سلوة الأحزان بما روي عن ذوي العرفان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ج' به 'ابن ج') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی]] (نويسنده) | ||
[[مختار، سهیر محمد]] (محقق) | [[مختار، سهیر محمد]] (محقق) | ||
[[نصیر، آمنه محمد]] (محقق) | [[نصیر، آمنه محمد]] (محقق) | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۵
| سلوة الأحزان بما روي عن ذوي العرفان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی (نويسنده)
مختار، سهیر محمد (محقق) نصیر، آمنه محمد (محقق) نشار، علی سامی (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | مجالس |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | کلما‌ت قصا‌ر عارفان,مجموعه‌ها اسلام,وعظ,احا‌دیث اهل سنت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP۲۷۸/الف۲،س۸ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سلوة الأحزان بما روي عن ذوي‌العرفان، نوشته محدث، مورخ، متکلم و فقیه حنبلی قرن ششم قمری، عبدالرحمن بن جوزی (510-597ق)، مجموعه حکایات و سخنانی است که نویسنده از صالحان، زاهدان و عارفان، انتخاب و نقل کرده است. نام کتاب به معنای «بازگویی گفتارها و رفتارهای عارفانه‌ای است که غم و اندوه را به فراموشی می‌سپارد».
کتاب مجالس
گفتنی است در روی جلد این کتاب بعد از نام کتاب و نویسنده، این عبارت اضافه شده است: «و يليه كتاب مجالس المنسوب لابن الجوزي» (یعنی به ضمیمه کتاب مجالس که منسوب به ابن جوزی است)، ولی محققان کتاب، (دو بانوی دانشور، سهیر محمد مختار و آمنه محمد نصیر)، بعد از توضیحاتی درباره نسخه‌های خطی، یادآور شده‌اند که در برخی نسخه‌ها، نقصی در کتاب وجود دارد و مجالسی به‌عنوان فضایل روز فلان و شب بهمان آمده است، ولیکن در نسخه کتابخانه ازهری هیچ نقصی نیست و هیچ دلیلی نیز بر انتساب کتاب مجالس به غیر ابن جوزی نیست و ناچار این مجالس را ذکر کردیم[۱] و باید دانست که این دو محقق، سرانجام، انتساب این مجالس را به نویسنده، تأیید نکرده و صحیح ندانسته و آن را از افزوده‌های نسخه‌نویسان شمرده‌اند[۲].
هدف و روش
نویسنده با یادآوری این مطلب که در کتاب حاضر، محاسن و فضایل اولیای خدا و زاهدان و کلامشان بیان می‌شود، بدون هیچ توضیح و مطلب دیگری وارد اصل مطلب شده است[۳]. روش نویسنده در این اثر، فقط نقل روایات است و هیچ تحلیل، شرح و توضیح یا انتقادی در میان نیست.
ساختار و محتوا
این کتاب، سامان‌دهی روشنی ندارد و تقسیم به بخش و باب و فصل و مانند آن نشده است. مطالب کتاب با روایاتی درباره خلیفه دوم، آغاز شده[۴] و با روایاتی درباره عبدالله بن زبیر پایان یافته است[۵]. در مجموع، در این کتاب، مطالبی درباره 180 نفر یا از آنان، نقل شده است.
نمونه مباحث
از امام جعفر صادق(ع) روایت شده است که می‌گفت: هیچ چیزی موعظه‌آموزتر از قبور، آرامش‌بخش‌تر از قرآن و نزدیک‌تر به سلامت از تنهایی ندیده‌ام[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.