طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شفتی بیدآبادی، محمدباقر' به 'شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|طباطبایی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|طباطبایی (ابهام زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر|صاحب ریاض (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|صاحب ریاض (ابهام زدایی)}} | ||
'''سيد على طباطبايى''' (1161-1231ق)، معروف به صاحب ریاض، فقیه، اصولی، محدث، در قرن دوازده و سیزده، از مشهورترین شاگردان [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، فقهای بزرگی مانند [[برغانی قزوینی حایری، محمدصالح|محمّد صالح برغانى]]، [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سيد محمّدباقر شفتى]]، [[مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل|ابوعلی حائری]] از شاگردان ایشان هستند. [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] دایی و پدر زن ایشان است. [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] فرزند ایشان است. | |||
'''سيد على طباطبايى''' (1161-1231ق)، معروف به صاحب ریاض، فقیه، اصولی، محدث، در قرن دوازده و سیزده، از مشهورترین شاگردان [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، فقهای بزرگی مانند [[برغانی قزوینی حایری، محمدصالح|محمّد صالح برغانى]]، [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سيد محمّدباقر شفتى]]، [[مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل|ابوعلی حائری]] از شاگردان ایشان هستند. [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] دایی ایشان است. | |||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در ربيع الأول سال 1161ق در شهر كاظمين ديده به جهان گشود.وى فرزند محمّدعلى و از تبار سادات حسنى، معروف به طباطبايى مى‌باشد كه در قرن دوازدهم هجرى قمرى از اصفهان به كربلا آمدند و همان‌جا ماندگار شدند. مادرش، خواهر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] و همسرش نيز دختر ايشان است. | در ربيع الأول سال 1161ق در شهر كاظمين ديده به جهان گشود.وى فرزند محمّدعلى و از تبار سادات حسنى، معروف به طباطبايى مى‌باشد كه در قرن دوازدهم هجرى قمرى از اصفهان به كربلا آمدند و همان‌جا ماندگار شدند. مادرش، خواهر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] و همسرش نيز دختر ايشان است. | ||
== | ==تحصیلات== | ||
سيد على در ابتداى جوانى به كسب علم و فضيلت پرداخت. وى در تحصيل صرف، نحو و ساير علوم از خود نبوغ فراوان نشان داد به‌طورى‌كه مورد توجه [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]](ره) قرار گرفت. ازاين‌رو، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]](ره) از فرزندش، محمّدعلى بهبهانى خواست كه استادى سيد على را به عهده بگيرد و در درس فقه «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]»، او را بپذيرد. بدين‌صورت، سيد على در زمره شاگردان محمّدعلى بهبهانى درآمد. | سيد على در ابتداى جوانى به كسب علم و فضيلت پرداخت. وى در تحصيل صرف، نحو و ساير علوم از خود نبوغ فراوان نشان داد به‌طورى‌كه مورد توجه [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]](ره) قرار گرفت. ازاين‌رو، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]](ره) از فرزندش، محمّدعلى بهبهانى خواست كه استادى سيد على را به عهده بگيرد و در درس فقه «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]»، او را بپذيرد. بدين‌صورت، سيد على در زمره شاگردان محمّدعلى بهبهانى درآمد. | ||
| خط ۷۳: | خط ۶۸: | ||
== استادان == | == استادان == | ||
آیت‌الله سيد على طباطبايى(ره) در درس استادان بزرگى، مثل [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، محمّدعلى بهبهانى (فرزند [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]) و [[بحرانی، یوسف بن احمد|صاحب حدائق]] حاضر شد و از آنان كسب فيض كرد. او از مشهورترين شاگردان [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] محسوب مى‌شد. | آیت‌الله سيد على طباطبايى(ره) در درس استادان بزرگى، مثل [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، محمّدعلى بهبهانى (فرزند [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]) و [[بحرانی، یوسف بن احمد|صاحب حدائق]] حاضر شد و از آنان كسب فيض كرد. او از مشهورترين شاگردان [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] محسوب مى‌شد. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
صاحب رياض(ره) شاگردان زيادى را در فقه، اصول، حديث و تاريخ پرورش داده است. معروف‌ترين آن‌ها عبارتند از: | صاحب رياض(ره) شاگردان زيادى را در فقه، اصول، حديث و تاريخ پرورش داده است. معروف‌ترين آن‌ها عبارتند از: | ||
| خط ۹۱: | خط ۸۴: | ||
# احمد بن زين‌الدين احسايى. | # احمد بن زين‌الدين احسايى. | ||
# خلف بن عسكر كربلايى. | # خلف بن عسكر كربلايى. | ||
# [[طباطبایی، محمد بن علی|سيد محمّد مجاهد طباطبايى]]. | # [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سيد محمّد مجاهد طباطبايى]]. | ||
# سيد مهدى طباطبايى. | # سيد مهدى طباطبايى. | ||
# سيد حسين موسوى خوانسارى. | # سيد حسين موسوى خوانسارى. | ||
== | == وفات == | ||
خورشيد عمر صاحب رياض(ره) در سال 1231ق در كربلا غروب كرد. بدن مطهر وى را نزدیک قبر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، در رواق مطهر سيدالشهداء(ع)، پايين پاى شهدا به خاک سپردند. | |||
== آثار == | |||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]] في بيان الأحكام بالدلائل. | # [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]] في بيان الأحكام بالدلائل. | ||
# شرح مفاتيح الشرايع. | # شرح مفاتيح الشرايع. | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۰۹: | ||
# رسالة حلية النظر إلى الأجنبيّة في الجملة و إباحة سماع صوتها كذلك. | # رسالة حلية النظر إلى الأجنبيّة في الجملة و إباحة سماع صوتها كذلك. | ||
# حاشية على معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين. | # حاشية على معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين. | ||
{{پایان}} | |||
صاحب رياض علاوه بر تأليفات فوق، جزواتى ناتمام در مورد مسائل فقهى و اصولى دارند كه از جمله آن‌ها، جزوه‌اى در شرح «مبادي الوصول إلى علم الأصول» علاّمه مى‌باشد. همچنين حواشى متفرقه‌اى بر «حدائق الناضرة» شيخ يوسف بحرانى و «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]» سيد محمد موسوى عاملى، از جمله آثار قلمى ايشان مى‌باشد. | صاحب رياض علاوه بر تأليفات فوق، جزواتى ناتمام در مورد مسائل فقهى و اصولى دارند كه از جمله آن‌ها، جزوه‌اى در شرح «مبادي الوصول إلى علم الأصول» علاّمه مى‌باشد. همچنين حواشى متفرقه‌اى بر «حدائق الناضرة» شيخ يوسف بحرانى و «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]» سيد محمد موسوى عاملى، از جمله آثار قلمى ايشان مى‌باشد. | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۵
| نام | طباطبایی کربلایی، علی بن محمد علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طب‍اطب‍ائ‍ی، علی بن محمد علی
طب‍اطب‍ائ‍ی، م‍ی‍ر سید علی طب‍اطب‍ائ‍ی حائری، علی صاحب ریاض |
| نام پدر | محمدعلی |
| متولد | 1126 ش یا 1748 م |
| محل تولد | کاظمین |
| رحلت | 1231 ق |
| اساتید | وحيد بهبهانى
محمّدعلى بهبهانى |
| برخی آثار | ریاض المسائل في تحقیق الأحکام بالدلائل (ط - الحدیثه) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00141AUTHORCODE |
سيد على طباطبايى (1161-1231ق)، معروف به صاحب ریاض، فقیه، اصولی، محدث، در قرن دوازده و سیزده، از مشهورترین شاگردان وحيد بهبهانى، فقهای بزرگی مانند محمّد صالح برغانى، سيد محمّدباقر شفتى، ابوعلی حائری از شاگردان ایشان هستند. وحید بهبهانی دایی و پدر زن ایشان است. سید محمد مجاهد فرزند ایشان است.
ولادت
در ربيع الأول سال 1161ق در شهر كاظمين ديده به جهان گشود.وى فرزند محمّدعلى و از تبار سادات حسنى، معروف به طباطبايى مى‌باشد كه در قرن دوازدهم هجرى قمرى از اصفهان به كربلا آمدند و همان‌جا ماندگار شدند. مادرش، خواهر وحيد بهبهانى و همسرش نيز دختر ايشان است.
تحصیلات
سيد على در ابتداى جوانى به كسب علم و فضيلت پرداخت. وى در تحصيل صرف، نحو و ساير علوم از خود نبوغ فراوان نشان داد به‌طورى‌كه مورد توجه وحيد بهبهانى(ره) قرار گرفت. ازاين‌رو، وحيد بهبهانى(ره) از فرزندش، محمّدعلى بهبهانى خواست كه استادى سيد على را به عهده بگيرد و در درس فقه «مدارک الأحكام»، او را بپذيرد. بدين‌صورت، سيد على در زمره شاگردان محمّدعلى بهبهانى درآمد.
وى در اندك زمانى، درجات ترقى را طى كرد و با اين‌كه از نظر سن، از همه هم‌شاگردى‌هاى خود بسيار جوان‌تر بود، گوى سبقت را از همه آن‌ها ربود و از همه پيشى گرفت به‌طورى‌كه بعد از مدت كمى، در سال 1186ق نزد دايى بزرگوارش (وحيد بهبهانى) افتخار شاگردى پيدا كرد و به درجه اجتهاد رسيد و از بزرگانى همچون وحيد بهبهانى و ديگران، اجازه‌نامه اجتهاد و روايت دريافت كرد.
سيد على طباطبايى در فقه، اصول و حديث تخصص كافى داشت؛ گرچه تبحرش در اصول بيش از فقه بود، ولى شهرتش در فقه بيش از اصول است.
خدمات
صاحب رياض(ره) خدمات اجتماعى فراوانى انجام داد. وى براى دفاع از شهر كربلا در برابر هجوم وهابى‌ها، ديوار بلندى دور شهر كربلا در سال 1217ق بنا كرد و براى حفظ نظم و رعايت قانون در شهر كربلا، دست به تأسيس نيروى انتظامى زد. ايشان قبيله‌اى از بلوچى‌ها را كه بدنى قوى و روحيه‌اى خشن داشتند، در كربلا اسكان داد تا نظم و قانون را حفاظت كنند.
از جمله خدمات اجتماعى ايشان، بنا كردن مكان‌هاى مذهبى و تعمير و توسعه آن‌ها مى‌باشد. نمونه بارز اين خدمات، بناى مسجد جامع كربلا است. اين مسجد در نزدیکى بازار بزرگ تجارى كربلا واقع شده است كه در سال 1220ق كار بناى آن به اتمام رسيد. اين مسجد كه داراى مصلاى بزرگى است، بعد از صاحب رياض نيز توسعه پيدا كرد و به جهت اقامه نماز جماعت و توليت آن توسط ميرزا على نقى طباطبايى (متوفى: 1289ق) اين مسجد به مسجد جامع ميرزا على‌نقى طباطبايى شهرت يافت.
استادان
آیت‌الله سيد على طباطبايى(ره) در درس استادان بزرگى، مثل وحيد بهبهانى، محمّدعلى بهبهانى (فرزند وحيد بهبهانى) و صاحب حدائق حاضر شد و از آنان كسب فيض كرد. او از مشهورترين شاگردان وحيد بهبهانى محسوب مى‌شد.
شاگردان
صاحب رياض(ره) شاگردان زيادى را در فقه، اصول، حديث و تاريخ پرورش داده است. معروف‌ترين آن‌ها عبارتند از:
- شيخ ابوعلى (متوفى 1215ق): نویسنده منتهي المقال.
- شيخ اسدالله دزفولى (متوفى 1237ق): نویسنده مقابس الأنوار.
- سيد محمّدباقر شفتى، معروف به حجت‌الاسلام رشتى (متوفى 1260ق): مؤسس مسجد سيّد اصفهان.
- جواد بن محمّد حسينى عاملى: نویسنده مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة.
- محمّدتقى شهيد برغانى قزوينى (متوفى 1270ق): نویسنده المجالس.
- محمّد صالح برغانى (متوفى 1270ق) نویسنده: مخزن البكاء.
- محمّدشريف آملى مازندرانى.
- احمد بن زين‌الدين احسايى.
- خلف بن عسكر كربلايى.
- سيد محمّد مجاهد طباطبايى.
- سيد مهدى طباطبايى.
- سيد حسين موسوى خوانسارى.
وفات
خورشيد عمر صاحب رياض(ره) در سال 1231ق در كربلا غروب كرد. بدن مطهر وى را نزدیک قبر وحيد بهبهانى، در رواق مطهر سيدالشهداء(ع)، پايين پاى شهدا به خاک سپردند.
آثار
- رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل.
- شرح مفاتيح الشرايع.
- رسالة تثليث التسبيحات الأربع في الأخيرتين.
- رسالة الأصول الخمس.
- رسالة الإجماع و الاستصحاب.
- رساله تحقيق حجيت مفهوم موافقت.
- رسالة جواز الاكتفاء بضربة واحدة في التيمم مطلقا.
- رسالة اختصاص الخطاب الشفاهي الحاضر في مجلس الخطاب.
- رسالة منجزات المريض.
- رسالة الكفّار المكلفون بالفروع.
- رسالة أصالة برائة ذمة الزوج عن المهر.
- رسالة حجية الشهرة.
- رسالة حلية النظر إلى الأجنبيّة في الجملة و إباحة سماع صوتها كذلك.
- حاشية على معالم‌الدين و ملاذ المجتهدين.
صاحب رياض علاوه بر تأليفات فوق، جزواتى ناتمام در مورد مسائل فقهى و اصولى دارند كه از جمله آن‌ها، جزوه‌اى در شرح «مبادي الوصول إلى علم الأصول» علاّمه مى‌باشد. همچنين حواشى متفرقه‌اى بر «حدائق الناضرة» شيخ يوسف بحرانى و «مدارک الأحكام» سيد محمد موسوى عاملى، از جمله آثار قلمى ايشان مى‌باشد.
منابع مقاله
جمعى از پژوهشگران حوزه علميه قم، گلشن ابرار، قم، نشر معروف، چاپ اول 1382، ج 3، ص 126- 133، به قلم على كرجى.