زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR112191J1.jpg | عنوان =زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = رياحي، محمد امين (نویسنده) |زبان | زبان = فارسي | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =شرکت انتشاراتي پاژنگ | مکان نشر =ايرا...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'فارسي' به 'فارسی')
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
|پدیدآورندگان  
|پدیدآورندگان  
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[رياحي، محمد امين]] (نویسنده)
[[ریاحی، محمدامین]] (نویسنده)
|زبان  
|زبان  
| زبان = فارسي  
| زبان = فارسی  
| کد کنگره =
| کد کنگره =‏PIR 9331/ر۹،ز۲
| موضوع =
| موضوع =ادبیا‌ت‌ فا‌رسی‌ -- ترکیه‌,فا‌رسی‌ -- ترکیه‌
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر =شرکت انتشاراتي پاژنگ  
| ناشر =شرکت انتشاراتي پاژنگ  
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی''' تألیف محمدامین ریاحی، این کتاب، حاصل بسط یافته و کامل شدۀ یک سخنرانی مؤلف است که در سال 1350 از طریق رادیو ایران ایراد کرده است.
'''زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی''' تألیف [[ریاحی، محمدامین|محمدامین ریاحی]]، این کتاب، حاصل بسط یافته و کامل شدۀ یک سخنرانی مؤلف است که در سال 1350 از طریق رادیو ایران ایراد کرده است.


این کمتاب اگر چه ارتباط مستقیم با موضوع مولانا ندارد؛ اما این مطلب جالب را بررسی می‌کند که وقتی کاروان بهاءولد، خانوادۀ مولانا، از بلخ به آسیای صغیر مهاجرت کردند در همۀ شهرهای ارمنی‌نشین و مسلمان نشین آن نواحی، به زبان فارسی با مردم گفت و گو می‌کردند و مجالس درس و موعظه و شعر و ادب آنان به زبان فارسی بود و آثار نظم و نثر شان نیز به فارسی در آن سرزمین رواج می‌یافت و اهالی آن سامان چنان با زبان و ادب فارسی آشنا بودند که گویی فرضا قونیه و قیصریه بخشی از بلخ یا نیشابور بوده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص61</ref>
این کتاب اگر چه ارتباط مستقیم با موضوع [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] ندارد؛ اما این مطلب جالب را بررسی می‌کند که وقتی کاروان [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|بهاءولد]]، خانوادۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، از بلخ به آسیای صغیر مهاجرت کردند در همۀ شهرهای ارمنی‌نشین و مسلمان نشین آن نواحی، به زبان فارسی با مردم گفت و گو می‌کردند و مجالس درس و موعظه و شعر و ادب آنان به زبان فارسی بود و آثار نظم و نثر شان نیز به فارسی در آن سرزمین رواج می‌یافت و اهالی آن سامان چنان با زبان و ادب فارسی آشنا بودند که گویی فرضا قونیه و قیصریه بخشی از بلخ یا نیشابور بوده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص61</ref>




خط ۴۱: خط ۴۱:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
[[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]]  
[[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]]  
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]]