دعا و توسل: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اهل بيت ' به 'اهل‌بیت ') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = BP۲۲۶/۶/ط۲د۷ | ||
| موضوع = مفهوم شناسی دعا و توسل | | موضوع = مفهوم شناسی دعا و توسل | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
با استناد به مهم‌ترين كتاب‌هاى اهل سنت، مانند [[صحيح البخاري|صحيح بخارى]] و [[صحيح مسلم]]، ديدگاه عالمان اهل سنت دربارۀ اين موضوع مهم اسلامى بيان و ثابت شده كه شبهات وهابيون، بى‌اساس و سند است: | با استناد به مهم‌ترين كتاب‌هاى اهل سنت، مانند [[صحيح البخاري|صحيح بخارى]] و [[صحيح مسلم]]، ديدگاه عالمان اهل سنت دربارۀ اين موضوع مهم اسلامى بيان و ثابت شده كه شبهات وهابيون، بى‌اساس و سند است: | ||
وقتى شيعيان به | وقتى شيعيان به ائمه‌علیهم‌السلام متوسل مى‌شوند، بدين معنا نيست كه آنان فاعل مستقل هستند، بلكه واسطه بين خداوند و مردم مى‌باشند. وقتى انبيا و ائمه معصومين علیهم‌السلام در قيد حيات باشند، هيچ مانعى نيست كه براى شفاى مريضان و بينا شدن كور مادر زاد به آنان متوسل شد، اما وقتى انبيا و ائمه معصومين فوت كرده باشند، آيا باز متوسل شدن به آنان جايز است يا خير؟ نهايت اين است كه متوسل شدن به آنان بعد از حياتشان، جايز نباشد، اما شرك نيست. ولى وهابى‌ها مى‌گويند: در حال ممات اگر كسى متوسل به انبيا و ائمه شود جايز نيست، حتى شرك مى‌باشد. | ||
فهرست عناوین کتاب عبارت است از: | فهرست عناوین کتاب عبارت است از: | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
بخش سوم / حاجت خواستن از پيامبر بعد از وفات آن حضرت: اصل اباحه يا حرمت؟ مغالطۀ محمد بن عبدالوهاب، استغاثه به غير از خدا از نظر حديث. | بخش سوم / حاجت خواستن از پيامبر بعد از وفات آن حضرت: اصل اباحه يا حرمت؟ مغالطۀ محمد بن عبدالوهاب، استغاثه به غير از خدا از نظر حديث. | ||
بخش چهارم / توسل به انبيا و اولياى خدا در دعا: توسل چيست؟ جواز توسل از ديدگاه روايات، توسل شافعى به | بخش چهارم / توسل به انبيا و اولياى خدا در دعا: توسل چيست؟ جواز توسل از ديدگاه روايات، توسل شافعى به اهل‌بیت علیهم‌السلام، توسل به پيامبر در حيات و بعد از وفات. <ref> ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص94-95</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[توحید و زیارت]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:کلام و عقاید]] | |||
[[رده: مباحث خاص کلامی]] | |||
[[رده:مقالات جدید(تیرماه) باقی زاده]] | [[رده:مقالات جدید(تیرماه) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1402]] | ||
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۳
| دعا و توسل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طاهری خرم‌آبادی، سید حسن (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات بوستان کتاب |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | 1386 |
| چاپ | دوم |
| موضوع | مفهوم شناسی دعا و توسل |
| کد کنگره | BP۲۲۶/۶/ط۲د۷ |
دعا و توسل تألیف سید حسن طاهری خرم‌آبادی، دومين نوشته از مجموعه كتاب‌هايى با عنوان «تبيين باورهاى شيعى» است كه مؤلف در پاسخ به شبهات وهابيون درباره دعا و توسل نوشته است.
مؤلف با بهره‌گيرى از آيات الهى و احاديث اهل بيت، جايگاه والاى دعا و توسل در اسلام را ترسيم كرده است.
با استناد به مهم‌ترين كتاب‌هاى اهل سنت، مانند صحيح بخارى و صحيح مسلم، ديدگاه عالمان اهل سنت دربارۀ اين موضوع مهم اسلامى بيان و ثابت شده كه شبهات وهابيون، بى‌اساس و سند است:
وقتى شيعيان به ائمه‌علیهم‌السلام متوسل مى‌شوند، بدين معنا نيست كه آنان فاعل مستقل هستند، بلكه واسطه بين خداوند و مردم مى‌باشند. وقتى انبيا و ائمه معصومين علیهم‌السلام در قيد حيات باشند، هيچ مانعى نيست كه براى شفاى مريضان و بينا شدن كور مادر زاد به آنان متوسل شد، اما وقتى انبيا و ائمه معصومين فوت كرده باشند، آيا باز متوسل شدن به آنان جايز است يا خير؟ نهايت اين است كه متوسل شدن به آنان بعد از حياتشان، جايز نباشد، اما شرك نيست. ولى وهابى‌ها مى‌گويند: در حال ممات اگر كسى متوسل به انبيا و ائمه شود جايز نيست، حتى شرك مى‌باشد.
فهرست عناوین کتاب عبارت است از:
بخش اول / حاجت خواستن از پيامبر و اولياى خدا.
بخش دوم / فاعل حقيقى خداوند است: برهان وهابى‌ها، سخن گفتن پيامبر با كشته‌هاى بدر.
بخش سوم / حاجت خواستن از پيامبر بعد از وفات آن حضرت: اصل اباحه يا حرمت؟ مغالطۀ محمد بن عبدالوهاب، استغاثه به غير از خدا از نظر حديث.
بخش چهارم / توسل به انبيا و اولياى خدا در دعا: توسل چيست؟ جواز توسل از ديدگاه روايات، توسل شافعى به اهل‌بیت علیهم‌السلام، توسل به پيامبر در حيات و بعد از وفات. [۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص94-95
منابع مقاله
باقریان موحد، کتابشناسی زیارت، قم- ایران، نشر مشعر، 1387