رسالة في أن القرآن غير مخلوق: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR87747J1.jpg | عنوان = رسالة في أن القرآن غير مخلوق | عنوان‌های دیگر = رسالة إمام أهل السنة و الجماعة أحمد بن حنبل إلی الخلیفة المتوکل في مسألة القرآن | پدیدآورندگان | پدیدآوران = حربی‌، ابراهیم‌ بن‌ اسحا‌ق‌ (نويسن...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمه‌نويس')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[حربی‌، ابراهیم‌ بن‌ اسحا‌ق‌]] (نويسنده)
    [[حربی‌، ابراهیم‌ بن‌ اسحا‌ق‌]] (نويسنده)
    [[شبل، علی عبدالعزیز]] (مقدمه نويس)
    [[شبل، علی عبدالعزیز]] (مقدمه‌نويس)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی

    نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۲

    رسالة في أن القرآن غير مخلوق
    رسالة في أن القرآن غير مخلوق
    پدیدآورانحربی‌، ابراهیم‌ بن‌ اسحا‌ق‌ (نويسنده) شبل، علی عبدالعزیز (مقدمه‌نويس)
    عنوان‌های دیگررسالة إمام أهل السنة و الجماعة أحمد بن حنبل إلی الخلیفة المتوکل في مسألة القرآن
    ناشردار العاصمة
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1416ق - 1995م
    چاپ1
    شابک9960-749-51-7
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ح4ر5 89/2 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    رسالة في أن القرآن غير مخلوق، از آثار حافظ و محدث حنبلی خراسانی بغدادی قرن سوم هجری قمری، ابواسحاق ابراهیم بن اسحاق حربی (198-285ق)، اثری روایی است که مسئله اعتقادی، کلامی و جنجالی «خلق قرآن» را توضیح می‌دهد و مخلوق شمردن قرآن را بدعت می‌داند. در پایان کتاب، نامه محدث نامدار و پیشوای حنبلیان قرن سوم هجری قمری، ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل بن هلال شیبانى مروزى، مشهور به احمد بن حنبل (164-241ق)، به خلیفه عباسی، متوکّل، ضمیمه شده است. پژوهشگر معاصر، علی بن عبدالعزیز بن علی شبل، این کتاب را تصحیح کرده و برای آن مقدمه نوشته و تعلیقاتی بر آن افزوده است.

    هدف و روش

    ساختار و محتوا

    ابواسحاق حربی در «رسالة في أن القرآن غير مخلوق»، تعداد 11 روایت را با سند نقل کرده است. احمد بن حنبل نیز همین موضوع را در نامه به متوکّل عباسی، با ذکر احادیث مسند و مقداری توضیح عرضه کرده است.

    نمونه مباحث

    • نقل شده است: ابراهیم حربی که در ماه رمضان نماز جماعت را اقامه می‌کرد، گفت: من در نزد احمد بن حنبل نشسته بودم که مردی آمد و گفت: ای اباعبدالله! جمعی از مردم می‌گویند: ما که قرآن می‌خوانیم و تلفظ می‌کنیم، الفاظمان مخلوق است. احمد بن حنبل گفت: رویکرد بنده به‌سوی خدای متعال به‌وسیله قرآن، 5 گونه است و همه آن، غیر مخلوق است: حفظ با قلب، تلاوت با زبان، شنیدن با گوش، دیدن با چشم و نوشتن با دست. پس قلب، مخلوق است، ولی حفظ‌‌شده، مخلوق نیست. تلاوت، مخلوق است، ولی تلاوت‌شده، مخلوق نیست. دیده، مخلوق است، ولی دیده‌شده، مخلوق نیست و...[۲].
    • حسن بصری می‌گوید: بدترین دردی که به قلب وارد می‌شود و با آن مخلوط می‌گردد، هوا و هوس است. گفت: و از بسیاری از گذشتگان و سلف ما، نقل شده است که آنان می‌گفتند: قرآن، کلام خدا است و مخلوق نیست و این سخن همان است که من به آن عقیده دارم و من صاحب کلامی نیستم و هیچ سخنی در این باب نگویم، جز آنکه از کتاب خدای متعال و حدیث پیامبر(ص) و اصحاب و تابعین باشد، ولیکن سخن گفتن از غیر این موارد، پسندیده نیست[۳].
    • از جبیر بن نفیر نقل شده است که پیامبر(ص) گفت: شما به‌سوی خدا با چیزی بهتر از چیزی که از او برآمده است، یعنی قرآن، بازنخواهید گشت و از ابوامامه نقل شده است که پیامبر(ص) گفت: بندگان به خدای متعال نزدیک نشوند با چیزی مثل چیزی که از او برآمده است، یعنی قرآن[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص5-7
    2. ر.ک: متن کتاب، ص31-32
    3. ر.ک: همان، ص43-44 و 60-61
    4. ر.ک: همان، ص52

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها