دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | [[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | |||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR104816J1.jpg | |||
| عنوان = دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی | |||
| عنوان‌های دیگر = شاعر نامدار سده یازدهم هجری | |||
| پدیدآورندگان | |||
| پدیدآوران = | |||
[[واعظ قزوینی، محمد رفیع]] (نويسنده) | |||
[[سادات ناصری، حسن ]] (مصحح) | |||
[[سادات ناصری، حسن]] ( مقدمه نويس) | |||
|زبان | |||
| زبان = فارسی | |||
| کد کنگره = | |||
| موضوع =شعر فارسی - قرن 11ق. | |||
|ناشر | |||
| ناشر = | |||
| مکان نشر = | |||
| سال نشر = 1359ش | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE104816AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ = 1 | |||
| شابک = | |||
| تعداد جلد = 1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 104816 | |||
| کتابخوان همراه نور = 104816 | |||
| کد پدیدآور = 52317 | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی'''، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است. | |||
آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص15</ref>. | |||
دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است: | |||
{{شعر}} | |||
* {{ب|'' ای نام دلگشای تو عنوان کارها ''|2='' خاک در تو، آب رخ اعتبارها ''}} | |||
* {{ب|'' خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو ''|2='' مدّی ز جنبش قلمت روزگارها ''}} | |||
{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، ص1</ref>. | |||
واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود: | |||
{{شعر}} | |||
* {{ب|'' فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر ''|2='' شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد ''}} | |||
* {{ب|'' گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام ''|2='' کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام''}} | |||
{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص60-57</ref>، | |||
با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند: | |||
{{شعر}} | |||
* {{ب|'' گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ ''|2='' ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت ''}} | |||
{{پایان شعر}}.<ref>ر.ک: همان، ص60</ref>. | |||
بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است. | |||
==پانویس == | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۰
| دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | واعظ قزوینی، محمد رفیع (نويسنده)
سادات ناصری، سید حسن (مصحح) سادات ناصری، سید حسن ( مقدمه نويس) |
| عنوان‌های دیگر | شاعر نامدار سده یازدهم هجری |
| سال نشر | 1359ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 11ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR۶۵۸۵/د۹م |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است.
آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است[۱].
دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است:
| ای نام دلگشای تو عنوان کارها | خاک در تو، آب رخ اعتبارها | |
| خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو | مدّی ز جنبش قلمت روزگارها [۲] |
واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:
| فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر | شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد | |
| گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام | کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام[۳] |
با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند:
| گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ | ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت [۴] |
بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.
وابسته‌ها
| دیوان ملا محمد رفیع واعظ قزوینی | |
|---|---|
| |
| پدیدآوران | واعظ قزوینی، محمد رفیع (نويسنده)
سادات ناصری، حسن (مصحح) سادات ناصری، حسن ( مقدمه نويس) |
| عنوان‌های دیگر | شاعر نامدار سده یازدهم هجری |
| سال نشر | 1359ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 11ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان ملا محمدرفیع واعظ قزوینی، مشتمل بر اشعار شاعر نامدار سده یازدهم هجری (1027-1089ق)، واعظ قزوینی است که با تصحیح و مقدمه سید حسن سادات ناصری منتشر شده است.
آن‌گونه که در مقدمه کتاب آمده، مصحح در تصحیح دیوان حاضر به دست‌نویس‌های فراوانی مراجعه کرده است و اشتباهات و نواقص را اصلاح کرده و در پانوشت آنها را تذکر داده است[۱].
دیوان واعظ با این ابیات زیبا در ذکر نام خداوند آغاز شده است:
| ای نام دلگشای تو عنوان کارها | خاک در تو، آب رخ اعتبارها | |
| خورشید و مه، دو قطره ز باران فیض تو | مدّی ز جنبش قلمت روزگارها |
واعظ را از دانشمندان و خطبای بنام و از نویسندگان و شعرای مشهور سده یازدهم هجری باید شمرد. وی از علوم بیانی، عروض و معانی و بیان و بدیع بااطلاع بوده و اصطلاحات موسیقی را در سخن خود به‌کار داشته است. از دیوان او بعضی اطلاعات مربوط به جغرافیای اقتصادی و اجتماعیات می‌توان یافت و همچنین به امور مربوط به آموزش‌وپرورش عصر و زمان خود توجه داشته است و دیوانش خالی از مصطلحات و واژه‌های ورزشی و مکتب‌داری نیست. وی باآنکه عزلت‌جویی و گمنامی را دوست می‌داشت و ستایشگر گوشه‌نشینی بود و از سر وجد می‌سرود:
| فیض گمنامی‌ام این بس که ز خلوتگه فقر | شغل دنیا نتوانست مرا پیدا کرد | |
| گمنام بس‌‌که همچو وفا در زمانه‌ام | کس جز شکست راه نیابد به خانه‌ام |
با این وصف وی به موجب فراهم داشتن کمالات صوری و معنوی و به‌اقتضای پیشه خود، واعظی و شاعری، مردی نام‌‌آور شده است، اما خود شهرتش را از ارادت به اولاد علی(ع) می‌داند:
| گرفت صیت سخن گر تو را جهان، واعظ | ز فیض مدحت اولاد بوتراب گرفت |
بخش عمده دیوان اشعار او را غزلیات پوشش داده و تا صفحه 415 ادامه یافته است. پس از آن ابیات پراکنده، قصاید، رباعیات، تواریخ، مثنویات و تعلیقات اشعار واعظ ذکر شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.