الجعفریات: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[اسماعیل بن موسی بن جعفر]] (نويسنده) | [[اسماعیل بن موسی بن جعفر]] (نويسنده) | ||
[[ابن اشعث، محمد بن محمد]] (نويسنده) | [[ابن اشعث، محمد بن محمد]] (نويسنده) | ||
[[موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر]] ( نويسنده) | [[موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر]] (نويسنده) | ||
[[مظفر، مشتاق صالح]] ( محقق) | [[مظفر، مشتاق صالح]] (محقق) | ||
[[العتبة الحسینیة المقدسة. قسم الشؤون الفکریة و الثقافیة. شعبة التحقیق]] ( تهيه کننده) | [[العتبة الحسینیة المقدسة. قسم الشؤون الفکریة و الثقافیة. شعبة التحقیق]] (تهيه کننده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۵۰
| الجعفریات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اسماعیل بن موسی بن جعفر (نويسنده)
ابن اشعث، محمد بن محمد (نويسنده) موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر (نويسنده) مظفر، مشتاق صالح (محقق) العتبة الحسینیة المقدسة. قسم الشؤون الفکریة و الثقافیة. شعبة التحقیق (تهيه کننده) |
| عنوان‌های دیگر | اشعثیات ** العلویات |
| ناشر | العتبة الحسينية المقدسة. قسم الشؤون الفکریة و الثقافیة |
| مکان نشر | عراق - کربلای معلی |
| سال نشر | 1434ق - 2013م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /الف5ج7 128/7 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الجعفريات أو الأشعثيات أو العلويات، اثر ابوالحسن محمد بن محمد بن اشعث کوفی، کتابی مهم، متعلق به ابتدای قرن چهارم است که در آن، بیش از 1600 روایت با سند یکسان از امام کاظم(ع) از امام صادق(ع) به نقل از پدرانشان روایت شده است.
مؤلف کتاب، محدثی فعال و معروف در میان شیعیان و اهل سنت در قرن چهارم بود. او این کتاب را بنا بر ادعای خود، از موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر، نوه امام موسی کاظم(ع) دریافت و نقل می‌کند. شاید به دلیل علاقه‌های بین فرقه‌ای، روایات اهل‌سنت از امام صادق(ع) درباره حج را در کتابی گرد آورده است[۱].
از همان زمانِ مؤلف تاکنون، بحث‌های مفصلی درباره اصالت کتاب و اعتبار روایات آن درگرفته است. اینکه تا قبل از ابن اشعث، هیچ‌کسی کل یا حتی بخشی از این کتاب را از مشایخ مورد ادعای او نقل نکرده، منجر به تشکیک برخی رجالیان شده است. ابن عدی، نقل می‌کند که نزد ابن اشعث رفته و او نسخه کتابش را که با خطّی تازه و بر روی کاغذی نو نوشته شده بود و نزدیک به هزار حدیث داشت، بیرون آورد و سند آن از طریق موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر بن محمد از پدرانش تا علی(ع) و پیامبر(ص) نقل شده بود و بیشتر روایات آن مسند و برخی مقطوع که همه یا بیشتر آن‌ها منکَر است[۲].
اما در میان امامیه یک مشکل دیگر نیز درباره کتاب مشاهده می‌شود و آن اینکه مضامین روایات این کتاب، چه‌بسا با مشهورات فقه امامیه در تعارض است. این مسئله، موجب چالشی شدن بحث از اصالت کتاب شده و افرادی مانند: شیخ یوسف بحرانی، عالم برجسته اخباری، جعفریات را کتابی «مجهول» می‌داند که اعتماد بر آن ممکن نیست و صاحب جواهر، عالم برجسته اصولی نیز ارزیابی مشابهی داشته و روایات کتاب را غالباً مطابق با روایات عامه می‌داند[۳].
البته عده‌ای از فقها نیز به کتاب جعفریات خوش‌بین بوده‌اند. فاطمه ژیان خلاصه‌ای از مهم‌ترین ارزیابی‌های مثبت و منفی رجالیان و فقهای متأخر را در این‌باره گرد آورده است[۴].
پانویس
منابع مقاله