کلیم کاشانی، ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = کلیم، ابوطالب | تصویر = NUR74929.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[دیوان ابوطالب کلیم کاشانی]] | |||
[[دیوان | |||
[[دیوان ابوطالب کلیم همدانی]] | [[دیوان ابوطالب کلیم همدانی]] | ||
[[ | [[دیوان قصائد - غزليات - مثنويات - مقطعات ابوطالب کلیم کاشانی]] | ||
[[مثنوی پادشاه نامه]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۴
| کلیم، ابوطالب | |
|---|---|
 | |
ابوطالب کلیم کاشانی (متوفی 1061 یا 1062ق)، شاعر بزرگ قرن یازدهم هجری، از معاصرین صائب تبریزی.
ولادت
وی در اوایل قرن یازدهم یا اواخر قرن دهم متولد شد[۱]. وی ظاهرا متولد همدان و تربیت‌شده کاشان بوده یا به‌عکس - چون هر دو صورت را نوشته‌اند - اما دوران کمال سن و کهولت و پیری را در هند گذرانده و همان جا مرده است[۲].
سفر به هند
وی پس از گذراندن تحصیلات و طی مقدمات شاعری در آغاز کار توفیقی نیافت، اما پس از عزیمت به هند، تا آخر عمر شصت‌واندساله‌اش، در آنجا گذراند و به حداکثر کامیابی مادی که یک شاعر در آن عصر می‌توانست دست یابد - یعنی ملک‌الشعرایی دربار بابریان هند - رسید[۳].
وفات
وی به سال 1061 و یا 1062ق درگذشت[۴].
روحیات
کلیم مردی نیک‌نفس و گشاده‌دست بود؛ آنچه به‌عنوان صله می‌گرفت «صرف فقرا» می‌کرد و برخلاف عده‌ای از رقیبانش که دچار بیماری حسادت و مردم‌آزاری یا کبر و غرور و رقابت‌های ناسالم بودند، با شاعران معاصرش همچون صائب و قدسی و سلیم و معصوم بهترین روابط را داشت؛ چنان‌که صائب گوید: به‌غیر صائب و معصوم نکته‌سنج و کلیم دگر که زاهل سخن مهربان یکدگرند و جالب اینکه کلیم را با قدسی مشهدی و سلیم تهرانی یکجا به گور سپردند و غنی کشمیری به این مناسبت سرود: عمرها در یاد او زیر زمین خاک بر سر کرد قدسی و سلیم عاقبت از اشتیاق یکدگر گشته‌اند این هر سه در یک جا مقیم[۵].
شهرت کلیم میان مردم به ابیات و اشعار زیر است که تصادفا یا طبیعتا، مدخل خوبی است بر شناخت شعر و فکر شاعر: بدنامی حیات دو روزی نبود بیش آن‌هم کلیم با تو بگویم چسان گذشت یک روز صرف بستن دل شد به این و آن روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت[۶].
آثار
وی صاحب دیوان اشعار می‌باشد. صافی زبان و زلالی تعبیر، در عین دوری از ابتذال و نزدیکی عبارت به محاوره طبیعی عامه با ایجاز و صراحتی در حد ضرب‌المثل، برخی از خصوصیات شعر وی می‌باشد[۷].
پانویس
منابع مقاله
ذکاوتی قراگزلو، علی‌رضا، «ابوطالب کلیم، شاعر حکیم و طنزآور»، پایگاه مجلات تخصصی نور، کیهان فرهنگی، خرداد 1365- شماره 27، به آدرس: https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/18006