تمنای مرادآبادی، محمدحسین
محمدحسین تمنای مرادآبادی، شاعر پارسیگوی شبهقاره در سدۀ 13ق/ 19م.
زندگینامه
وی در مرادآباد به دنیا آمد. او شاگرد مهدی علی زکی بود، اما از درس اسدالله غالب دهلوی نیز بهرهمند شد. وی از جملۀ آخرین شاعران نامدار هند و استادِ بهادرشاه ـ پادشاه دهلی ـ بود. تمنا به حیدرآباد دکن رفت و مدتی در آنجا به سر برد، و در راه بازگشت به وطن، در بهوپال ـ از سرحدات دکن ـ با محمدصدیق حسنخان، نویسندۀ تذکرۀ شمع انجمن دیدار کرد؛ دیداری که به همنشینی و مکاتبه انجامید. او باقی عمر خود را در مرادآباد به گوشهنشینی گذراند.
آثار
1. قصاید تمنا، که در مرادآباد چاپ سنگی شده است؛ 2. گل رعنا، به شعر فارسی ـ هندوستانی که در مرادآباد چاپ سنگی شده است؛ 3. بدیع الصرف، در دستور زبان، که آن را برای آموزش محمد عبدالحفیظ، نوۀ محمد حفیظالله خان بهادر یار جنگ نگاشت. این کتاب شامل مقدمه، 11 باب و خاتمه است. مقدمه در تعریف صرف و موضوع و اشتقاق و اسمهای صفات، و بابهای یازدهگانه در اقسام فعل و اشتقاق آن است[۱]
پانویس
- ↑ طاهره اسماعیلزاده، ج 16، ص156
منابع مقاله
اسماعیلزاده، طاهره، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، سال چاپ 1378