تاريخ داريا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تاريخ داريا'''، تألیف قاضی عبدالجبار بن عبدالله خولانی، معروف به ابن مهنّا خولانی (حدود 370ق)، کتابی مختصر، مشتمل بر شرح حال تعدادی از محدثین داریاست. کتاب به همت سعید افغانی و با تعلیقات و توضیحات وی منتشر شده است.

داریا در اکثر قرون، مرکز علم و ادب در غوطه دمشق بوده است و کتب ویژه و ارزشمندی در آنجا تألیف شده است؛ از آن جمله است: «الروضة الريا في من دفن بداريا» نوشته عبدالرحمن عمادی (م 1051ق). کتابی که اکنون در دست شماست (تاريخ داريا) نوشته قاضی عبدالجبار خولانی، مشتمل بر شرح حال 47 تن از محدثین داریاست. این اثر در مقایسه با کتاب ابن عساکر - که از رجال قرن ششم است و در رابطه با محدثین ساکن داریا کتابی در شش جزء تألیف کرده است - جزء کوچکی است<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص8-9</ref>‏.

پس از آن بخشی به ذکر اصحاب ابوسلیمان دارانی که از اهل داریاست اختصاص یافته است. حمید بن هشام عنسی، سلیمان بن ابی‌سلیمان و عبدالرحیم بن صالح، شخصیت‌هایی هستند که از ابوسلیمان حدیث شنیده و روایت کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص118-121</ref>‏.

«الزيادة علی تاريخ داريا»، عنوان بخشی از کتاب است که بر نسخه‌ای از «تاريخ داريا» به خط ابوجعفر احمد بن فریانی افزوده شده است. در این زیادت، به اسامی محدثین دیگری از داریا که ظاهراً بعد از مؤلف کتاب در داریا رحلت کرده‌اند اشاره شده است؛ از جمله این افراد عبدالوهاب بن عبدالله بن حریش دارانی است که در سال 413ق، محمد بن ابراهیم بن حذلم اسدی از او روایت کرده است<ref>ر.ک: همان، ص124</ref>.‏ خلف بن محمد بن قاسم عنسی، از دیگر محدثینی است که در سال 414ق، در داریا وفات یافته است<ref>ر.ک: همان، ص126</ref>‏.