النوادر و الزيادات علي ما في المدونة من غيرها من الأمهات: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR65529J1.jpg | عنوان = النوادر و الزيادات علي ما في المدونة من غيرها من الأمهات | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابنابیزید، عبدالله بن عبدالرحمن (نويسنده) حلو، عبد الفتاح محمد (محقق) حجی، محمد ...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۱
| النوادر و الزيادات علي ما في المدونة من غيرها من الأمهات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابنابیزید، عبدالله بن عبدالرحمن (نويسنده)
حلو، عبد الفتاح محمد (محقق) حجی، محمد ( محقق) دباغ، محمد عبدالعزیز ( محقق) ترغی، عبد الله بن مرابط ( محقق) ابو خبزه حسینی، محمد بن امین ( محقق) خطابی، احمد ( محقق) |
| ناشر | دار الغرب الإسلامي |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1999م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 15 |
| کد کنگره | /الف۲ن۹ 178/45 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
النوادر و الزيادات علی ما في المدونة من غيرها من الأمهات، اثر ابومحمد عبدالله بن عبدالرحمن ابیزید قیروانی (310-386ق)، بزرگترین موسوعه در فقه مالکی است که با تحقیق عبدالفتاح محمد حلو، منتشر شده است.
ابن ندیم از این کتاب، با عنوان «كتاب النوادر في الفقه» یاد کرده و قاضی عیاض، آن را «النوادر و الزيادات علی المدونة» نامیده است. ابن خیر، دباغ، ذهبی، ابن فرحون، بغدادی و ثعالبی، این کتاب را جزو آثار قیروانی دانسته و آن را ستودهاند[۱].
این اثر، مهمترین کتاب در فروع مذهب مالکیه، دانسته شده و در میان پیروان این مذهب، همانند مسند احمد در نزد اهل حدیث میباشد. اگر مسئلهای در آن یافت نشود، به احتمال زیاد نصی درباره آن مسئله، وجود ندارد. بروکلمان، مخلوف، سزکین و محمد محفوظ نیز از این اثر، یاد کردهاند[۲].
با وجود طولانی بودن این کتاب، بهحدی که طبق تقسیمات پیشینیان، قطعات آن به صد جزء میرسد، برخی از علما، به حفظ آن پرداختهاند که این امر، نشان از اهمیت و ارزش والای آن دارد. از جمله این افراد، عبارتند از ابوعبدالله محمد بن عمر بن یوسف بشکوال، معروف به ابن فخار (متوفی 419ق) که نوادر را حفظ کرده و آن را نقل و خلاصه نموده بود. ابوالربیع سلیمان بن عبدالواحد بن عیسی همدانی (متوفی 599ق)، از اهالی غرناطه، نیز آن را حفظ نموده بود[۳].
این اثر، بزرگترین موسوعه در فقه مالکی است که نویسنده در آن، آراء و اقوال امام مالک و اعلام و بزرگان فقهای این مذهب را از مصادر و منابع اصلی و معتبر این مذهب که در «المدونة الكبری» ذکر نشده و از آن، غفلت ورزیده شده است، گردآوری نموده است[۴].
«المدونة»، کتابی است فراهمآمده از آرای فقهی ابوعبدالله مالک بن انس اصبحی (۹۳-۱۷۹ق)، دومین فقیه از فقهای چهارگانه اهل سنت، در عبادات و معاملات که توسط سحنون، از میان اقوال و گفتار ابوعبدالله عبدالرحمان بن قاسم (متوفی صفر 191ق) از شاگردان مالک، گردآوری شده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- المدونة الكبری.