نقاشی قهوه‌خانه‌ای به روایت منصور عباسی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نقاشی قهوه‌خانه‌ای به روایت منصور عباسی''' گفتگو و تدوین: نرگس عشقی، سمیه حمیدی، این کتاب نخستین اثر از مجموعه کتاب‌های «تاریخ شفاهی فرهنگ و هنر عامه» است که به زندگی و آثار منصور عباسی اختصاص یافته است.

منصور عباسی، شاعر و نقاش سبک قهوه‌خانه‌ای، زاده ۲ فروردین ۱۳۳۴ در محله دزاشیب تهران است. پدر وی گداعلی عباسی نیز استاد نقاشی سبک قهوه‌خانه‌ای بود. او از همان کودکی با هنر پدر همراه شد. شور و احساسات جوانی که از دوران دبیرستان با وی همراه بود، او را به سرودن شعر واداشت و از محضر استادانی چون ابراهیم ناعم، حاج مرتضی طایی شمیرانی و … بهره برد. اما تحول عظیم منصور عباسی در حدود سال ۱۳۶۰ یا ۱۳۶۱ از زمانی آغاز شد که عارفی صادق به نام رضا عربی پا در زندگی‌اش گذاشت. وی در این دوره بسیاری از اشعار نقاشی‌های مذهبی‌اش را خود می‌سرود و در میان تابلوها می‌نگاشت. مجموعه اشعار چاپ‌شده وی عبارت‌اند از: آهنگ عشق (۱۳۹۱)، مصحف عشق (۱۳۹۵)، تفسیر عشق (۱۳۹۶)، علی (ع) مظهر حق (۱۳۹۷). از منصور عباسی و کارهایش در برنامه شب نقاشان قهوه‌خانه‌ای تقدیر شد. این کتاب نخستین اثر از مجموعه کتاب‌های «تاریخ شفاهی فرهنگ و هنر عامه» است که به زندگی و آثار منصور عباسی اختصاص یافته است.

منصور عباسی فرزند ناصرخان عباسی (گداعلی) از کودکی در کنار پدر، پرده‌های رزمی، بزمی و عاشورایی می‌کشید و رمزوراز نقاشی خیالی‌ساز یا قهوه‌خانه‌ای را از بر می‌کرد. ذوقی که در استاد منصور عباسی بود، باعث شد هرچه در توان داشت، در راه عشق و علاقه‌اش به کار برد و به قول خودش چه رؤیاهایی پس از کشیدن پرده‌های عاشورا در خواب دید و چه گره‌های ناگشودنی که در زندگی‌اش باز شد ... شاید اغراق نباشد که گفت ایشان از معدود بازماندگان نقاشی قهوه‌خانه‌ای به سبک و شیوۀ گذشته‌اند و همچنان از روغن‌های گیاهی و دست‌ساز استفاده می‌کنند.<ref> [https://literaturelib.com/books/7151 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref>

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]