رمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURرمانس عاشقانۀ ویس و رامینJ1.jpg | عنوان =رمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = اولاد، فروغ (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''رُمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی''' تألیف فروغ اولاد، این کتاب در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.
    '''رُمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی''' تألیف [[اولاد، فروغ|فروغ اولاد]]، این کتاب در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.


    ==ساختار ==
    ==ساختار ==
    خط ۳۹: خط ۳۹:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    منظومۀ «ویس و رامین» یکی از مهم‌ترین آثار غنایی ادبیات شکوهمند ایرانی و ادب فارسی سرودۀ فخرالدین اسعد گرگانی شاعر قرن پنجم هجری است. «ویس و رامین» بی‌شک بازمانده‌ای ادبی از ایران باستان است؛ اثری که ریشه در ادبیات پارتی یا پهلوی اشکانی دارد. گرگانی خود نوشته که این داستان را در سمرها یافته است و منظور از سمرها، ظاهراً داستان‌هایی است که برای نقالی در شب می‌نوشته‌اند. شاعر بر اساس یک برگردان و روایت کهن فارسی «ویس و رامین» آمیخته با واژگان پهلوی، آن را منظوم کرده است. این منظومه که در اواسط قرن پنجم هجری سروده شده است، به‌راستی گنجینه‌ای ارزشمند، بازمانده از روزگار باستانی ایران و در شمار ادبیات غنایی است.
    منظومۀ «ویس و رامین» یکی از مهم‌ترین آثار غنایی ادبیات شکوهمند ایرانی و ادب فارسی سرودۀ [[گرگانی، فخرالدين اسعد|فخرالدین اسعد گرگانی]] شاعر قرن پنجم هجری است. «ویس و رامین» بی‌شک بازمانده‌ای ادبی از ایران باستان است؛ اثری که ریشه در ادبیات پارتی یا پهلوی اشکانی دارد. [[گرگانی، فخرالدين اسعد|گرگانی]] خود نوشته که این داستان را در سمرها یافته است و منظور از سمرها، ظاهراً داستان‌هایی است که برای نقالی در شب می‌نوشته‌اند. شاعر بر اساس یک برگردان و روایت کهن فارسی «ویس و رامین» آمیخته با واژگان پهلوی، آن را منظوم کرده است. این منظومه که در اواسط قرن پنجم هجری سروده شده است، به‌راستی گنجینه‌ای ارزشمند، بازمانده از روزگار باستانی ایران و در شمار ادبیات غنایی است.


    از فخرالدین اسعد گرگانی سرایندۀ این منظومه آگاهی چندانی در دست نیست. او ظاهراً اهل گرگانی بوده است. اهمیت منظومۀ «ویس و رامین» به این دلیل است که نیمۀ نخست سدۀ پنجم هجری از نظر زمانی بسیار نزدیک به شاهنامۀ فردوسی است و حدود چهل تا پنجاه سال بعد از تصنیف شاهنامۀ فردوسی سروده شده است.
    از [[گرگانی، فخرالدين اسعد|فخرالدین اسعد گرگانی]] سرایندۀ این منظومه آگاهی چندانی در دست نیست. او ظاهراً اهل گرگانی بوده است. اهمیت منظومۀ «ویس و رامین» به این دلیل است که نیمۀ نخست سدۀ پنجم هجری از نظر زمانی بسیار نزدیک به شاهنامۀ فردوسی است و حدود چهل تا پنجاه سال بعد از تصنیف شاهنامۀ فردوسی سروده شده است.


    این کتاب در چهار فصل در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.
    این کتاب در چهار فصل در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.


    در فصل نخست کتاب به پیشینۀ شعر غنایی در جهان پرداخته شده است و مهم‌ترین داستان‌های عاشقانه و غنایی ایران بررسی شده است. آن‌گاه سرایندۀ منظومۀ فارسی «ویس و رامین» فخرالدین اسعد گرگانی، پیشگام شعر غنایی ایران و شاهکارش معرفی شده است و خاستگاه اشکانی اثر بررسی گردیده و نشان داده شده که با گذشت روزگاران، این اثر ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی ساسانی را به خود پذیرفت و حتی بعد از اسلام نیز بسیاری از مضامین فرهنگی و سنتی اسلامی ـ ایرانی هم بدان افزوده شد و در این فصل به آن اشاره شده است. بی‌تردید منظومۀ «ویس و رامین» که اثری کاملاً غنایی و عرفانی است، سرمشق و الگوی شاعرانی شد که به زمینه‌های غنایی و عاشقانه علاقمند بودند و حتی شاعرانی چون نظامی گنجوی به آثار غنایی خود صبغۀ عرفانی بخشیدند و ژانر غنایی را متحول کردند. در این بخش نسخه‌های بازماندۀ «ویس و رامین» و پیشینۀ تحقیقی نیز بررسی و تحلیل شده‌اند.
    در فصل نخست کتاب به پیشینۀ شعر غنایی در جهان پرداخته شده است و مهم‌ترین داستان‌های عاشقانه و غنایی ایران بررسی شده است. آن‌گاه سرایندۀ منظومۀ فارسی «ویس و رامین» [[گرگانی، فخرالدين اسعد|فخرالدین اسعد گرگانی]]، پیشگام شعر غنایی ایران و شاهکارش معرفی شده است و خاستگاه اشکانی اثر بررسی گردیده و نشان داده شده که با گذشت روزگاران، این اثر ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی ساسانی را به خود پذیرفت و حتی بعد از اسلام نیز بسیاری از مضامین فرهنگی و سنتی اسلامی ـ ایرانی هم بدان افزوده شد و در این فصل به آن اشاره شده است. بی‌تردید منظومۀ «ویس و رامین» که اثری کاملاً غنایی و عرفانی است، سرمشق و الگوی شاعرانی شد که به زمینه‌های غنایی و عاشقانه علاقمند بودند و حتی شاعرانی چون نظامی گنجوی به آثار غنایی خود صبغۀ عرفانی بخشیدند و ژانر غنایی را متحول کردند. در این بخش نسخه‌های بازماندۀ «ویس و رامین» و پیشینۀ تحقیقی نیز بررسی و تحلیل شده‌اند.


    در فصل دوم برای آشنایی مخاطبانی که شاید موفق به خواندن تمامی اثر نشده‌اند، کل داستان به نثر ساده و به زبان داستانی روایت شده است تا پیش از آنکه وارد بحث تحلیلی داستان شوند، چشم‌اندازی روشن از اثر در ذهن داشته باشند.
    در فصل دوم برای آشنایی مخاطبانی که شاید موفق به خواندن تمامی اثر نشده‌اند، کل داستان به نثر ساده و به زبان داستانی روایت شده است تا پیش از آنکه وارد بحث تحلیلی داستان شوند، چشم‌اندازی روشن از اثر در ذهن داشته باشند.

    نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۸

    رمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی
    رمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی
    پدیدآوراناولاد، فروغ (نویسنده)
    ناشرخاموش
    مکان نشراصفهان
    سال نشر۱۴۰۲ش
    شابک1ـ36ـ5748ـ622ـ978
    کد کنگره

    رُمانس عاشقانۀ ویس و رامین: تحلیل داستان، شخصیت‌ها و بازتاب فرهنگی تألیف فروغ اولاد، این کتاب در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.

    ساختار

    این کتاب در چهار فصل نگارش یافته است.

    فصل اول: درآمدی بر شعر غنایی

    فصل دوم: داستان ویس و رامین

    فصل سوم: تحلیل داستان

    فصل چهارم: بازتاب فرهنگی

    گزارش محتوا

    منظومۀ «ویس و رامین» یکی از مهم‌ترین آثار غنایی ادبیات شکوهمند ایرانی و ادب فارسی سرودۀ فخرالدین اسعد گرگانی شاعر قرن پنجم هجری است. «ویس و رامین» بی‌شک بازمانده‌ای ادبی از ایران باستان است؛ اثری که ریشه در ادبیات پارتی یا پهلوی اشکانی دارد. گرگانی خود نوشته که این داستان را در سمرها یافته است و منظور از سمرها، ظاهراً داستان‌هایی است که برای نقالی در شب می‌نوشته‌اند. شاعر بر اساس یک برگردان و روایت کهن فارسی «ویس و رامین» آمیخته با واژگان پهلوی، آن را منظوم کرده است. این منظومه که در اواسط قرن پنجم هجری سروده شده است، به‌راستی گنجینه‌ای ارزشمند، بازمانده از روزگار باستانی ایران و در شمار ادبیات غنایی است.

    از فخرالدین اسعد گرگانی سرایندۀ این منظومه آگاهی چندانی در دست نیست. او ظاهراً اهل گرگانی بوده است. اهمیت منظومۀ «ویس و رامین» به این دلیل است که نیمۀ نخست سدۀ پنجم هجری از نظر زمانی بسیار نزدیک به شاهنامۀ فردوسی است و حدود چهل تا پنجاه سال بعد از تصنیف شاهنامۀ فردوسی سروده شده است.

    این کتاب در چهار فصل در شرح و تحلیل داستان عاشقانۀ ویس و رامین، بررسی بن‌مایه‌ها و درون‌مایه‌ها و بازتاب فرهنگی آن است.

    در فصل نخست کتاب به پیشینۀ شعر غنایی در جهان پرداخته شده است و مهم‌ترین داستان‌های عاشقانه و غنایی ایران بررسی شده است. آن‌گاه سرایندۀ منظومۀ فارسی «ویس و رامین» فخرالدین اسعد گرگانی، پیشگام شعر غنایی ایران و شاهکارش معرفی شده است و خاستگاه اشکانی اثر بررسی گردیده و نشان داده شده که با گذشت روزگاران، این اثر ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی ساسانی را به خود پذیرفت و حتی بعد از اسلام نیز بسیاری از مضامین فرهنگی و سنتی اسلامی ـ ایرانی هم بدان افزوده شد و در این فصل به آن اشاره شده است. بی‌تردید منظومۀ «ویس و رامین» که اثری کاملاً غنایی و عرفانی است، سرمشق و الگوی شاعرانی شد که به زمینه‌های غنایی و عاشقانه علاقمند بودند و حتی شاعرانی چون نظامی گنجوی به آثار غنایی خود صبغۀ عرفانی بخشیدند و ژانر غنایی را متحول کردند. در این بخش نسخه‌های بازماندۀ «ویس و رامین» و پیشینۀ تحقیقی نیز بررسی و تحلیل شده‌اند.

    در فصل دوم برای آشنایی مخاطبانی که شاید موفق به خواندن تمامی اثر نشده‌اند، کل داستان به نثر ساده و به زبان داستانی روایت شده است تا پیش از آنکه وارد بحث تحلیلی داستان شوند، چشم‌اندازی روشن از اثر در ذهن داشته باشند.

    در فصل‌های سوم و چهارم که بهرۀ تحلیلی کتاب را شکل می‌دهند، برای نخستین‌بار بن‌مایه‌ها (موتیف‌ها) و درون‌مایه‌ها (مضامین) اثر بررسی شده است. در قسمت بن‌مایه‌ها، موتیف‌هایی چون تشبیب و گذاریی عمر بررسی شده‌اند و در گفتار درون‌مایه‌ها، مضامینی چون تثلیث عشقی، وفاداری و بی‌وفایی، پیمان و پیمان‌شکنی، سوگند، ستیز و کشمکش، خشونت و گذشت، جنگ، نیرنگ و اغفال، جادو و جادوگری تحلیل شده‌اند. آن‌گاه شخصیت‌های داستان تحلیل شده‌اند. شخصیت‌های اصلی اثر (ویس، رامین، شاه موبد) و شخصیت‌های فرعی مانند دایه، شهرو، ویرو، زرد، گل و دیگران هر کدام به فراخور اهمیتی که در رخدادهای داستان دارند، از منظر اجتماعی، رفتاری و تا حدودی از چشم‌انداز روانی بررسی و تحلیل شده‌اند. در این جستار مبنای نظری نویسنده بیشتر تحلیل عناصر داستان مانند تحلیل مضامین و شخصیت‌ها بوده است و به عناصر بلاغی یا وجوه دیگر اثر پرداخته نشده است. در پایان این فصل داستان «ویس و رامین» با اثری مشابه یعنی «تریستان و ایزوت» روایت ژوزف بدیه، مقایسه و بررسی تطبیقی شده است.

    در فصل چهارم بازتاب فرهنگی «ویس و رامین»، آیین‌ها، سنن و مضامین باستانی ایران‌زمین مانند جشن باستانی نوروز، سده و مهرگان، سنت گوسانی یا خنیاگری، شخصیت‌های اساطیری و حماسی چون سروش، جمشید، زال و رستم و ... که به گونه‌ای در سراسر منظومه مطرح شده‌اند، تحلیل شده است.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها