ک‍ل‍ی‍م‌ کاشانی، اب‍وطال‍ب‌: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ک‍ل‍ی‍م‌، اب‍وطال‍ب‌ | تصویر = NUR74929.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طو...» ایجاد کرد)
     
    خط ۸۱: خط ۸۱:
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[مثنوی پادشاه نامه]]
    [[دیوان ابوطالب کلیم کاشانی]]
     
    [[دیوان قصائد - غزليات - مثنويات - مقطعات ابوطالب کلیم کاشانی]]


    [[دیوان ابوطالب کلیم همدانی]]
    [[دیوان ابوطالب کلیم همدانی]]


    [[کلیات طالب کلیم کاشانی براساس نسخه ملکی کلیم]]
    [[دیوان قصائد - غزليات - مثنويات - مقطعات ابوطالب کلیم کاشانی]]


    [[مثنوی پادشاه نامه]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]

    نسخهٔ ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۴

    ک‍ل‍ی‍م‌، اب‍وطال‍ب‌
    NUR74929.jpg

    ابوطالب کلیم کاشانی (متوفی 1061 یا 1062ق)، شاعر بزرگ قرن یازدهم هجری‌، از معاصرین صائب تبریزی.

    ولادت

    وی در‌ اوایل‌ قرن یازدهم یا اواخر قرن دهم متولد شد[۱]. وی ظاهرا متولد همدان و تربیت‌شده کاشان بوده یا به‌عکس - چون هر دو صورت را نوشته‌اند - اما دوران‌ کمال‌ سن و کهولت و پیری را‌ در‌ هند گذرانده و همان جا مرده است[۲].

    سفر به هند

    وی پس از گذراندن تحصیلات‌ و طی‌ مقدمات‌ شاعری در آغاز کار توفیقی نیافت، اما پس از عزیمت به هند، تا آخر عمر شصت‌واندساله‌اش،‌ در آنجا گذراند و به حداکثر کامیابی مادی که یک شاعر در آن عصر‌ می‌توانست‌ دست‌ یابد - یعنی ملک‌الشعرایی دربار بابریان هند - رسید[۳].

    وفات

    وی به سال 1061 و یا 1062ق درگذشت[۴].

    روحیات

    کلیم مردی نیک‌نفس و گشاده‌دست بود؛ آنچه به‌عنوان صله می‌گرفت «صرف‌ فقرا‌» می‌کرد و برخلاف عده‌ای از رقیبانش که دچار بیماری حسادت و مردم‌آزاری یا کبر و غرور و رقابت‌های‌ ناسالم‌ بودند، با شاعران معاصرش همچون صائب و قدسی و سلیم و معصوم بهترین روابط را‌ داشت؛‌ چنان‌که‌ صائب گوید: به‌غیر صائب و معصوم نکته‌سنج و کلیم دگر که زاهل سخن مهربان یکدگرند و جالب‌ اینکه‌ کلیم‌ را با قدسی مشهدی و سلیم تهرانی یکجا به گور سپردند و غنی‌ کشمیری‌ به این مناسبت سرود: عمرها در یاد او زیر زمین خاک بر سر کرد قدسی و سلیم‌ عاقبت‌ از اشتیاق یکدگر گشته‌اند این هر سه در یک جا مقیم[۵].

    شهرت کلیم‌ میان‌ مردم به‌ ابیات و اشعار زیر است که تصادفا یا طبیعتا، مدخل خوبی است بر شناخت شعر و فکر شاعر: بدنامی‌ حیات دو روزی نبود بیش آن‌هم کلیم با تو بگویم‌ چسان‌ گذشت‌ یک روز صرف بستن دل شد به این و آن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت[۶].

    آثار

    وی صاحب دیوان اشعار می‌باشد. صافی زبان و زلالی تعبیر، در‌ عین‌ دوری از ابتذال و نزدیکی عبارت به محاوره طبیعی عامه با ایجاز و صراحتی در حد ضرب‌المثل، برخی از خصوصیات شعر وی می‌باشد[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: ذکاوتی قراگوزلو، علی‌رضا، ص29
    2. ر.ک: همان، ص30
    3. ر.ک: همان، ص29
    4. ر.ک: همان، ص29
    5. ر.ک: همان، ص29
    6. ر.ک: همان، ص30
    7. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    ذکاوتی قراگزلو، علی‌رضا، «ابوطالب کلیم، شاعر حکیم و طنزآور»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کیهان فرهنگی، خرداد 1365- شماره 27، به آدرس: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/18006

    وابسته‌ها