رباعی ایام، ایام رباعی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رباعی ایام، ایام رباعی''' سروده‌ی استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] است. کتابی است با 340 رباعی که همانند اسمش در طول ایام پدیدار شده و از ایام و گذشت روزگار سخن می‌گوید. امّا رباعی ایام امری مفهوم است لیکن ایام رباعی گویا شیوه‌ای است که استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] آن را در این دوران برای بازگویی خاطرات و یافته‌های خود برگزیده و بدین شیوه با مردم زمانه و یاران خود سخن می‌گوید. از مجموعه‌های منتشر شده ی استاد نیز چنین بر می‌آید که بدین شیوه سخنان خود را به مخاطبان می‌رساند و با این وسیله آنچه را که باید بگوید می‌گوید.

کتاب رباعی ایام، ایام رباعی اثری است شعری در 180 صفحه که حاوی 340 رباعی در باره‌ی آن چیزی است که تداعی ایام و گذشت ایام را داردو در این گذر عمر بسیاری چیزها مورد توجّه شاعر قرار گرفته است. رباعیات کتاب به طور مسلسل و با شماره از عدد 1 تا 340 را پیاپی در بر دارد. کتاب دارای مقدّمه‌ای مختصر حدود 6 صفحه است که فلسفه ی نگارش کتاب را برای خواننده شرح می‌دهد ضمن اینکه مراد خود از شعر و شاعری را نیز به خوبی در همین مقدّمه معلوم می‌کند و نگرش خاص خود را در این باره با صراحت توضیح می‌دهد.

کتاب رباعی ایام، ایام رباعی به بیان نویسنده در مقدّمه  نقل حکایات زمان است که در تجربه‌ی او در آمده است. حضور او در زمان و در مکان است که با معرفت برخی چیزها را دیده و شنیده و گزارش کرده است و انتظاری که از شاعران عارف دارد نیز همین است که به جای مدیحه گویی و ذکر اموری که بی خاصیت است به گزارش دیده ها بپردازند و در مقام یا عارفِ شاعر روایت تاریخی زمان خود را متعهّد باشند و در قالب تاریخگوی راستین زمانه باشند.

نویسنده در بخشی از مقدّمه می‌گوید: باری مجموعه‌ی حاضر که به نام رباعی ایام، ایام رباعی است حاصلی از حدود بیش از چهار دهه است که از زمانی پیش از سال 57 و تا کنون را شامل می‌شود. در طول این همه سال که کار تدریس و تعلیم از سویی و کتابت و نوشتن از دیگر سو برای این بنده رقم خورده است همواره گویای مفاهیم نغز از زبان شاعرانِ درد و دردمندانِ شاعر بوده است. در این مجموعه که از دل دفترها و اوراق کثیری که پراکنده بوده جمع و در یکجا تدوین شده است، حکایت از این پراکندگی موضوع دارد، از نقدهایی بر ستمِ گذشته و جور اینک چیزهایی هست، از سقوط انسانیت و از دست دادن شور و شرف در برخی مریدان و حرام لقمگان نیز یادی هست تا مبادا احساس شود که خیانت از فکر و ذهن انسان و تاریخ بیرون می‌رود، که نباید برود و این درسی از قرآن است که هم ستاینده ی ایمان و مؤمنان است و هم کوبنده و رسواساز ابلیس و کافران است. آنان که در فکر و فرهنگ سقوط کرده و دیگران را به انحطاط فکری و فرهنگی می‌کشند مگر می‌توان از آنان بی نقد و بی اعتراض عبور کرد و فعل قبیحشان را نادیده گرفت و فکر سخیفشان را مسکوت گذاشت <ref>مقدّمه، ص 9</ref>.

آنچه که در این دفتر شعری می‌توان به طور پراکنده در گذر ایام نویسنده و شاعر مد نظر قرار داد که در قالب رباعی و چهارپاره خود را نشان داده است چنین است: علم و عالم و معلّم، جمعه و دلگیری و انتظار حضور یار، ارادت به اهل بیت پیامبر، انتقاد از کارهای خطایی که مردم را تحت فشار قرار می‌دهد، جشنها و مراسم فرهنگی، از سیر و سلوک، از مکتب کبرویه و مشایخ بزرگ آن، از انصاف و بی انصافی، از وفاداری و بی وفایی، از دوستی و دشمنی، از حق و باطل، از خیر و شر و از بسیاری چیزهای دیگر که در خلال این 340 رباعی قابل دیدن و سیر کردن است.

{{ب|''دنیای دنی سرای مکر است و فریب''|2=''صوفیست درین خانه ی بی روح غریب''}}

در بین رباعیات این کتاب نکات بسیار زیادی را می‌توان دید که تنها نقل و نقد تاریخ نیست بلکه تعریف زندگی و شیوه ی درست زیستن نیز در خلال آن موجود است. راه و روش دینداری و سلوک معنوی هم به خوبی قابل مشاهده است.