ابن عماد خراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن عماد خراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = محمد بن عمادالدين؛ | نام‌های دیگر = ابن عماد خراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين؛...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی' به 'دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۵: | ||
| پیشه = شاعر؛ | | پیشه = شاعر؛ | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
''' | ''' اِبْن‌ِ عِمادِ خُراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين''' (د 800ق/ 1398م)، از شاعران پارسى گوی سده 8ق/14م. | ||
از اشارات کوتاه تذکره‌نويسان چنين برمى‌آيد که اصل ابن عماد از خراسان و زادگاه او نيز آنجا بوده، ولى در شيراز اقامت داشته و اکثر اوقات خود را در اين شهر گذرانده است. | از اشارات کوتاه تذکره‌نويسان چنين برمى‌آيد که اصل ابن عماد از خراسان و زادگاه او نيز آنجا بوده، ولى در شيراز اقامت داشته و اکثر اوقات خود را در اين شهر گذرانده است. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۱: | ||
==شیوایی کلام== | ==شیوایی کلام== | ||
ابن عماد در بيشتر فنون سخن مهارت داشته و اشعار او مورد توجه سخندانان بوده است، چنانکه دولتشاه سمرقندی شيوايى کلام او را در غزل و قصيده ستوده | ابن عماد در بيشتر فنون سخن مهارت داشته و اشعار او مورد توجه سخندانان بوده است، چنانکه دولتشاه سمرقندی شيوايى کلام او را در غزل و قصيده ستوده است. | ||
ابن عماد اشعاری در مدح رسول اکرم(ص) و امامان(ع) سروده است که نشان از تشيع او دارد. | |||
اشعار او دارای مضامين عرفانى است و در غزليات خود «ابن عماد» تخلص مى‌کرده است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
1- روضه المحبين يا ده نامه، | 1-روضه المحبين يا ده نامه، | ||
اين کتاب مانند «ده نامه»های ديگری که از عهد مغول به بعد رايج شد، منظومه‌ای است عاشقانه در بيان حالات عشق و نامه‌هايى که ميان عاشق و معشوق مبادله شده است. اين اثر در 794ق/1329م و در 760 بيت به شکل مثنوی سروده شده و از زمان تأليف در ميان اهل ادب از اشتهار ويژه‌ای برخوردار بوده است. | اين کتاب مانند «ده نامه»های ديگری که از عهد مغول به بعد رايج شد، منظومه‌ای است عاشقانه در بيان حالات عشق و نامه‌هايى که ميان عاشق و معشوق مبادله شده است. اين اثر در 794ق/1329م و در 760 بيت به شکل مثنوی سروده شده و از زمان تأليف در ميان اهل ادب از اشتهار ويژه‌ای برخوردار بوده است. | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۴: | ||
دولتشاه، از شهرت اين کتاب در زمان خود سخن مى‌گويد و کثرت نسخه‌های خطى آن در کتابخانه‌های جهان اين گفته را تأييد مى‌کند. | دولتشاه، از شهرت اين کتاب در زمان خود سخن مى‌گويد و کثرت نسخه‌های خطى آن در کتابخانه‌های جهان اين گفته را تأييد مى‌کند. | ||
روضه‌المحبين، در 1314ش، به کوشش سعيد نفيسى در تهران چاپ شده است. | روضه‌المحبين، در 1314ش، به کوشش [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] در تهران چاپ شده است. | ||
2- ديوان اشعار، | 2-ديوان اشعار، | ||
تنها نسخه خطى و شناخته شده اين مجموعه، در مصر (دارالکتب، 1/148) موجود است. | تنها نسخه خطى و شناخته شده اين مجموعه، در مصر (دارالکتب، 1/148) موجود است. | ||
| خط ۹۳: | خط ۸۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
ميرانصاری(بته‌کن)، علی، | ميرانصاری(بته‌کن)، علی، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[روضة المحبین، ده‌‌نا‌مه ابن عماد]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1402]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۱
| ابن عماد خراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن عمادالدين؛ |
| نام‌های دیگر | ابن عماد خراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين؛ |
| لقب | علاءالدين؛ |
| تخلص | ابن عماد خراسانی؛ |
| نام پدر | عمادالدين؛ |
| محل تولد | خراسان؛ ، ایران؛ |
| محل زندگی | خراسان، شیراز؛ |
| رحلت | د 800ق؛ |
| خویشاوندان | |
| دین | اسلام؛ |
| مذهب | شیعه؛ |
| پیشه | شاعر؛ |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | شاعر؛ |
| برخی آثار | 1. روضه المحبين يا ده نامه، 2. ديوان اشعار؛ |
اِبْن‌ِ عِمادِ خُراسانى، علاءالدين محمد بن عمادالدين (د 800ق/ 1398م)، از شاعران پارسى گوی سده 8ق/14م.
از اشارات کوتاه تذکره‌نويسان چنين برمى‌آيد که اصل ابن عماد از خراسان و زادگاه او نيز آنجا بوده، ولى در شيراز اقامت داشته و اکثر اوقات خود را در اين شهر گذرانده است.
معلوم نيست که وی به کدام يک از مناطق خراسان تعلق داشته و در چه زمانى آن ناحيه را ترک کرده و به شيراز مهاجرت کرده است، ولى طول اقامت وی در شيراز موجب شده است که برخى او را شيرازی بپندارند.
شیوایی کلام
ابن عماد در بيشتر فنون سخن مهارت داشته و اشعار او مورد توجه سخندانان بوده است، چنانکه دولتشاه سمرقندی شيوايى کلام او را در غزل و قصيده ستوده است.
ابن عماد اشعاری در مدح رسول اکرم(ص) و امامان(ع) سروده است که نشان از تشيع او دارد.
اشعار او دارای مضامين عرفانى است و در غزليات خود «ابن عماد» تخلص مى‌کرده است.
آثار
1-روضه المحبين يا ده نامه،
اين کتاب مانند «ده نامه»های ديگری که از عهد مغول به بعد رايج شد، منظومه‌ای است عاشقانه در بيان حالات عشق و نامه‌هايى که ميان عاشق و معشوق مبادله شده است. اين اثر در 794ق/1329م و در 760 بيت به شکل مثنوی سروده شده و از زمان تأليف در ميان اهل ادب از اشتهار ويژه‌ای برخوردار بوده است.
دولتشاه، از شهرت اين کتاب در زمان خود سخن مى‌گويد و کثرت نسخه‌های خطى آن در کتابخانه‌های جهان اين گفته را تأييد مى‌کند.
روضه‌المحبين، در 1314ش، به کوشش سعيد نفيسى در تهران چاپ شده است.
2-ديوان اشعار،
تنها نسخه خطى و شناخته شده اين مجموعه، در مصر (دارالکتب، 1/148) موجود است.
علاوه بر دو اثر ياد شده، کتاب ديگری به نام:
3- تجويد منظوم،
به ابن عماد نسبت داده‌اند که در 809ق/1406م، سروده شده است، اما با توجه به اينکه ابن عماد در 800ق، درگذشته است، انتساب اين اثر به وی قابل ترديد است.
وفات
ابن عماد در 800ق، درگذشته است.[۱].
پانویس
- ↑ ميرانصاری(بته‌کن)، على، ج4، ص331
منابع مقاله
ميرانصاری(بته‌کن)، علی، دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.