نیایش در عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[منتخب الأثر في الإمام الثاني عشر عليه‌السلام]] | |||
[[سلسله مباحث امامت و مهدویت]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۳
| نيايش در عرفات، شرحي بر دعاي عرفه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صافی گلپایگانی، لطف‌الله (نویسنده) |
| ناشر | دفتر تنظيم و نشر آثار حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1389ش. |
| چاپ | يکم |
| شابک | 978-600-5105-35-3 |
| موضوع | دعاي روز عرفه - نقد و تفسير دعاها |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | /ع402 ص2 / 270 BP |
نیایش در عرفات تألیف لطف‌الله صافی گلپایگانی، درباره دعای امام حسین(ع) در روز عرفه، کتاب‌های بسیاری نوشته شده است. اثر حاضر یکی از مھمترین کتاب‌هایی است که در شرح این دعای شریف به رشتۀ تحریر درآمده است.
مؤلف بس از مقدمه‌اى كوتاه درباره فضيلت دعا و نيايش، به شرح جمله‌های دعای عرفه پرداخته و با استناد به آیات و روایات بسیاری، اسرار این دعای شریف گشوده شده و مفاهیم آن تبيین شده‌است.
از ادبیات فارسی و عربی بسیاری نیز به عنوان شاهد مثال بهرەگرفته شده که تعدادی از آنها سرودۀ مؤلف است[۱]
در آغاز بخش نخست که متضمن بیش از بیست فراز توحیدی و آموزنده درباره شناخت خدای متعال است، اشاره مختصری به جهان‌بینی اسلامی شده است. وحی و پیام‌های آسمانی و الهی، امامت و رهبری بعد از پیامبر(ص) و عقیده باطل مجسمه، از عناوین مطرح‌شده در این بخش می‌باشد[۲].
بخش دوم که بخش بزرگی از دعاست، متضمن معانی بزرگ توحیدی، تربیتی و اخلاقی است که باید در آن بسیار دقت کرد. درعین‌حال، این بخش به مسائل مهمی از علوم متعدد مثل تشریح، معرفة الأعضاء، فوائد الأعضاء، زیست‌شناسی، روان‌شناسی، جنین‌شناسی و... نیز اشاره دارد. در این بخش از نعمت رسالت‌های انبیا و نعمت درک و فهم دعوت آنها و عمل به آنچه موجب رضای اوست نیز سخن به میان آمده است[۳].
در بخش سوم، به موضوع بصیرت در دین، پرداخته شده است[۴] و در بخش چهارم، ترس از غضب خداوند و تربیت‌های ربوبی نسبت به بندگان، یادآوری شده است[۵].
حرم رحمت، زبان حال بندگان، سلامت دین و صفات فعلیه و جمالیه خداوند، عناوین بخش‌های پنجم تا هشتم می‌باشد.
در بخش نهم، مباحث مهم اخلاقی و اعتقادی مطرح شده است. در ابتدای این بخش از دعا، سخن درباره این است که خدا ما را پاک کند، تسدید و استقامت عطا فرماید و تضرع ما را قبول فرماید. نویسنده، معتقد است مقصود دعاکننده از اینکه از خدا طلب توفیق، تسدید، پاک شدن و امثال این امور را می‌نماید، این نیست که به دعا اکتفا کند و خودش در تحصیل این امور، تلاش و کوشش ننماید، بلکه مقصود این است که با جلب عنایات الهیه، به تلاش و سعی خود ادامه دهد[۶].
در آخرین بخش، به نقش گریه و زاری در حال دعا در خودسازی، اشاره شده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
- باقریان موحد، سید رضا، کتاب‌شناسی نیایش، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم، 1387ش
- مقدمه و متن کتاب.