آشتیانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۹

آشتیانی، احمد

نام	آشتیانی، احمد
نام‌های دیگر	آشتیانی، میرزا احمد Mirza Ahmad Ashtiani
نام پدر	میرزا حسن مجتهد آشتيانى
متولد	1261 ش
محل تولد	تهران
رحلت	1353ش یا 1395ق
اساتید	میرزاى نائينى آقاضياءالدين عراقى،
برخی آثار	بیست رساله لوامع الحقائق في أصول العقائد
کد مؤلف	AUTHORCODE10459AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، آشتیانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

میرزا احمد آشتيانى (۱۲۶۱ - ۱۳۵3 ش)، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، از مشاهیر علمای تهران

ولادت

او چهارمین و كوچك‌ترين فرزند میرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.

تحصیلات

وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد‌ ‎محمد يزدى، میرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، میرزا شهاب‌الدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد‌ ‎عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون میرزاى نائينى و آقاضياءالدين عراقى، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت. ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نیکویى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. میرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى میرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقاضياءالدين عراقى، سيد‌ ‎ابوالحسن اصفهانى و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.

شاگردان

از شاگردان ايشان مى‌توان به: سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى، میرزا محمدباقر آشتيانى، حسن حسن‌زاده آملى و سيد‌ ‎عباس طباطبايى اشاره نمود.

وفات

وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.

آثار

از میرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه میرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است. از جمله آثار اوست:

رساله قول ثابت (فارسی)؛
نامه رهبران (فارسی)؛
مقالات احمديه (فارسی)؛
طرائف الحكم (عربى)؛
لوامع الحقايق في اصول العقايد (عربى)؛
چهارده رساله (فارسی)؛
صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
رساله سرمايه سعادت (فارسی).

منابع مقاله

آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسی، به كوشش رضا استادى، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.

وابسته‌ها

سر سلوک ترجمه و شرح رسالة الولاية بیست رساله

لوامع الحقائق في أصول العقائد

طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز

طرائف الحکم يا اندرزهای ممتاز (3 جلدي)

117حديث از مکارم الاخلاق

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 |-
 |نام پدر
-| data-type="authorfatherName" |ميرزا حسن مجتهد آشتيانى
+| data-type="authorfatherName" |میرزا حسن مجتهد آشتيانى
 |-
 |متولد
@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 |-
 |اساتید
-| data-type="authorTeachers" |[[نایینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]]
+| data-type="authorTeachers" |[[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]]
 آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]،
 |-
 |برخی آثار
 | data-type="authorWritings" |[[بیست رساله]]
 [[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]
@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 |}
 </div>
+{{کاربردهای دیگر|آشتیانی (ابهام‌زدایی)}}
-'''ميرزا احمد آشتيانى''' (۱۲۶۱ ـ ۱۳۵3 ش)، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، از مشاهیر علمای تهران
+'''میرزا احمد آشتيانى''' (۱۲۶۱ - ۱۳۵3 ش)، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، از مشاهیر علمای تهران
+==ولادت ==
-== ولادت ==
+او چهارمین و كوچك‌ترين فرزند میرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.
-او چهارمين و كوچك‌ترين فرزند ميرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.
 ==تحصیلات==
+وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد‌ ‎محمد يزدى، میرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، میرزا شهاب‌الدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد‌ ‎عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]] و آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.
-وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد محمد يزدى، ميرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، ميرزا شهاب‌الدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون [[نایینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]] و آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.
+ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نیکویى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. میرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى میرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد‌ ‎ابوالحسن اصفهانى]] و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.
-ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ايران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نيكويى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. ميرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى ميرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.
 ==شاگردان==
+از شاگردان ايشان مى‌توان به: [[آشتیانی، سید جلال‌الدین|سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى]]، میرزا محمدباقر آشتيانى، حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و سيد‌ ‎عباس طباطبايى اشاره نمود.
-از شاگردان ايشان مى‌توان به: [[آشتیانی، جلال‎‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، ميرزا محمدباقر آشتيانى، حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و سيد عباس طباطبايى اشاره نمود.
 ==وفات==
+وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.
-وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.
 ==آثار==
+از میرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه میرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.
-از ميرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه ميرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.
 از جمله آثار اوست:
+# رساله قول ثابت (فارسی)؛
-# رساله قول ثابت (فارسى)؛
+# نامه رهبران (فارسی)؛
-# نامه رهبران (فارسى)؛
+# مقالات احمديه (فارسی)؛
-# مقالات احمديه (فارسى)؛
 # طرائف الحكم (عربى)؛
 # لوامع الحقايق في اصول العقايد (عربى)؛
-# چهارده رساله (فارسى)؛
+# چهارده رساله (فارسی)؛
 # صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
-# رساله سرمايه سعادت (فارسى).
+# رساله سرمايه سعادت (فارسی).
+==منابع مقاله==
+آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسی، به كوشش [[استادی، رضا|رضا استادى]]، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.
+==وابسته‌ها==
+{{وابسته‌ها}}
+[[سر سلوک ترجمه و شرح رسالة الولاية]]
+[[بیست رساله]]
+[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]
-==منابع مقاله==
+[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]]
-آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسى، به كوشش [[استادی، رضا|رضا استادى]]، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.
+[[مقالات احمديه]]
-==وابسته‌ها==
-{{وابسته‌ها}}
+[[رساله قول ثابت]]
-[[بیست رساله]]
-[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]
+[[سرمايه سعادت]]
-[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]]
-[[مقالات احمديه]]
+[[نامه ي رهبران]]
-[[رساله قول ثابت]]
-[[سرمايه سعادت]]
+[[طرائف الحکم يا اندرزهای ممتاز (3 جلدي)]]
-[[نامه ي رهبران]]
-[[طرائف الحکم يا اندرزهاي ممتاز (3 جلدي)]]
+[[117حديث از مکارم الاخلاق]]
-[[117حديث از مکارم الاخلاق]]
 [[رده:زندگی‌نامه]]
+[[رده:فقیهان شیعه]]
-[[رده:25 تیر الی 24 مرداد]]
+[[رده:فیلسوفان]]
+[[رده:نویسندگان جدید و معاصر فلسفه اسلامی]]