تمنای مرادآبادی، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ثـ' به 'ث') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سـ' به 'س') |
||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی علی زکی بود، اما از درس اسدالله غالب دهلوی نیز بهره‌مند شد. وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه ــ پادشاه دهلی ــ بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آنجا به سر برد، و در راه بـازگشت بـه وطـن، در بـهـوپال ــ از | وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی علی زکی بود، اما از درس اسدالله غالب دهلوی نیز بهره‌مند شد. وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه ــ پادشاه دهلی ــ بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آنجا به سر برد، و در راه بـازگشت بـه وطـن، در بـهـوپال ــ از سرحـدات دکـن ــ بـا محمدصدیق حسن¬خان، نویسندۀ تذکرۀ شمع انجمن دیدار کرد؛ دیداری که به همنشینی و مکاتبه انجامید. او باقی عمر خود را در مرادآباد به گوشه‌نشینی گذراند. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۰
| تمنای مرادآبادی، محمدحسین | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمدحسین تمنای مرادآبادی |
| تخلص | تمنا |
| نسب | مرادآبادی |
| محل تولد | مرادآباد، هند |
| محل زندگی | مرادآباد |
| رحلت | 13ق/19م |
| دین | اسلام |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | مهدی علی زکی، اسدالله غالب دهلوی |
| معاصرین | محمدصدیق حسن خان |
| شاگردان | بهادر شاه پادشاه هند |
| برخی آثار | قصاید، گل رعنا، بدیع الصرف |
تمنای مرادآبادی، محمدحسین، شاعر پارسی‌گوی شبه‌قاره در سدۀ 13ق/ 19م.
زندگینامه
وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی علی زکی بود، اما از درس اسدالله غالب دهلوی نیز بهره‌مند شد. وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه ــ پادشاه دهلی ــ بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آنجا به سر برد، و در راه بـازگشت بـه وطـن، در بـهـوپال ــ از سرحـدات دکـن ــ بـا محمدصدیق حسن¬خان، نویسندۀ تذکرۀ شمع انجمن دیدار کرد؛ دیداری که به همنشینی و مکاتبه انجامید. او باقی عمر خود را در مرادآباد به گوشه‌نشینی گذراند.
آثار
آثار: 1. قصاید تمنا، که در مرادآباد چاپ سنگی شده است؛ 2. گل رعنا، به شعر فارسی ـ هندوستانی که در مرادآباد چاپ سنگی شده است؛ 3. بدیع الصرف، در دستور زبان، که آن را برای آموزش محمد عبدالحفیظ، نوۀ محمد حفیظ‌الله خان بهادر یار جنگ نگاشت. این کتاب شامل مقدمه، 11 باب و خاتمه است. مقدمه در تعریف صرف و موضوع و اشتقاق و اسم¬های صفات، و باب¬های یازده‌گانه در اقسام فعل و اشتقاق آن است[۱]
پانویس
- ↑ طاهره اسماعیل¬زاده، ج 16، ص156
منابع مقاله
اسماعیل¬زاده، طاهره، دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378