جوانمردان در تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'م ترین ' به 'م‌ترین ')
    جز (جایگزینی متن - ' می ب' به ' می‌ب')
     
    (۱۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۸: خط ۸:
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =
    | زبان =
    | کد کنگره =
    | کد کنگره =BP ۲۹۴/ح۶ج۹ ۱۳۹۸‏
    | موضوع =
    | موضوع =
    |ناشر  
    |ناشر  
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''جوانمردان در تاریخ''' تألیف علی حصوری، رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین های اسلامی است.
    '''جوانمردان در تاریخ''' تألیف [[حصوری، علی|علی حصوری]]، رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی‌آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است.


    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین های اسلامی است. با این همه، این رساله ها تاکنون از دیدگاه تاریخی نگریسته و بررسی نشده اند. تقریبا همه‌ی پژوهشگران به جنبه‌ی متن شناسانه، ادبی و غالبا صوفیانه‌ی این رساله ها توجه کرده اند.
    رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی‌آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است. با این همه، این رساله‌ها تاکنون از دیدگاه تاریخی نگریسته و بررسی نشده‌اند. تقریبا همه‌ی پژوهشگران به جنبه‌ی متن شناسانه، ادبی و غالبا صوفیانه‌ی این رساله‌ها توجه کرده‌اند.


    در کشور ما، به رغم سابقه‌ی دراز در تاریخ نویسی و داشتن مورخان دانشمند و گسترش رشته‌های تاریخ، هنوز رساله‌های جوانمردی با همه‌ی فراوانی و تنوع در بررسی های تاریخی جایی نیافته اند. این موضوع بدان سبب مهم است که تا حدی وضع اهل حرفه را در دوره هایی از تاریخ ایران، به ویژه آنچه سده‌های میانه نامیده می شود، روشن تر می کند. دیگر اینکه در بررسی خشک تاریخی برخی از این متون، داده‌های صوفیانه در سایه‌ی تاریخ قرار می گیرد و از این منظر لازم است کاری جداگانه و با دیدی دیگر پیش گرفت. نویسنده با دیدی دیگر تاریخ ایران را بررسی می کند. از نظر ایشان کمتر دوره‌ای در تاریخ ایران هست که اسناد و مدارک آن درست بررسی و ارزیابی شده باشد. تعیین جای تاریخی و در نتیجه کارکرد واقعی این رساله ها مهم‌ترین کاری است که باید در خصوص آن ها صورت گیرد و بی شک نباید سهم آن ها را در گسترش تصوف از یاد برد، هرچند می باید به تفاوت‌های آن ها نیز توجه کرد.
    در کشور ما، به رغم سابقه‌ی دراز در تاریخ نویسی و داشتن مورخان دانشمند و گسترش رشته‌های تاریخ، هنوز رساله‌های جوانمردی با همه‌ی فراوانی و تنوع در بررسی‌های تاریخی جایی نیافته‌اند. این موضوع بدان سبب مهم است که تا حدی وضع اهل حرفه را در دوره‌هایی از تاریخ ایران، به ویژه آنچه سده‌های میانه نامیده می‌شود، روشن تر می‌کند. دیگر اینکه در بررسی خشک تاریخی برخی از این متون، داده‌های صوفیانه در سایه‌ی تاریخ قرار می‌گیرد و از این منظر لازم است کاری جداگانه و با دیدی دیگر پیش گرفت. نویسنده با دیدی دیگر تاریخ ایران را بررسی می‌کند. از نظر ایشان کمتر دوره‌ای در تاریخ ایران هست که اسناد و مدارک آن درست بررسی و ارزیابی شده باشد. تعیین جای تاریخی و در نتیجه کارکرد واقعی این رساله‌ها مهم‌ترین کاری است که باید در خصوص آن‌ها صورت گیرد و بی شک نباید سهم آن‌ها را در گسترش تصوف از یاد برد، هرچند می‌باید به تفاوت‌های آن‌ها نیز توجه کرد.


    بخشی از تصوف ما با نام جوانمردی مشهور شده است. جوانمردی، همچون شاخه‌ی سیاسی تصوف، نامی همگانی و در نتیجه نادرست برای شماری فرقه، از فرقه‌های صوفیانه تا قلندرانه و رندانه، شده است که گاه فقط همانندی ظاهری دارند و برخی حتی این همانندی را هم ندارند. این کاربرد سابقه ندارد و در گذشته جوانمردی فقط برای فرقه‌ای صوفیانه و ویژه‌ی اهل حرفه به کار می رفته است.
    بخشی از تصوف ما با نام جوانمردی مشهور شده است. جوانمردی، همچون شاخه‌ی سیاسی تصوف، نامی همگانی و در نتیجه نادرست برای شماری فرقه، از فرقه‌های صوفیانه تا قلندرانه و رندانه، شده است که گاه فقط همانندی ظاهری دارند و برخی حتی این همانندی را هم ندارند. این کاربرد سابقه ندارد و در گذشته جوانمردی فقط برای فرقه‌ای صوفیانه و ویژه‌ی اهل حرفه به کار می‌رفته است.


    رساله‌های جوانمردان، که مهم‌ترین منابع ما برای بررسی مشرب جوانمردی اند، کمتر در قالب کتاب و بیشتر جزوه هایی اند که اخلاقی آراسته و رفتاری پاک و منزه را تبلیغ می کنند، چنان که به نظر می آید نقد آن ها به مراتب شایسته تر از توصیف آن هاست. مخصوصا کسی که آشنایی نزدیکی با تاریخ ایران نداشته باشد، هنگام خواندن این گونه نوشته ها با رویکرد اخلاقی پاک و اندرزهایی فریبا روبه رو می شود و شاید همین فریبندگی سبب شده است که کمتر بتوان با آن ها با روحیه‌ی انتقادی برخورد کرد. در نوشتار حاضر مولف کوشیده است نشان دهد که این رساله ها از جمله نتایج و دنباله‌ی آن سیاستی در تاریخ ایران است که پس از دوره‌ی اشکانی و با رشد شهرنشینی و صنعت گرایی می خواسته است نیروی کار و اهل حرفه‌ی شهری در ایران از دایره‌ی دید و فرمان حکومت بیرون نرود و سر خویش نگیرد. این کوشش به شکل دیگری، و نه به شکل جوانمردی، در دوره‌ی ساسانی هم صورت گرفته بود. بنابراین همه‌ی نشانه ها در رساله‌های جوانمردان، با توجه به اینکه هدف آن ها جذب اهل حرفه است، ما را به این نتیجه می رساند که وضعیت اهل حرف را از دوره‌ای بررسی کنیم که مقدمه‌ی تاریخ ایران در دوره‌ی اسلامی است، به ویژه که این دوره، یعنی دوره‌ی ساسانی، پدر واقعی دوره‌ی اسلامی است و از این لحاظ تفاوتی میان این دو نیست. بنابراین هدف این کتاب گزارشی دیگر و تاریخی تر، اما کوتاه، از این گونه اسناد است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2474 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>
    رساله‌های جوانمردان، که مهم‌ترین منابع ما برای بررسی مشرب جوانمردی اند، کمتر در قالب کتاب و بیشتر جزوه‌هایی اند که اخلاقی آراسته و رفتاری پاک و منزه را تبلیغ می‌کنند، چنان که به نظر می‌آید نقد آن‌ها به مراتب شایسته تر از توصیف آن هاست. مخصوصا کسی که آشنایی نزدیکی با تاریخ ایران نداشته باشد، هنگام خواندن این گونه نوشته‌ها با رویکرد اخلاقی پاک و اندرزهایی فریبا روبه رو می‌شود و شاید همین فریبندگی سبب شده است که کمتر بتوان با آن‌ها با روحیه‌ی انتقادی برخورد کرد. در نوشتار حاضر مؤلف کوشیده است نشان دهد که این رساله‌ها از جمله نتایج و دنباله‌ی آن سیاستی در تاریخ ایران است که پس از دوره‌ی اشکانی و با رشد شهرنشینی و صنعت گرایی می‌خواسته است نیروی کار و اهل حرفه‌ی شهری در ایران از دایره‌ی دید و فرمان حکومت بیرون نرود و سر خویش نگیرد. این کوشش به شکل دیگری، و نه به شکل جوانمردی، در دوره‌ی ساسانی هم صورت گرفته بود. بنابراین همه‌ی نشانه‌ها در رساله‌های جوانمردان، با توجه به اینکه هدف آن‌ها جذب اهل حرفه است، ما را به این نتیجه می‌رساند که وضعیت اهل حرف را از دوره‌ای بررسی کنیم که مقدمه‌ی تاریخ ایران در دوره‌ی اسلامی است، به ویژه که این دوره، یعنی دوره‌ی ساسانی، پدر واقعی دوره‌ی اسلامی است و از این لحاظ تفاوتی میان این دو نیست. بنابراین هدف این کتاب گزارشی دیگر و تاریخی تر، اما کوتاه، از این گونه اسناد است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2474 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>


    ==پانويس ==
    ==پانويس ==
    خط ۴۷: خط ۴۷:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:رد و نقض تصوف و عرفان]]
    [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۱

    جوانمردان در تاریخ
    جوانمردان در تاریخ
    پدیدآورانحصوری، علی (نویسنده)
    ناشرپردیس دانش
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۳۹۷ش
    شابک5-143-300-600-978
    کد کنگره
    BP ۲۹۴/ح۶ج۹ ۱۳۹۸‏

    جوانمردان در تاریخ تألیف علی حصوری، رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی‌آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است.

    گزارش کتاب

    رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی‌آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است. با این همه، این رساله‌ها تاکنون از دیدگاه تاریخی نگریسته و بررسی نشده‌اند. تقریبا همه‌ی پژوهشگران به جنبه‌ی متن شناسانه، ادبی و غالبا صوفیانه‌ی این رساله‌ها توجه کرده‌اند.

    در کشور ما، به رغم سابقه‌ی دراز در تاریخ نویسی و داشتن مورخان دانشمند و گسترش رشته‌های تاریخ، هنوز رساله‌های جوانمردی با همه‌ی فراوانی و تنوع در بررسی‌های تاریخی جایی نیافته‌اند. این موضوع بدان سبب مهم است که تا حدی وضع اهل حرفه را در دوره‌هایی از تاریخ ایران، به ویژه آنچه سده‌های میانه نامیده می‌شود، روشن تر می‌کند. دیگر اینکه در بررسی خشک تاریخی برخی از این متون، داده‌های صوفیانه در سایه‌ی تاریخ قرار می‌گیرد و از این منظر لازم است کاری جداگانه و با دیدی دیگر پیش گرفت. نویسنده با دیدی دیگر تاریخ ایران را بررسی می‌کند. از نظر ایشان کمتر دوره‌ای در تاریخ ایران هست که اسناد و مدارک آن درست بررسی و ارزیابی شده باشد. تعیین جای تاریخی و در نتیجه کارکرد واقعی این رساله‌ها مهم‌ترین کاری است که باید در خصوص آن‌ها صورت گیرد و بی شک نباید سهم آن‌ها را در گسترش تصوف از یاد برد، هرچند می‌باید به تفاوت‌های آن‌ها نیز توجه کرد.

    بخشی از تصوف ما با نام جوانمردی مشهور شده است. جوانمردی، همچون شاخه‌ی سیاسی تصوف، نامی همگانی و در نتیجه نادرست برای شماری فرقه، از فرقه‌های صوفیانه تا قلندرانه و رندانه، شده است که گاه فقط همانندی ظاهری دارند و برخی حتی این همانندی را هم ندارند. این کاربرد سابقه ندارد و در گذشته جوانمردی فقط برای فرقه‌ای صوفیانه و ویژه‌ی اهل حرفه به کار می‌رفته است.

    رساله‌های جوانمردان، که مهم‌ترین منابع ما برای بررسی مشرب جوانمردی اند، کمتر در قالب کتاب و بیشتر جزوه‌هایی اند که اخلاقی آراسته و رفتاری پاک و منزه را تبلیغ می‌کنند، چنان که به نظر می‌آید نقد آن‌ها به مراتب شایسته تر از توصیف آن هاست. مخصوصا کسی که آشنایی نزدیکی با تاریخ ایران نداشته باشد، هنگام خواندن این گونه نوشته‌ها با رویکرد اخلاقی پاک و اندرزهایی فریبا روبه رو می‌شود و شاید همین فریبندگی سبب شده است که کمتر بتوان با آن‌ها با روحیه‌ی انتقادی برخورد کرد. در نوشتار حاضر مؤلف کوشیده است نشان دهد که این رساله‌ها از جمله نتایج و دنباله‌ی آن سیاستی در تاریخ ایران است که پس از دوره‌ی اشکانی و با رشد شهرنشینی و صنعت گرایی می‌خواسته است نیروی کار و اهل حرفه‌ی شهری در ایران از دایره‌ی دید و فرمان حکومت بیرون نرود و سر خویش نگیرد. این کوشش به شکل دیگری، و نه به شکل جوانمردی، در دوره‌ی ساسانی هم صورت گرفته بود. بنابراین همه‌ی نشانه‌ها در رساله‌های جوانمردان، با توجه به اینکه هدف آن‌ها جذب اهل حرفه است، ما را به این نتیجه می‌رساند که وضعیت اهل حرف را از دوره‌ای بررسی کنیم که مقدمه‌ی تاریخ ایران در دوره‌ی اسلامی است، به ویژه که این دوره، یعنی دوره‌ی ساسانی، پدر واقعی دوره‌ی اسلامی است و از این لحاظ تفاوتی میان این دو نیست. بنابراین هدف این کتاب گزارشی دیگر و تاریخی تر، اما کوتاه، از این گونه اسناد است.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

    وابسته‌ها