اخلاق محتشمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
رساله در تولا و تبرا/ مقالة فی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) | رساله در تولا و تبرا/ مقالة فی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده) | ||
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (مترجم) | [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (مترجم) | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| مکان نشر =تهران - ایران | | مکان نشر =تهران - ایران | ||
| سال نشر = 1377 ش | | سال نشر = 1377 ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10219AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10219AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =3 | | چاپ =3 | ||
| شابک =964-03-3989-X | | شابک =964-03-3989-X | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10219 | ||
| کتابخوان همراه نور =10219 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اخلاق محتشمى'''، اثر [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و به زبان فارسی است. این کتاب، در موضوعات مختلف اخلاقى است و پند و اندرز و سخنان حكيمانه و امثال و تمثيلات فراوان در آن به چشم مى‌خورد و جنبه عملى آن از جنبه نظريش بيشتر است و یک دوره اخلاق اسلامى كه رنگ تشيع دارد، از آن آشكار و هویداست. | |||
'''اخلاق محتشمى'''، اثر [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خواجه، در این کتاب، علاوه بر آيات و احاديث، از رأى‌ها و گفته‌هاى بوذرجمهر، انوشيروان، روشنك دختر دارا و مانند اينها و از گفته‌هاى سقراط، افلاطون، [[ارسطو]]، ديوجانس، اسكندر، فيثاغورث و... نيز بهره برده است. وى كوشيده است بدون هيچ تعصبّى همه آراى برگزيده و صحيح را درباره اخلاق نظرى از كليه منابعى كه در عصر او در | خواجه، در این کتاب، علاوه بر آيات و احاديث، از رأى‌ها و گفته‌هاى بوذرجمهر، انوشيروان، روشنك دختر دارا و مانند اينها و از گفته‌هاى سقراط، افلاطون، [[ارسطو]]، ديوجانس، اسكندر، فيثاغورث و... نيز بهره برده است. وى كوشيده است بدون هيچ تعصبّى همه آراى برگزيده و صحيح را درباره اخلاق نظرى از كليه منابعى كه در عصر او در دسترس دانشمندان بوده است، خواه قرآن كريم و احاديث نبوى و خواه عقايد صوفيان و زاهدان و خواه انديشه‌هاى ایرانیان باستان و فيلسوفان هند و يونان، گرد آورد و به ویژه از گفته‌هاى اخوان الصفا و سخنان داعيان فرقه اسماعيليه، بسيار استفاده كرده است. مرحوم دانش‌پژوه به نقل از يادنامه خواجه نصير، يادآورى نموده كه «خواجه به جنبه انسانى، بيشتر اهمیت مى‌داد و آزادانديش بود و مزه آزادى فيلسوفانه را چشيده و با همه گونه دانشمندان از اسماعيلى و شيعى و سنّى نشست و برخاست داشت و به آنها احترام مى‌گذاشت و چندان تعصّب مذهبى روا نمى‌داشت». | ||
با تمامى این اوصاف، وى در کتاب، به ویژه در باب‌هاى دوم و سوم، اعتقاد خویش را به تشيع نشان داده است و بى‌نظرى و عدم تعصب او در نقل گفته‌هاى داعيان و حكيمان و فيلسوفان، دليل بر مشرب حكيمانه و وسعت نظر و پيروى از روش علمى در تأليف کتاب است. | با تمامى این اوصاف، وى در کتاب، به ویژه در باب‌هاى دوم و سوم، اعتقاد خویش را به تشيع نشان داده است و بى‌نظرى و عدم تعصب او در نقل گفته‌هاى داعيان و حكيمان و فيلسوفان، دليل بر مشرب حكيمانه و وسعت نظر و پيروى از روش علمى در تأليف کتاب است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
چهل بابى كه در اخلاق محتشمى آمده، با باب نخست كه در دين و شناسايى آفريننده است آغاز مى‌شود و با باب چهلم كه در حكايت‌ها و نادره‌ها و نكته‌ها و پندها است پایان مى‌يابد. | چهل بابى كه در اخلاق محتشمى آمده، با باب نخست كه در دين و شناسايى آفريننده است آغاز مى‌شود و با باب چهلم كه در حكايت‌ها و نادره‌ها و نكته‌ها و پندها است پایان مى‌يابد. | ||
پس از پایان يافتن ابواب چهل‌گانه کتاب اخلاق محتشمى، سه نوشته ديگر با نام‌هاى زير ذكر شده است: 1- «ترجمه الادب الوجيز للولد الصغير» كه اصل آن از [[ | پس از پایان يافتن ابواب چهل‌گانه کتاب اخلاق محتشمى، سه نوشته ديگر با نام‌هاى زير ذكر شده است: 1- «ترجمه الادب الوجيز للولد الصغير» كه اصل آن از [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] و ترجمه آن از خواجه است و در موضوع پندها و دستورهایى است به كودكان و جوانان، درباره خوى‌ها و آيين‌هاى زندگى و... 2- «رساله در تولّى و تبرّى» كه در آن، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسى]] مسئله تولّى و تبرّى را كه از نشانه‌هاى تشيّع است، به شيوه فلسفى تجزيه و تحليل مى-كند. نكته قابل توجه اينكه نثر این رساله، با ديگر رساله‌هاى وى بسيار متفاوت است و جنبه علمى آن بر جنبه ادبى غلبه دارد، زيرا نویسنده از هر روشى كه به تصنّع انجامد، در این رساله، پرهيز مى‌كند و حتى از عطف‌هاى تفسيرى مكرّر و ناسودمند، دورى مى‌جوید. در این رساله، اسلوب نثر خواجه، چنان است كه بيشتر كلمه‌ها و فعل‌ها را با پيشوندهای «فرا» و «باز» و «در» به معنى‌هاى مختلف به كار مى‌برد و گاه به شيوه تازى، مفعول مطلق نوعى به كار مى‌گیرد.3- «مقالة في فضائل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنين على(ع)]]» كه در آن، حديث‌هاى فراوانى در فضيلت على(ع)، گرد آمده و یک نمونه از آن این است كه طبق روايتى از پيامبر(ص)، [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، با چهار تن از پيامبران نخستين (نوح، ابراهیم، موسى و عيسى(ع)) برابر است. | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۳
| اخلاق محتشمی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن مقفع، عبدالله بن دادویه (نویسنده)
نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (مترجم) نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (نویسنده) دانش‌پژوه، محمدتقی (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | ترجمه الادب الوجیز للولد الصغیر رساله در تولا و تبرا/ مقالة فی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) |
| ناشر | دانشگاه تهران |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1377 ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 964-03-3989-X |
| موضوع | اخلاق اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 247/45 ن6الف3* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اخلاق محتشمى، اثر خواجه نصيرالدين طوسى و به زبان فارسی است. این کتاب، در موضوعات مختلف اخلاقى است و پند و اندرز و سخنان حكيمانه و امثال و تمثيلات فراوان در آن به چشم مى‌خورد و جنبه عملى آن از جنبه نظريش بيشتر است و یک دوره اخلاق اسلامى كه رنگ تشيع دارد، از آن آشكار و هویداست.
ساختار
کتاب، داراى چهل باب است. شيوه تأليف این کتاب، چنان است كه نخست، درباره هر موضوع، آيه‌هایى از قرآن، سپس احاديث نبوى، آن‌گاه كلام حكما ذكر مى‌شود.
گزارش محتوا
خواجه، در این کتاب، علاوه بر آيات و احاديث، از رأى‌ها و گفته‌هاى بوذرجمهر، انوشيروان، روشنك دختر دارا و مانند اينها و از گفته‌هاى سقراط، افلاطون، ارسطو، ديوجانس، اسكندر، فيثاغورث و... نيز بهره برده است. وى كوشيده است بدون هيچ تعصبّى همه آراى برگزيده و صحيح را درباره اخلاق نظرى از كليه منابعى كه در عصر او در دسترس دانشمندان بوده است، خواه قرآن كريم و احاديث نبوى و خواه عقايد صوفيان و زاهدان و خواه انديشه‌هاى ایرانیان باستان و فيلسوفان هند و يونان، گرد آورد و به ویژه از گفته‌هاى اخوان الصفا و سخنان داعيان فرقه اسماعيليه، بسيار استفاده كرده است. مرحوم دانش‌پژوه به نقل از يادنامه خواجه نصير، يادآورى نموده كه «خواجه به جنبه انسانى، بيشتر اهمیت مى‌داد و آزادانديش بود و مزه آزادى فيلسوفانه را چشيده و با همه گونه دانشمندان از اسماعيلى و شيعى و سنّى نشست و برخاست داشت و به آنها احترام مى‌گذاشت و چندان تعصّب مذهبى روا نمى‌داشت».
با تمامى این اوصاف، وى در کتاب، به ویژه در باب‌هاى دوم و سوم، اعتقاد خویش را به تشيع نشان داده است و بى‌نظرى و عدم تعصب او در نقل گفته‌هاى داعيان و حكيمان و فيلسوفان، دليل بر مشرب حكيمانه و وسعت نظر و پيروى از روش علمى در تأليف کتاب است.
چهل بابى كه در اخلاق محتشمى آمده، با باب نخست كه در دين و شناسايى آفريننده است آغاز مى‌شود و با باب چهلم كه در حكايت‌ها و نادره‌ها و نكته‌ها و پندها است پایان مى‌يابد.
پس از پایان يافتن ابواب چهل‌گانه کتاب اخلاق محتشمى، سه نوشته ديگر با نام‌هاى زير ذكر شده است: 1- «ترجمه الادب الوجيز للولد الصغير» كه اصل آن از ابن مقفع و ترجمه آن از خواجه است و در موضوع پندها و دستورهایى است به كودكان و جوانان، درباره خوى‌ها و آيين‌هاى زندگى و... 2- «رساله در تولّى و تبرّى» كه در آن، خواجه طوسى مسئله تولّى و تبرّى را كه از نشانه‌هاى تشيّع است، به شيوه فلسفى تجزيه و تحليل مى-كند. نكته قابل توجه اينكه نثر این رساله، با ديگر رساله‌هاى وى بسيار متفاوت است و جنبه علمى آن بر جنبه ادبى غلبه دارد، زيرا نویسنده از هر روشى كه به تصنّع انجامد، در این رساله، پرهيز مى‌كند و حتى از عطف‌هاى تفسيرى مكرّر و ناسودمند، دورى مى‌جوید. در این رساله، اسلوب نثر خواجه، چنان است كه بيشتر كلمه‌ها و فعل‌ها را با پيشوندهای «فرا» و «باز» و «در» به معنى‌هاى مختلف به كار مى‌برد و گاه به شيوه تازى، مفعول مطلق نوعى به كار مى‌گیرد.3- «مقالة في فضائل امیرالمؤمنين على(ع)» كه در آن، حديث‌هاى فراوانى در فضيلت على(ع)، گرد آمده و یک نمونه از آن این است كه طبق روايتى از پيامبر(ص)، حضرت على(ع)، با چهار تن از پيامبران نخستين (نوح، ابراهیم، موسى و عيسى(ع)) برابر است.
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.