرفا و ندرتا شعرا و آمیخته به حکایات مناسب حال و مقام. برخی از ابواب نیز به تفاسیر آیاتی از قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه پانزده</ref>. | ابواب کتاب، سراسر برگرفته از آیات و روایات نبوی و اهل‌بیت(ع) است با استشهاد به اقوال عرفا و ندرتا شعرا و آمیخته به حکایات مناسب حال و مقام. برخی از ابواب نیز به تفاسیر آیاتی از قرآن پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه پانزده</ref>. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۱: | ||
کتاب مشتمل بر یک مقدمه و سی‌ودو باب و یک خاتمه است که به نثر شیوا و روان فارسی، تحریر شده و می‌توان آن را نمونه‌ای از نثر مرسل قرن نهم برشمرد. از جمله خصایص سبکی این متن که در دیگر متون قرن نه مشهود است، آمیختگی نحوی عربی با فارسی است و چون مخاطب کتاب، عامی صرف فرض شده، تقریبا از اصطلاحات علمی و ادبی و عرفانی، تهی است و همین امر، متنی شیوا و به‌دور از تکلف را پدید آورده که قابل توجه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | کتاب مشتمل بر یک مقدمه و سی‌ودو باب و یک خاتمه است که به نثر شیوا و روان فارسی، تحریر شده و می‌توان آن را نمونه‌ای از نثر مرسل قرن نهم برشمرد. از جمله خصایص سبکی این متن که در دیگر متون قرن نه مشهود است، آمیختگی نحوی عربی با فارسی است و چون مخاطب کتاب، عامی صرف فرض شده، تقریبا از اصطلاحات علمی و ادبی و عرفانی، تهی است و همین امر، متنی شیوا و به‌دور از تکلف را پدید آورده که قابل توجه است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
مؤلف کتاب را به نام امیر معزالدین علی... - که گویا حاکم هرات و از علویان بوده - تألیف کرده و دیباچه را به نام وی، موشح ساخته و گوید چون مهدی‌الیه به حکایات و قصص اخلاقی دلبسته بوده، به تألیف این کتاب، دست یازیده که البته شخص مزبور، شناخته نشده است. شایان اینکه مؤلف از اقطاب سلسله نقشبندیه است که از سلاسل نامدار صوفیه اهل سنت و جماعتند و اثر دیگر مؤلف، | مؤلف کتاب را به نام امیر معزالدین علی... - که گویا حاکم هرات و از علویان بوده - تألیف کرده و دیباچه را به نام وی، موشح ساخته و گوید چون مهدی‌الیه به حکایات و قصص اخلاقی دلبسته بوده، به تألیف این کتاب، دست یازیده که البته شخص مزبور، شناخته نشده است. شایان اینکه مؤلف از اقطاب سلسله نقشبندیه است که از سلاسل نامدار صوفیه اهل سنت و جماعتند و اثر دیگر مؤلف، «[[رشحات عین الحیات|عين الحياة]]» شاهد صادق این مدعاست، ولی کتاب حاضر، به مذاق شیعی نگاشته شده و نه‌تنها ذکری از خلفا در آن نیست، بلکه استشهاد به احادیث امامان شیعه و تجلیل خاص از آنان، در سراسر کتاب، هویدا است؛ ولی گویا مؤلف با سنن نگارش شیعی، بیگانه است؛ چنان‌که لقب [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین]] را برای [[امام حسن علیه‌السلام|حسن بن علی(ع)]] آورده است، حال آنکه در سنت شیعی، این لقب خاص [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب(ع)]] است و جز او کسی را نشاید. مخفی نماند که این امر، درباره پدر مؤلف، [[کاشفی، حسین|حسین بن علی کاشفی]] نیز صدق می‌کند و محققان در تشیع و تسنن وی اختلاف دارند، ولی قدر متیقن این پدر و پسر، در عین اظهار تسنن در آثار خویش دلبستگی قابل توجهی به شیعه و امامان دوازده‌گانه(ع) داشته‌اند<ref>ر.ک: همان، صفحه پانزده - شانزده</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: | |||
[[رده:آثار کلی | [[رده:کلیات]] | ||
[[رده:آثار کلی در باره اسلام، آثار کلی – آثار اختصاصی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۱
| انیس العارفین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فخرالدین صفی، علی بن الحسین (نويسنده) سیف، عبدالرضا (مصحح) |
| ناشر | دانشگاه تهران، موسسه انتشارات و چاپ |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | ۱۳۸۸ |
| موضوع | اسلام -- مسا‌ئل متفرقه,اخلاق اسلامی -- مسا‌ئل متفرقه |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP ۱۱/ف۳الف۳ |
أنيس العارفين، اثر فخرالدین علی بن حسین صفی (868- 939ق)، کتابی است اخلاقی و دینی که به سبک واعظان و اهل منبر، بر مذاق صوفیانه، به تبیین مقاصد دینی و معارف اهل سلوک پرداخته و با تصحیح عبدالرضا سیف، منتشر شده است.
ابواب کتاب، سراسر برگرفته از آیات و روایات نبوی و اهل‌بیت(ع) است با استشهاد به اقوال عرفا و ندرتا شعرا و آمیخته به حکایات مناسب حال و مقام. برخی از ابواب نیز به تفاسیر آیاتی از قرآن پرداخته است[۱].
کتاب مشتمل بر یک مقدمه و سی‌ودو باب و یک خاتمه است که به نثر شیوا و روان فارسی، تحریر شده و می‌توان آن را نمونه‌ای از نثر مرسل قرن نهم برشمرد. از جمله خصایص سبکی این متن که در دیگر متون قرن نه مشهود است، آمیختگی نحوی عربی با فارسی است و چون مخاطب کتاب، عامی صرف فرض شده، تقریبا از اصطلاحات علمی و ادبی و عرفانی، تهی است و همین امر، متنی شیوا و به‌دور از تکلف را پدید آورده که قابل توجه است[۲].
مؤلف کتاب را به نام امیر معزالدین علی... - که گویا حاکم هرات و از علویان بوده - تألیف کرده و دیباچه را به نام وی، موشح ساخته و گوید چون مهدی‌الیه به حکایات و قصص اخلاقی دلبسته بوده، به تألیف این کتاب، دست یازیده که البته شخص مزبور، شناخته نشده است. شایان اینکه مؤلف از اقطاب سلسله نقشبندیه است که از سلاسل نامدار صوفیه اهل سنت و جماعتند و اثر دیگر مؤلف، «عين الحياة» شاهد صادق این مدعاست، ولی کتاب حاضر، به مذاق شیعی نگاشته شده و نه‌تنها ذکری از خلفا در آن نیست، بلکه استشهاد به احادیث امامان شیعه و تجلیل خاص از آنان، در سراسر کتاب، هویدا است؛ ولی گویا مؤلف با سنن نگارش شیعی، بیگانه است؛ چنان‌که لقب امیرالمؤمنین را برای حسن بن علی(ع) آورده است، حال آنکه در سنت شیعی، این لقب خاص علی بن ابی‌طالب(ع) است و جز او کسی را نشاید. مخفی نماند که این امر، درباره پدر مؤلف، حسین بن علی کاشفی نیز صدق می‌کند و محققان در تشیع و تسنن وی اختلاف دارند، ولی قدر متیقن این پدر و پسر، در عین اظهار تسنن در آثار خویش دلبستگی قابل توجهی به شیعه و امامان دوازده‌گانه(ع) داشته‌اند[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.