زندگی فرهنگی - سیاسی شلمغانی از استقامت تا انحراف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''زندگی فرهنگی - سیاسی شلمغانی از استقامت تا انحراف''' تألیف محمدتقی ذاکری؛ شلمغانی از غالیان شیعه و از مدعیان نیابت امام دوازدهم (عج) در عصر غیبت صغری بود. وی به سبب تألیفات و ارتباط با حسین بن روح، سومین نائب خاص امام عصر (عج)، مورد توجه قرار گرفت. وی از جایگاه اجتماعی خوبی برخوردار بود و در بین صاحب منصبان حکومتی، مریدان و حامیان وفاداری داشت. برخورداری از این امتیازها، شلمغانی جاه طلب را به فکر ریاست بر شیعیان انداخت؛ از این رو با طرح ریزی‌های هوشمندانه و زیرکانه برای نیل به این هدف تلاش می‌کرد و همین مسئله سبب انحراف و خروج او از طریق حق گشت.

عصر غیبت صغری برای امامیه دوران پرچالشی بود. نخستین تجربه‌های غیبت امام در حالی که حتی ولادت آن حضرت برای عموم شیعه، مشخص نبود، شیعیان امامی را در سرگردانی فروبرد که از آن به حیرت تعبیر می‌شود. در چنین اوضاعی وکلای امام عسکری(ع) که در زمان غیبت وکالت امام دوازدهم (عج) را برعهده داشتند، وظیفه خطیری بر عهده گرفتند. در این دوران وکلاء توسط چهارتن که به ترتیب سرپرستی دیگر وکلاء را برعهده داشتند رهبری می‌شدند. با این حال آنچه اوضاع را دشوارتر می ساخت،ظهور مدعیانی بود که به بهره برداری از جایگاه علمی یا اجتماعی خود ادعاهای داشتن منصبی از جانب امام دوازدهم علیه‌السلام را داشتند. شلمغانی یکی از شخصیت‌های علمی است که در ابتدای امر ارتباطی نزدیک با حسین بن روح (سومین سرپرست وکلا در غیب صغری) داشت اما این ارتباط نزدیک بعد از مدتی به تیرگی گرایید و روابط آنان به رد و انکار یکدیگر انجامید. این امور سبب گردید علی رغم رویکرد منفی مؤلفان شیعی و غیرشیعی به شلمغانی در طول قرن‌های متمادی، در عصر حاضر برخی پژوهش‌ها حالات دیگر را مطرح ساخته و شلمغانی را قربانی توطئه‌های شخصیتی چون حسین بن روح وطرفدارانش جلوه دهند. با توجه به این امور بود که لزوم پژوهش مستقل در مورد شلمغانی و شناخت جنبه‌های مختلف علمی، فکری، اجتماعی و سیاسی وی احساس شد تا شلمغانی را آن چنان که بوده بازشناسی کند.