أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها: تفاوت میان نسخه‌ها

أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها
أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها
پدیدآوران	ابن کلبی، هشام بن محمد (نویسنده) صفوت، احمد زکی (محقق)
ناشر	دار الکتب و الوثائق القومیة، الإدارة المرکزیة للمراکز العلمیة، مرکز تحقیق التراث
مکان نشر	قاهره - مصر
سال نشر	1424 ق یا 2003 م
چاپ	1
موضوع	اعراب - نسب نامه
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏CS‎‏ ‎‏1083‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏الف‎‏8
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۵

أنساب الخيل في الجاهلية و الإسلام و أخبارها، اثر هشام بن محمد بن كلبى، در باره نسب‌شناسى اسب‌هاى معروف در زمان جاهليت و صدر اسلام مى‌باشد. كتاب، با تحقیق احمد زکی صفوت، به زبان عربى و در قرن نهم هجرى نوشته شده است.

ساختار

كتاب با مقدمه‌اى از دكتر حسين نصار آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندى، ارائه شده است.

در سرتاسر كتاب، مؤلف به نسب‌شناسى اسبان پرداخته و به اشعارى كه شاعران در مدح آن‌ها سروده‌اند، اشاره كرده است. وى نام 157 اسب را كه در جاهليت و اسلام از شهرت برخوردار بوده‌اند - غير از اسب‌هاى پيامبر(ص) - ذكر كرده است.

گزارش محتوا

نویسنده در این كتاب، مطالبى نسبت به نگهدارى و تكريم اسب در جاهليت و اسلام متذكر شده و آياتى از قرآن كريم را يادآور مى‌شود كه در آن‌ها، خداوند به پيامبرش نسبت به درخدمت‌گرفتن اسب و تيمار كردن آن، دستور فرموده است، مانند:«و أعدوا لهم ما استطعتم من قوة و من رباط الخيل ترهبون به عدو اللّه و عدوكم»؛ ازاين‌رو، پيامبر(ص) در پى اجراى فرمان الهى برآمد و اسب را مورد نوازش قرار داده و بر آن تحريص فرمود و به مسلمانان پاداش و غنيمتى را كه در آن نهفته است، يادآور شد. در پى فرمايشات پيامبر(ص)، مسلمانان به نگهدارى و تيمار اسب همت گماشتند و از این طريق ثواب و بركت در روزى را از خداوند خواستار شدند. پيامبر(ص) اسبان را به مسابقه گذاشت و برای اسب برنده جايزه معين فرمود و اصحابش را بر این امر تشویق نمود^[۱].

ابن كلبى، مطالبى در باب انبياء الهى چون داود(ع) و سليمان(ع) و اسماعيل(ع) و... و توجه ايشان نسبت به اسب بيان كرده است؛ مثلاًمى‌گوید: اولین كسى كه بر اسب سوار شد، حضرت اسماعيل(ع) بود^[۲] و همچنين مى‌نویسد: جناب داود(ع) اسب را بسيار دوست مى‌داشت^[۳].

در قسمتى ديگر از كتاب، به نام‌هاى مختلف اسبان چون: زاد الراكب^[۴]، الهجيس^[۵]، الدينارى^[۶] اشاره مى‌كند و در ادامه نام اسب‌هاى پنج‌گانه پيامبر(ص) را تحت عناوین لزاز، لحاف، المرتجز، سكب و يعسوب ^[۷]يادآور مى‌شود.

از جمله نام اسب‌هایى كه در این كتاب، به آن‌ها اشاره شده، عبارتند از: اعوج^[۸]، الغراب، الوجيه، لاحق، المذهب، مكتوم^[۹]، داحس^[۱۰]، الغبراء^[۱۱]، فياض^[۱۲]، ام سبل^[۱۳]، القريظ^[۱۴]، الحماله، اجدل، ذو اللمه^[۱۵]، ثادق، العسجدى^[۱۶]، الرقيب^[۱۷]، الشيط^[۱۸]، العراده^[۱۹] و...