خسروشاهی، سید مرتضی: تفاوت میان نسخهها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR08891.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[معنی حدیث الغدیر]] / نوع اثر: کتاب | |data-type='authorWritings'|[[معنی حدیث الغدیر]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مولف | |کد مولف |
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۳:۲۷
نام | خسروشاهی، مرتضی |
---|---|
نام های دیگر | |
نام پدر | |
متولد | |
محل تولد | نجف اشرف |
رحلت | 1332 هـ.ش یا 1372 هـ.ق |
اساتید | |
برخی آثار | معنی حدیث الغدیر / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده |
کد مولف | AUTHORCODE8891AUTHORCODE |
«آيتالله سيد مرتضى حسينى خسروشاهى» فرزند آيتالله سيد احمد در 14 شوال 1299ق، در نجف اشرف زاده شد و سپس به اتفاق خانوادهاش به تبريز آمد.
ايشان پس از سپرى نمودن دوره كودكى در بيت سيادت و فقاهت، وارد حوزه علميه تبريز گرديد و علوم مقدماتى، فقه و اصول را در محضر پدرش به خوبى فراگرفت.
در سال 1310ق و در 20 سالگى، به نجف اشرف رفت و در محضر ميرزا ابوالقاسم جواهرى و ميرزا رضا بالا آقا به تحصيل پرداخت.
در 24 سالگى به حدّ استنباط و اجتهاد احكام اسلامى دست يافت و در تاريخ 24 رمضان 1323ق، اوّلين اجازه اجتهاد را از سيد محمّد كاظم يزدى طباطبايى دريافت نمود و در سال 1347ق از ديگر شخصيتها مانند آيتالله ميرزا على اصغر تبريزى، ميرزا ابوالحسن حسينى انگجى تبريزى، حاج شيخ عبدالكريم حائرى تبريزى و ميرزا محمّد نجفى اجازه اجتهاد گرفت. در سال 1348ق نيز از ميرزا محمّد حسين نائينى اجازه اجتهاد و نقل حديث دريافت نمود.
وى پس از سالها تحصيل در كشور عراق، به تبريز مراجعت نمود و بيش از نيم قرن در مسجد پدرش، در بازار تبريز، به خدمات علمى، دينى، تبليغ، اقامه جماعت، امر به معروف و نهى از منكر و پاسخگويى به سؤالات شرعى پرداخت.
ايشان روزها در مسجد بزرگ خودشان در بازار، و شبها در مسجد واقع در خيابان تربيت (مسجد مناره) اقامه نماز جماعت مىنمود. وى علاوه بر روزهاى جمعه، در ايام محرّم و رمضان نيز در مسجد خود به منبر مىرفت.
وى بعد از مراجعت از نجف، به تدريس سطوح و سپس درس خارج پرداخت. ميرزا ولى الله اشراقى سرابى؛ ميرزا على الهامى؛ شيخ عبد الحسين امينى؛ ميرزا كاظم تبريزى؛ شيخ رضا توحيدى و سيد محمّد حجّت كوهكمرى از شاگردان وى بودهاند. اين عالم بزرگوار، از هيچ نيرويى به جز خدا نمىترسيد و با كمال شهامت و مردانگى، گفتنىها را بىپرده براى مسلمانان بيان مىكرد و با اشخاصى كه زير نقاب مشروطهخواهى، اعمال ضدّ اسلامى انجام مىدادند، به شدّت مبارزه مىكرد. آن مرحوم داراى صفات برجسته انسانى بود و در ميان عام و خاص و دوست و دشمن، به تقوى و پرهيزكارى و زهد و ورع متّصف بود.
سرانجام اين عالم وارسته، شب يكشنبه، دوّم فروردينماه 6/1332 رجب 1372ق دعوت حق را لبّيك گفت و پيكر پاكش در نجف اشرف، در جوار مرقد مطهر اميرالمومنين(ع) به خاك سپرده شد.
آثار:
1- معنى حديث غدير.
2- نثارات الكواكب على خيارات المكاسب.
3- هداية الامّة الى زيارت الائمة.
4- اهداء الحقير الى اخيه البارع البصير.
5- تعليقة استدلاليه.
6- رسالة عملية.
7- امطار الدرّ فى مقدار الكرّ.
8- مختصر الكلام فى حكم السلام.
9- قمع الشكوك عن لباس المشكوك.
10- متنزّه الاخبار.
11- تسهيل التناول.
12- رسالة فى التّقية.
13- حاشية عروة الوثقى.
14- حاشية على القوانين.
15- فى احكام الصّرفة المستحدثة.
وابستهها
معنی حدیث الغدیر / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده