طرفة الأصحاب في معرفة الأنساب: تفاوت میان نسخه‌ها

| کد کنگره =‏CS‎‏ ‎‏25‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏5‎‏ط‎‏4

| موضوع =

کشورهای اسلامی - نسب نامه - متون قدیمی تا قرن 14

| شابک =977-344-002-8

| تعداد جلد =1

| کد پدیدآور =

| پس از =

}}

   

اين اثر را خاورشناس مشهور و مترجم قرآن به زبان سوئدى، «[[سترستین، کارل ویلهم|كارل ويلهلم سترستين]]» يا «زترستين» (اورسه 1866-1953م، اوپسالا) تصحيح كرده و پاورقى‌هايى برایش نوشته و همچنين دكتر [[منجد، صلاح‎‌الدین|صلاح‌الدين منجد]] مقدمه‌اى عالمانه و تعليقاتى بر آن افزوده است.

#نویسنده در مقدمه مختصرش كه مكان و تاريخ نگارشش را مشخص نكرده، يادآور شده است: اين، مختصرى در علم انساب است كه حفظش بر خردورزان آسان است و اصول انساب عرب را در بر دارد... و نسب پيامبر مصطفى(ص) و اصحاب نيكش به آن افزوده شده و توضيح داده‌ايم كه از نظر سبب و نسب كدام به او نزدیک ‌تر بوده و بعد از آن، خلفاى بنى‌اميه و بنى‌عباس، سپس بنى رسول ملوك يمن را آورديم و آنگاه هر كسى كه مشهور شده به خدمت به آنان از اكابر و اشراف در دوران ما و عرب‌ها..<ref>ر.ک: همان، ص43</ref>

#ابن واضح در مقدمه كتابش ذكر كرده كه حضرت آدم(ع) خليفه خدا در روى زمين بود. وقتى زمان وفاتش رسيد به فرزندش شيت وصيت كرد و او اين مسئوليت را برعهده گرفت. وقتى زمان وفات او رسيد، به فرزندش انوش وصيت كرد و او اين مسئوليت را برعهده گرفت. وقتى زمان وفات او رسيد، به فرزندش قينان وصيت كرد و او اين مسئوليت را برعهده گرفت. وقتى زمان وفات او رسيد، به فرزندش مهلائيل وصيت كرد و او اين مسئوليت را برعهده گرفت. وقتى زمان وفات او رسيد، به فرزندش يرد وصيت كرد. پس خداى متعال به يرد پيامبر، ادريس را عطا كرد در آخر هزاره اول و ادريس به متوشلخ وصيت كرد و در زمان متوشلخ هزاره دوم تمام شد و..<ref>ر.ک: متن كتاب، ص44</ref>

#:درباره اين تعبير نویسنده: «ابراهيم خليل بن آزر»، گفتنى است كه برخى با توجه به ظاهر آيات، آزر بت‌پرست را پدر واقعى ابراهيم دانسته‌اند؛ درحالى‌كه برخى ديگر معتقدند پدر ابراهيم، تاروخ است و نسب‌شناسان بر اين مطلب اجماع دارند. آنان براى اثبات اين ادعا به دلايل ذيل استناد كرده‌اند:

#:الف)- در برخى از روايات و عهد قديم نام پدر ابراهيم تاروخ است، نه آزر؛

#:ج)- اجداد پيامبر اسلام(ص) طبق شواهدى از قرآن<ref>شعرا: 219</ref>و روايات، همه موحد و مؤمن بوده‌اند و از آنجا كه پدر ابراهيم در سلسله نسب رسول اكرم(ص) قرار دارد، نمى‌تواند مشرك باشد؛ درحالى‌كه آزر مشرك بوده است؛

#:د)- طبق نص قرآن، حضرت ابراهيم در آخر عمرش براى پدر و مادرش از خداوند طلب مغفرت مى‌كند<ref>ابراهيم: 41</ref>؛ درحالى‌كه خداوند در قرآن آشكارا پيامبران و مؤمنان را از اينكه براى بستگان مشركشان طلب آمرزش نمايند، منع نموده است<ref>توبه: 113</ref>؛ بنابراین حضرت ابراهيم(ع) نمى‌تواند براى پدر مشرك، طلب آمرزش كند؛ در نتيجه آزر پدر واقعى و حقيقى ابراهيم نيست، بلكه عموى او و منجم نمرود بوده است<ref>ر.ک: مقاله ابراهيم، نوشته رحمت‌الله ضيايى ارزگانى، در دانشنامه كلام اسلامى، ج1، ص145</ref>

2. مقاله ابراهيم(ع)، نوشته رحمت‌الله ضيايى ارزگانى، در دانشنامه كلام اسلامى، جمعى از نويسندگان زير نظر [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌الله جعفر سبحانى]]، قم مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول.

[[رده:کتاب‌شناسی]]