جوانمردان در تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه اند.' به 'ه‌اند.'
جز (جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک')
جز (جایگزینی متن - 'ه اند.' به 'ه‌اند.')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۸: خط ۲۸:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است. با این همه، این رساله‌ها تاکنون از دیدگاه تاریخی نگریسته و بررسی نشده اند. تقریبا همه‌ی پژوهشگران به جنبه‌ی متن شناسانه، ادبی و غالبا صوفیانه‌ی این رساله‌ها توجه کرده اند.
رساله‌های جوانمردی از جمله میراث های فرهنگی ملی ماست، گرچه در دوره‌ی معاصر تقریبا نشان جوانمردان - که در آیین‌های پهلوانی و چند فرقه‌ی درویشی خلاصه شده بود- از میان رفت. چنان که از رساله‌های جوانمردان برمی آید، جوانمردی از پدیده‌های بزرگ و کم و بیش فراگیر اجتماعی و رساله‌های جوانمردان از مدارک باارزش تاریخ در ایران و تا حدی در همه‌ی سرزمین‌های اسلامی است. با این همه، این رساله‌ها تاکنون از دیدگاه تاریخی نگریسته و بررسی نشده‌اند. تقریبا همه‌ی پژوهشگران به جنبه‌ی متن شناسانه، ادبی و غالبا صوفیانه‌ی این رساله‌ها توجه کرده‌اند.


در کشور ما، به رغم سابقه‌ی دراز در تاریخ نویسی و داشتن مورخان دانشمند و گسترش رشته‌های تاریخ، هنوز رساله‌های جوانمردی با همه‌ی فراوانی و تنوع در بررسی‌های تاریخی جایی نیافته اند. این موضوع بدان سبب مهم است که تا حدی وضع اهل حرفه را در دوره‌هایی از تاریخ ایران، به ویژه آنچه سده‌های میانه نامیده می‌شود، روشن تر می‌کند. دیگر اینکه در بررسی خشک تاریخی برخی از این متون، داده‌های صوفیانه در سایه‌ی تاریخ قرار می‌گیرد و از این منظر لازم است کاری جداگانه و با دیدی دیگر پیش گرفت. نویسنده با دیدی دیگر تاریخ ایران را بررسی می‌کند. از نظر ایشان کمتر دوره‌ای در تاریخ ایران هست که اسناد و مدارک آن درست بررسی و ارزیابی شده باشد. تعیین جای تاریخی و در نتیجه کارکرد واقعی این رساله‌ها مهم‌ترین کاری است که باید در خصوص آن‌ها صورت گیرد و بی شک نباید سهم آن‌ها را در گسترش تصوف از یاد برد، هرچند می باید به تفاوت‌های آن‌ها نیز توجه کرد.
در کشور ما، به رغم سابقه‌ی دراز در تاریخ نویسی و داشتن مورخان دانشمند و گسترش رشته‌های تاریخ، هنوز رساله‌های جوانمردی با همه‌ی فراوانی و تنوع در بررسی‌های تاریخی جایی نیافته‌اند. این موضوع بدان سبب مهم است که تا حدی وضع اهل حرفه را در دوره‌هایی از تاریخ ایران، به ویژه آنچه سده‌های میانه نامیده می‌شود، روشن تر می‌کند. دیگر اینکه در بررسی خشک تاریخی برخی از این متون، داده‌های صوفیانه در سایه‌ی تاریخ قرار می‌گیرد و از این منظر لازم است کاری جداگانه و با دیدی دیگر پیش گرفت. نویسنده با دیدی دیگر تاریخ ایران را بررسی می‌کند. از نظر ایشان کمتر دوره‌ای در تاریخ ایران هست که اسناد و مدارک آن درست بررسی و ارزیابی شده باشد. تعیین جای تاریخی و در نتیجه کارکرد واقعی این رساله‌ها مهم‌ترین کاری است که باید در خصوص آن‌ها صورت گیرد و بی شک نباید سهم آن‌ها را در گسترش تصوف از یاد برد، هرچند می باید به تفاوت‌های آن‌ها نیز توجه کرد.


بخشی از تصوف ما با نام جوانمردی مشهور شده است. جوانمردی، همچون شاخه‌ی سیاسی تصوف، نامی همگانی و در نتیجه نادرست برای شماری فرقه، از فرقه‌های صوفیانه تا قلندرانه و رندانه، شده است که گاه فقط همانندی ظاهری دارند و برخی حتی این همانندی را هم ندارند. این کاربرد سابقه ندارد و در گذشته جوانمردی فقط برای فرقه‌ای صوفیانه و ویژه‌ی اهل حرفه به کار می رفته است.
بخشی از تصوف ما با نام جوانمردی مشهور شده است. جوانمردی، همچون شاخه‌ی سیاسی تصوف، نامی همگانی و در نتیجه نادرست برای شماری فرقه، از فرقه‌های صوفیانه تا قلندرانه و رندانه، شده است که گاه فقط همانندی ظاهری دارند و برخی حتی این همانندی را هم ندارند. این کاربرد سابقه ندارد و در گذشته جوانمردی فقط برای فرقه‌ای صوفیانه و ویژه‌ی اهل حرفه به کار می رفته است.