فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز («فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم» را محافظت کرد ([ویرایش=تنها مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=تنها مدیران] (بی‌پایان))) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1253ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" |فشارک از روستاهاى | | data-type="authorBirthPlace" |فشارک از روستاهاى قهپایه اصفهان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[اردکانی، محمدحسین|فاضل | | data-type="authorTeachers" |[[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردکانى]] | ||
[[میرزای شیرازی، سید محمدحسن| | [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|فشارکی (ابهام زدایی)}} | |||
'''میر سید محمد بن امیر سید قاسم فشارکى اصفهانى''' (1253-1318/1316ق)، عالم امامى، فقیه، اصولى، محقق، مدرس و در کلمات بعضى از بزرگان، معروف به استاد کبیر، شاگرد [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردکانى]] و [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] | |||
== ولادت == | |||
درسال ۱۲۵۳ قمری ۱۲۱۷ شمسی در فشارک از روستاهاى بخش کوهپایه اصفهان به دنیا آمد. نسب او به سادات طباطبائی شهر زواره می‌رسد. | |||
پس از درگذشت پدرش در یازده سالگى، کفالت او را برادر بزرگش ابراهیم ملقب به (کبیر) بر عهده گرفت. براى فراگیرى علوم به عتبات رفت و در کربلا ساکن شد. | |||
== اساتید == | == اساتید == | ||
وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن | وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن سید مجاهد و [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردکانى]] و [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]] بود. در زمان حیات استادش، [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شیرازى]]، مرجعیت تقلید و تدریس در سامرا را برعهده داشت. بعد از درگذشت استادش به نجف مهاجرت کرد. | ||
آن‌طور که آقا بزرگ تهرانی در کتاب خود می‌فرماید، در مسجد هندی در نجف کرسی تدریس داشت که حدود ۳۰۰ شاگرد در کلاسش حاضر می‌شدند. شیخ عباس قمی در فوایدالرضویه می‌فرماید: زمانی که آیت‌الله شیرازی در شعبان ۱۳۱۲ وفات کرد بزرگان به او رجوع کردند زیرا اعتقاد داشتند که او اعلم پس از میرزاست و از او خواستند که تصدی امور شرع و مرجعیت را بر عهده بگیرد ولی ایشان می‌فرماید: من خود می‌دانم که شایسته این کار نیستم زیرا ریاست امور شرعی نیاز به امور دیگری غیر از علم دارد و من در این امور وسواس خاصی دارم و من به غیر از تدریس به کاری نباید مشغول شوم. به ایشان اشاره کرد که به سراغ مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی بروند. که این یکی از دلایل بلندی همت و پاکی نفس و اخلاص قلب این بزرگوار بوده است. | آن‌طور که آقا بزرگ تهرانی در کتاب خود می‌فرماید، در مسجد هندی در نجف کرسی تدریس داشت که حدود ۳۰۰ شاگرد در کلاسش حاضر می‌شدند. شیخ عباس قمی در فوایدالرضویه می‌فرماید: زمانی که آیت‌الله شیرازی در شعبان ۱۳۱۲ وفات کرد بزرگان به او رجوع کردند زیرا اعتقاد داشتند که او اعلم پس از میرزاست و از او خواستند که تصدی امور شرع و مرجعیت را بر عهده بگیرد ولی ایشان می‌فرماید: من خود می‌دانم که شایسته این کار نیستم زیرا ریاست امور شرعی نیاز به امور دیگری غیر از علم دارد و من در این امور وسواس خاصی دارم و من به غیر از تدریس به کاری نباید مشغول شوم. به ایشان اشاره کرد که به سراغ مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی بروند. که این یکی از دلایل بلندی همت و پاکی نفس و اخلاص قلب این بزرگوار بوده است. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
[[نائینی، محمدحسین| | [[نائینی، محمدحسین|میرزا محمدحسین نایینى]] و حاج شیخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالکریم حائرى]] یزدى و آقا شیخ محمدرضا نجفى و حاج شیخ محمدحسین طبسى و آقا میرزا سید على مدرس یزدى از شاگردان وى بودند. | ||
== وفات == | |||
وفات وی را در سوم ذی‌القعده ۱۳۱۶ق برابر با اسفند ۱۲۷۷ش در نجف دانسته‌اند. محل دفن وی یکی از حجرات صحن مقدس علوی است. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
#أصالة البرائة؛ | #أصالة البرائة؛ | ||
#الأغسال؛ | #الأغسال؛ | ||
#الفروع | #الفروع المحمدیة، مجموعه رسالاتى در فقه و غیره؛ | ||
#شرح اوائل رساله البرائة | #شرح اوائل رساله البرائة شیخ انصارى؛ | ||
#رساله‌اى در خلل نماز<ref>ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص295</ref> | #رساله‌اى در خلل نماز<ref>ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص295</ref> | ||
== | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384، تهران. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الرسائل الفشارکیة]] | [[الرسائل الفشارکیة]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مراجع تقلید]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۶
| نام | فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | فشارکی، سید محمد بن قاسم
اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم |
| نام پدر | امیر سید قاسم |
| متولد | 1253ق |
| محل تولد | فشارک از روستاهاى قهپایه اصفهان |
| رحلت | 1316 ق |
| اساتید | فاضل اردکانى |
| برخی آثار | الرسائل الفشارکیة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE22581AUTHORCODE |
میر سید محمد بن امیر سید قاسم فشارکى اصفهانى (1253-1318/1316ق)، عالم امامى، فقیه، اصولى، محقق، مدرس و در کلمات بعضى از بزرگان، معروف به استاد کبیر، شاگرد فاضل اردکانى و میرزاى شیرازى
ولادت
درسال ۱۲۵۳ قمری ۱۲۱۷ شمسی در فشارک از روستاهاى بخش کوهپایه اصفهان به دنیا آمد. نسب او به سادات طباطبائی شهر زواره می‌رسد.
پس از درگذشت پدرش در یازده سالگى، کفالت او را برادر بزرگش ابراهیم ملقب به (کبیر) بر عهده گرفت. براى فراگیرى علوم به عتبات رفت و در کربلا ساکن شد.
اساتید
وى از شاگردان حاجى آقا حسن بن سید مجاهد و فاضل اردکانى و میرزاى شیرازى بود. در زمان حیات استادش، میرزاى شیرازى، مرجعیت تقلید و تدریس در سامرا را برعهده داشت. بعد از درگذشت استادش به نجف مهاجرت کرد.
آن‌طور که آقا بزرگ تهرانی در کتاب خود می‌فرماید، در مسجد هندی در نجف کرسی تدریس داشت که حدود ۳۰۰ شاگرد در کلاسش حاضر می‌شدند. شیخ عباس قمی در فوایدالرضویه می‌فرماید: زمانی که آیت‌الله شیرازی در شعبان ۱۳۱۲ وفات کرد بزرگان به او رجوع کردند زیرا اعتقاد داشتند که او اعلم پس از میرزاست و از او خواستند که تصدی امور شرع و مرجعیت را بر عهده بگیرد ولی ایشان می‌فرماید: من خود می‌دانم که شایسته این کار نیستم زیرا ریاست امور شرعی نیاز به امور دیگری غیر از علم دارد و من در این امور وسواس خاصی دارم و من به غیر از تدریس به کاری نباید مشغول شوم. به ایشان اشاره کرد که به سراغ مرحوم میرزا محمدتقی شیرازی بروند. که این یکی از دلایل بلندی همت و پاکی نفس و اخلاص قلب این بزرگوار بوده است.
شاگردان
میرزا محمدحسین نایینى و حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى و آقا شیخ محمدرضا نجفى و حاج شیخ محمدحسین طبسى و آقا میرزا سید على مدرس یزدى از شاگردان وى بودند.
وفات
وفات وی را در سوم ذی‌القعده ۱۳۱۶ق برابر با اسفند ۱۲۷۷ش در نجف دانسته‌اند. محل دفن وی یکی از حجرات صحن مقدس علوی است.
آثار
- أصالة البرائة؛
- الأغسال؛
- الفروع المحمدیة، مجموعه رسالاتى در فقه و غیره؛
- شرح اوائل رساله البرائة شیخ انصارى؛
- رساله‌اى در خلل نماز[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص295
منابع مقاله
نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384، تهران.