۱۱۸٬۶۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شرف‌الدین، عبدالله]] (نویسنده) | [[شرف‌الدین، سید عبدالله]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 10/8 /ش4م6 | | کد کنگره =BP 10/8 /ش4م6 | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =3 | | تعداد جلد =3 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03301 | ||
| کتابخوان همراه نور =03301 | | کتابخوان همراه نور =03301 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''مع موسوعات رجال الشيعة'''، اثر عربى [[شرف‌الدین، عبدالله|علامه سيد عبدالله شرف‌الدين]] مى‌باشد كه موضوع عمده آن، بحث و بررسى پيرامون سه كتاب بزرگ رجالى و تراجم شيعه است كه عبارتند از: «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]» و «[[طبقات أعلام الشيعة]]» اثر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] و «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» تأليف [[امین، محسن|سيد محسن امين]] و نيز بحث و بررسى در رابطه با هشت كتاب رجالى ديگر، به شرح ذيل: | '''مع موسوعات رجال الشيعة'''، اثر عربى [[شرف‌الدین، سید عبدالله|علامه سيد عبدالله شرف‌الدين]] مى‌باشد كه موضوع عمده آن، بحث و بررسى پيرامون سه كتاب بزرگ رجالى و تراجم شيعه است كه عبارتند از: «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة]]» و «[[طبقات أعلام الشيعة]]» اثر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانى]] و «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» تأليف [[امین، سید محسن|سيد محسن امين]] و نيز بحث و بررسى در رابطه با هشت كتاب رجالى ديگر، به شرح ذيل: | ||
#«رجال النجاشي»؛ | #«رجال النجاشي»؛ | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
مؤلف، شيخ آقابزرگ را به‌عنوان علامه‌اى كه در تتبع و تحقيق قوى و فراگيرى و احاطه به علم رجال و روات، شهره آفاق است، مى‌ستايد و اهل دانش، خصوصاً تشيع را، وامدار او مى‌شمارد. آنگاه مى‌افزايد: «با توجه به تتبع گسترده و اطلاعات وسيع، اشتباهات فراوانى به اين دو كتاب خصوصاً «الذريعة» راه يافته است و عجيب است كه مشتمل بر بسيارى از تأليفات اهل سنت خصوصاً مشاهير آنان، از قبيل محى‌الدين بن عربى، از قدما و متأخران گذشته است. شگفت‌انگيزتر آنكه كتاب‌هاى زيادى از عده‌اى ناصبى را كه به دشمنى با شيعه شناخته شده‌اند و برخى دشمن اهل‌بيت(ع) هستند نام برده است؛ نظير كتاب‌هاى [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و ديوان سلطان محمود غزنوى و سلطان سليمان قانونى و آنچه موجب تعجب و تحير مى‌شود، ذكر تأليفات تعدادى از مسيحيان همچون عبدالمسيح انطاكى و همچنين ذكر مؤلفات متعددى از قاديانى‌ها، بهائى‌ها و هندوهاست؛ چنانكه نوشته‌هاى عده‌اى را كه پيش از اسلام وفات كردند هم ياد كرده است»<ref>همان، ص64</ref> | مؤلف، شيخ آقابزرگ را به‌عنوان علامه‌اى كه در تتبع و تحقيق قوى و فراگيرى و احاطه به علم رجال و روات، شهره آفاق است، مى‌ستايد و اهل دانش، خصوصاً تشيع را، وامدار او مى‌شمارد. آنگاه مى‌افزايد: «با توجه به تتبع گسترده و اطلاعات وسيع، اشتباهات فراوانى به اين دو كتاب خصوصاً «الذريعة» راه يافته است و عجيب است كه مشتمل بر بسيارى از تأليفات اهل سنت خصوصاً مشاهير آنان، از قبيل محى‌الدين بن عربى، از قدما و متأخران گذشته است. شگفت‌انگيزتر آنكه كتاب‌هاى زيادى از عده‌اى ناصبى را كه به دشمنى با شيعه شناخته شده‌اند و برخى دشمن اهل‌بيت(ع) هستند نام برده است؛ نظير كتاب‌هاى [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و ديوان سلطان محمود غزنوى و سلطان سليمان قانونى و آنچه موجب تعجب و تحير مى‌شود، ذكر تأليفات تعدادى از مسيحيان همچون عبدالمسيح انطاكى و همچنين ذكر مؤلفات متعددى از قاديانى‌ها، بهائى‌ها و هندوهاست؛ چنانكه نوشته‌هاى عده‌اى را كه پيش از اسلام وفات كردند هم ياد كرده است»<ref>همان، ص64</ref> | ||
آنگاه مؤلف، به نقل از اهل وثوق و اطلاع خبر مى‌دهد كه بعضى از دست‌اندركاران نشر، بدون اطلاع شيخ آقابزرگ، مطالب فراوانى را لابه‌لاى صفحات «الذريعة» گنجانده‌اند. وى مى‌گويد: «اين خبر نزديك به حقيقت مى‌نمايد [؟] وگرنه شيخ آقابزرگ كجا و اين زشتى‌هاى بزرگ كجا؟ او برتر و جليل‌القدرتر از اينهاست» و مى‌افزايد: «گذشته از اين، آنچه در طول تحقيقم بدان رسيدم، اين است كه چنين مجموعه‌اى با اين اندازه و | آنگاه مؤلف، به نقل از اهل وثوق و اطلاع خبر مى‌دهد كه بعضى از دست‌اندركاران نشر، بدون اطلاع شيخ آقابزرگ، مطالب فراوانى را لابه‌لاى صفحات «الذريعة» گنجانده‌اند. وى مى‌گويد: «اين خبر نزديك به حقيقت مى‌نمايد [؟] وگرنه شيخ آقابزرگ كجا و اين زشتى‌هاى بزرگ كجا؟ او برتر و جليل‌القدرتر از اينهاست» و مى‌افزايد: «گذشته از اين، آنچه در طول تحقيقم بدان رسيدم، اين است كه چنين مجموعه‌اى با اين اندازه و کیفیت، ناگزير از وجود خطا و اشتباه حتى در امور روشن و بديهى است؛ چنانكه محمد فريد وجدى هم شرح حال [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] را دو بار: يك بار ذيل عنوان الشريف الرضي و ديگر بار ذيل الشريف الرازي آورده است»<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
جلد دوم و 434 صفحه از جلد سوم، درباره «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» و 80 صفحه ديگر درباره كتاب‌هاى [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، «أمل الآمل»، «الفوائد الرضوية»، «ماضي النجف و حاضرها»، «أنوار البدرين»، «شهداء الفضيلة»، «موارد الأتحاف» (جلد يك و دو) و «منية الراغبين» است<ref>همان</ref> | جلد دوم و 434 صفحه از جلد سوم، درباره «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]]» و 80 صفحه ديگر درباره كتاب‌هاى [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، «أمل الآمل»، «الفوائد الرضوية»، «ماضي النجف و حاضرها»، «أنوار البدرين»، «شهداء الفضيلة»، «موارد الأتحاف» (جلد يك و دو) و «منية الراغبين» است<ref>همان</ref> | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
#در ج1، ص420، بعد از ذكر رساله فارسى امير خان كوكبى گرجى، معاصر شاه حسين صفوى، مى‌نويسد: «از كجا شود ثابت نام‌برده مسلمان باشد، تا صحيح باشد از رساله‌اش نامی‌برده شود؛ زيرا جميع مردم گرج، مسيحى هستند». | #در ج1، ص420، بعد از ذكر رساله فارسى امير خان كوكبى گرجى، معاصر شاه حسين صفوى، مى‌نويسد: «از كجا شود ثابت نام‌برده مسلمان باشد، تا صحيح باشد از رساله‌اش نامی‌برده شود؛ زيرا جميع مردم گرج، مسيحى هستند». | ||
#در ج1، ص420، درباره رساله موسيقى صفى‌الدين عبدالمؤمن بن يوسف بن فاخر ارموى آذربايجانى كه از هنرمندان بلخ است، مى‌گويد: | #در ج1، ص420، درباره [[الادوار فی الموسیقی (ترجمه فارسی به انضمام متن عربی)|رساله موسيقى]] [[صفی‌الدین ارموی، عبدالمؤمن بن یوسف|صفى‌الدين عبدالمؤمن بن يوسف بن فاخر ارموى آذربايجانى]] كه از هنرمندان بلخ است، مى‌گويد: «[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شيخ آقابزرگ]] دليلى نياورده تا اثبات كند كه او شيعه و داخل در موضوع كتاب باشد و همين كه از هنرمندان بلخ است، شيعه بودنش بعيد مى‌نمايد». | ||
#در ج1، ص421، ذيل سخن صاحب | #در ج1، ص421، ذيل سخن صاحب «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» كه شيخ شمس‌الدين محمد بن ابى‌بكر بن محمد الخبيصى در خطبه‌اش بعد از نام پيامبر(ص) دارد: «آله الطيبين الطاهرين المبجلين»، مى‌گويد: «اين به‌تنهايى دليلى بر شيعه بودن نيست؛ چون بسيارى از اهل سنت نيز چنين مى‌گويند» و..<ref>همان، ص65</ref> | ||
به‌هرحال نویسنده افرادى را كه مذهبشان مورد بحث است، سنى شمرده است؛ نظير شبسترى، محى‌الدين بن عربى، عطار، خيام، [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] و [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]]<ref>همان، ص66</ref> | به‌هرحال نویسنده افرادى را كه مذهبشان مورد بحث است، سنى شمرده است؛ نظير شبسترى، محى‌الدين بن عربى، عطار، خيام، [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] و [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]]<ref>همان، ص66</ref> | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
#مقدمه و متن كتاب. | |||
#[[:noormags:290433|نظرى، محمود، «معرفى كتاب مرجع: مع موسوعات رجال الشيعة»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: پيام بهارستان، شماره 39، شهريور 1383، (1 صفحه، از 15 تا 15)]]. | |||
#[[:noormags:77678| مختارى، على، «همراه با دائرةالمعارف‌هاى رجال شيعه»، پايگاه مجلات تخصصى نور، مجله: آينه پژوهش، شماره 24، فروردين و ارديبهشت 1373، (4 صفحه، از صفحه 63 تا 66)]]. | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||