هدم الجاني علی الباني: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR57788J1.jpg | عنوان = هدم الجاني علی الباني | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) لحام، سعید محمد (محقق و شارح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | نا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
* [[جلال‌الدین سیوطی]] با بیان سخنی از شافعی، از سفیان بن عیینه، مبنی بر اینکه دانشمند نه لجاج ورزد و نه سازشکاری کند، بلکه حکمت را نشر دهد و اگر مردم بپذیرند، خدا را شکر کند و اگر هم نپذیرند باز هم خدا را بستاید، افزوده است: شکایتی به‌سوی من آوردند که شخصی در نزدیکی مسجدی، خرابه‌ای خرید و آن را به مرکز فساد (شراب‌خواری و زنا و...) تبدیل کرد و این فسادخانه مشهور شد و مؤمنی او را نصیحت کرد، ولی نتیجه‌ای نگرفت و بعد از مدتی و حوادثی، به من مراجعه کرد و از من حکم شرعی پرسید، به او گفتم برو و از او بخواه که آن مرکز فساد و معصیت را تعطیل کند، وگرنه حکم می‌کنم که تخریب شود. یکی از جاهلان به نزد [[شیخ شمس‌الدین یامی]] رفت و از او فتوایی گرفت که چنین کاری (تخریب) خلاف دین است و هیچ‌کسی نمی‌تواند چنین فتوایی بدهد و هرکسی چنین گوید، باید تعزیر شود! پس من در کتابی مفصّل به نام «رفع منار الدين و هدم بناء | * [[جلال‌الدین سیوطی]] با بیان سخنی از [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]]، از سفیان بن عیینه، مبنی بر اینکه دانشمند نه لجاج ورزد و نه سازشکاری کند، بلکه حکمت را نشر دهد و اگر مردم بپذیرند، خدا را شکر کند و اگر هم نپذیرند باز هم خدا را بستاید، افزوده است: شکایتی به‌سوی من آوردند که شخصی در نزدیکی مسجدی، خرابه‌ای خرید و آن را به مرکز فساد (شراب‌خواری و زنا و...) تبدیل کرد و این فسادخانه مشهور شد و مؤمنی او را نصیحت کرد، ولی نتیجه‌ای نگرفت و بعد از مدتی و حوادثی، به من مراجعه کرد و از من حکم شرعی پرسید، به او گفتم برو و از او بخواه که آن مرکز فساد و معصیت را تعطیل کند، وگرنه حکم می‌کنم که تخریب شود. یکی از جاهلان به نزد [[شیخ شمس‌الدین یامی]] رفت و از او فتوایی گرفت که چنین کاری (تخریب) خلاف دین است و هیچ‌کسی نمی‌تواند چنین فتوایی بدهد و هرکسی چنین گوید، باید تعزیر شود! پس من در کتابی مفصّل به نام «رفع منار الدين و هدم بناء المفسدين»، نظر «یامی» را رد کردم و این اثر گزیده‌ای از آن است تا دریافتش آسان شود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص3-6</ref>. | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مهر 1402 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مهر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۵
| هدم الجاني علی الباني | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) لحام، سعید محمد (محقق و شارح) |
| ناشر | عالم الکتب |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1417ق - 1996م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدم الجاني علی الباني، نوشته ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، پاسخ‌های شرعی نویسنده به چند پرسش فقهی درباره تخریب مراکز معصیت و فساد، اختلاف در قرض، مزارعه و اجاره است.
هدف و روش
- جلال‌الدین سیوطی با بیان سخنی از شافعی، از سفیان بن عیینه، مبنی بر اینکه دانشمند نه لجاج ورزد و نه سازشکاری کند، بلکه حکمت را نشر دهد و اگر مردم بپذیرند، خدا را شکر کند و اگر هم نپذیرند باز هم خدا را بستاید، افزوده است: شکایتی به‌سوی من آوردند که شخصی در نزدیکی مسجدی، خرابه‌ای خرید و آن را به مرکز فساد (شراب‌خواری و زنا و...) تبدیل کرد و این فسادخانه مشهور شد و مؤمنی او را نصیحت کرد، ولی نتیجه‌ای نگرفت و بعد از مدتی و حوادثی، به من مراجعه کرد و از من حکم شرعی پرسید، به او گفتم برو و از او بخواه که آن مرکز فساد و معصیت را تعطیل کند، وگرنه حکم می‌کنم که تخریب شود. یکی از جاهلان به نزد شیخ شمس‌الدین یامی رفت و از او فتوایی گرفت که چنین کاری (تخریب) خلاف دین است و هیچ‌کسی نمی‌تواند چنین فتوایی بدهد و هرکسی چنین گوید، باید تعزیر شود! پس من در کتابی مفصّل به نام «رفع منار الدين و هدم بناء المفسدين»، نظر «یامی» را رد کردم و این اثر گزیده‌ای از آن است تا دریافتش آسان شود[۱].
ساختار و محتوا
این کتاب، فصل‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندی خاصی ندارد و در آن به پرسش‌های فقهی مذکور، پاسخ داده شده است. بخش اصلی اثر حاضر که بیشترین حجم مطالب به آن اختصاص یافته است، مبحث حکم شرعی تخریب مراکز فساد و فحشا است.
نمونه مباحث
- نویسنده با بیان اینکه سخن جاهلان، ارزشی ندارد، افزوده است: ولی فتوای «یامی»، باعث گرفتاری او در روز قیامت است و فتوایی که من داده‌ام، مضمونش در روایات آمده و صحابه و تابعان به آن عمل کرده و امامان چهارگانه به‌روشنی آن را بیان داشته‌اند و همه خلیفه‌ها و حاکمان بر طبق آن عمل کرده‌اند[۲]. جلال‌الدین سیوطی از جمله به واقعه تخریب مسجد ضرار استناد کرده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.