راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی، دفتر اول، بخش اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی، دفتر اول، بخش اول''' اثر سلمان صفوی، این کتاب، تفسیر جدیدی از شش حکایت دفتر اول مثنوی است که به تعبیر نویسنده براساس متدلوژی تحلیل گفتمان، سیکل هرمنوتیکی، رویکرد کل‌نگر و توجه به سیاق داستان صورت پذیرفته است. نگارنده که مدعی طرح راه نو در شرح مثنوی است، می‌گوید شرح مثنوی به صورت شرح بیت به بیت، يا روش متوالی و متعارف شارحان گذشته و حال، هرچند مفید و راه گشاست اما کافی و بسنده نیست؛ زیرا توجه صرف به اجزا و ابیات و نکته‌های ریز مثنوی،اهداف و مراد کلی مولانا از خلق حکایات و کل آثار رااز نظر پنهان می‌کند و خواننده با فرورفتن در لابه‌لای انبوه بیت‌ها و شرح و تفسیر آن‌ها از مقصد و مقصود مولانا از حکایت، دفتر و کل مثنوی غافل می‌ماند. با توجه به این نارسایی،وی کوشیده است بارویکرد کل نگر، نه جزء نگر، تحلیل پیوسته و منسجمی از کلّ هر حکایت با روش هرمنوتیکی(ارجاع جزء به کل و کل به جزء) ارائه دهد؛ به نحوی که با توجه به معانی اجزا وابیات، ماحصل مفهوم و معنا و پیام مرکزی هر داستان نیز به دست آید. به این ترتیب مؤلف، در هرگفتمان(حکایت) پس از بیان خلاصۀ ظاهری هر حکایت، معنا و مفهوم باطنی آن‌ها را تبیین می‌کند. وی همچنین با شناسایی سمبل‌ها و شخصیت‌های اصلی هر حکایت و معنای
    '''راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی، دفتر اول، بخش اول''' اثر [[صفوی، سلمان|سلمان صفوی]]، این کتاب، تفسیر جدیدی از شش حکایت دفتر اول [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است که به تعبیر نویسنده براساس متدلوژی تحلیل گفتمان، سیکل هرمنوتیکی، رویکرد کل‌نگر و توجه به سیاق داستان صورت پذیرفته است. نگارنده که مدعی طرح راه نو در شرح [[مثنوی معنوی|مثنوی]] است، می‌گوید شرح [[مثنوی معنوی|مثنوی]] به صورت شرح بیت به بیت، يا روش متوالی و متعارف شارحان گذشته و حال، هرچند مفید و راه گشاست اما کافی و بسنده نیست؛ زیرا توجه صرف به اجزا و ابیات و نکته‌های ریز [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، اهداف و مراد کلی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از خلق حکایات و کل آثار را از نظر پنهان می‌کند و خواننده با فرورفتن در لابه‌لای انبوه بیت‌ها و شرح و تفسیر آن‌ها از مقصد و مقصود [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از حکایت، دفتر و کل [[مثنوی معنوی|مثنوی]] غافل می‌ماند. با توجه به این نارسایی، وی کوشیده است بارویکرد کل نگر، نه جزء نگر، تحلیل پیوسته و منسجمی از کلّ هر حکایت با روش هرمنوتیکی(ارجاع جزء به کل و کل به جزء) ارائه دهد؛ به نحوی که با توجه به معانی اجزا وابیات، ماحصل مفهوم و معنا و پیام مرکزی هر داستان نیز به دست آید. به این ترتیب مؤلف، در هرگفتمان(حکایت) پس از بیان خلاصۀ ظاهری هر حکایت، معنا و مفهوم باطنی آن‌ها را تبیین می‌کند. وی همچنین با شناسایی سمبل‌ها و شخصیت‌های اصلی هر حکایت و معنای نمادین آن‌ها، با استفاده از تکنیک ارجاع جزء به کل و کل به جزء هر کدام را در همان فصل خود مورد تحلیل و تأویل قرار می‌دهد.
    نمادین آن‌ها، با استفاده از تکنیک ارجاع جزء به کل و کل به جزء هر کدام را در همان فصل
    خود مورد تحلیل و تأویل قرار می‌دهد.


    کتاب شامل یک مقدمه با عنوان متدلوژی، و شش گفتمان است.
    کتاب شامل یک مقدمه با عنوان متدلوژی، و شش گفتمان است.
    خط ۳۴: خط ۳۲:
    گفتمان‌ها عبارت است از: حکایت شاه و کنیز ک؛ حکایت آن پادشاه جهود که مسیحیان را می‌کشت؛ حکایت دومین شاه جهود که در هلاکت دین عیسی سعی می‌نمود؛ حکایت شاه نخجیران؛ حکایت سفیر روم؛ حکایت طوطی و بازرگان.
    گفتمان‌ها عبارت است از: حکایت شاه و کنیز ک؛ حکایت آن پادشاه جهود که مسیحیان را می‌کشت؛ حکایت دومین شاه جهود که در هلاکت دین عیسی سعی می‌نمود؛ حکایت شاه نخجیران؛ حکایت سفیر روم؛ حکایت طوطی و بازرگان.


    در اين تحقیق، هر دو نسخۀ مشهور مثنوی، یعنی نسخۀ قونیه و نسخۀ نیکلسون، اساس کار بوده و گاه تفاوت دو نسخه و همچنین معانی لغات دشوار و عبارات عربی ابیات در پاورقی ذکر شده است. فهرست منابع و نمایۀاعلام نیز در پایان مندرج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص283-284</ref>
    در اين تحقیق، هر دو نسخۀ مشهور [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، یعنی نسخۀ قونیه و نسخۀ [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]]، اساس کار بوده و گاه تفاوت دو نسخه و همچنین معانی لغات دشوار و عبارات عربی ابیات در پاورقی ذکر شده است. فهرست منابع و نمایۀاعلام نیز در پایان مندرج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص283-284</ref>





    نسخهٔ ‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۲۵

    راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی
    راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی، دفتر اول، بخش اول
    پدیدآورانصفوی، سلمان (نویسنده) علوی، مهوش‌السادات (ویراستار)
    ناشراکادمی مطالعات ایرانی لندن
    مکان نشرلندن
    سال نشر1389
    چاپاول
    کد کنگره

    راه نو، تفسیر نوین مثنوی مولوی، دفتر اول، بخش اول اثر سلمان صفوی، این کتاب، تفسیر جدیدی از شش حکایت دفتر اول مثنوی است که به تعبیر نویسنده براساس متدلوژی تحلیل گفتمان، سیکل هرمنوتیکی، رویکرد کل‌نگر و توجه به سیاق داستان صورت پذیرفته است. نگارنده که مدعی طرح راه نو در شرح مثنوی است، می‌گوید شرح مثنوی به صورت شرح بیت به بیت، يا روش متوالی و متعارف شارحان گذشته و حال، هرچند مفید و راه گشاست اما کافی و بسنده نیست؛ زیرا توجه صرف به اجزا و ابیات و نکته‌های ریز مثنوی، اهداف و مراد کلی مولانا از خلق حکایات و کل آثار را از نظر پنهان می‌کند و خواننده با فرورفتن در لابه‌لای انبوه بیت‌ها و شرح و تفسیر آن‌ها از مقصد و مقصود مولانا از حکایت، دفتر و کل مثنوی غافل می‌ماند. با توجه به این نارسایی، وی کوشیده است بارویکرد کل نگر، نه جزء نگر، تحلیل پیوسته و منسجمی از کلّ هر حکایت با روش هرمنوتیکی(ارجاع جزء به کل و کل به جزء) ارائه دهد؛ به نحوی که با توجه به معانی اجزا وابیات، ماحصل مفهوم و معنا و پیام مرکزی هر داستان نیز به دست آید. به این ترتیب مؤلف، در هرگفتمان(حکایت) پس از بیان خلاصۀ ظاهری هر حکایت، معنا و مفهوم باطنی آن‌ها را تبیین می‌کند. وی همچنین با شناسایی سمبل‌ها و شخصیت‌های اصلی هر حکایت و معنای نمادین آن‌ها، با استفاده از تکنیک ارجاع جزء به کل و کل به جزء هر کدام را در همان فصل خود مورد تحلیل و تأویل قرار می‌دهد.

    کتاب شامل یک مقدمه با عنوان متدلوژی، و شش گفتمان است.

    گفتمان‌ها عبارت است از: حکایت شاه و کنیز ک؛ حکایت آن پادشاه جهود که مسیحیان را می‌کشت؛ حکایت دومین شاه جهود که در هلاکت دین عیسی سعی می‌نمود؛ حکایت شاه نخجیران؛ حکایت سفیر روم؛ حکایت طوطی و بازرگان.

    در اين تحقیق، هر دو نسخۀ مشهور مثنوی، یعنی نسخۀ قونیه و نسخۀ نیکلسون، اساس کار بوده و گاه تفاوت دو نسخه و همچنین معانی لغات دشوار و عبارات عربی ابیات در پاورقی ذکر شده است. فهرست منابع و نمایۀاعلام نیز در پایان مندرج است.[۱]


    پانويس

    1. ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص283-284


    منابع مقاله

    عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

    وابسته‌ها