فتوح الرحمن في إشارات القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فتوح الرحمن في إشارات القرآن أو تصديق المعارف'''، اثری از شمس‌الدین محمد بن عبدالملک دیلمی اشعری (م 589ق)، متکلم و صوفی در موضوع تفسیر قرآن کریم (تفسیر اشاری) است و توسط احمد فرید مزیدی تحقیق شده است.

نوشتار حاضر، تفسیر برخی از آیات قرآن است که نویسنده آن را در راستای دفاع از صوفیه و باورهای آنان و تأکید بر درستی رفتار و کردار آنان تدوین کرده است<ref >ر.ک: مقدمه مصنف، ص‌21؛ مقدمه تحقیق، ص‌5</ref>.

ازآنجاکه نویسنده متعلق به مکتب تفسیری اشاری است، این اثر را به روش تفسیرهای اشاری تدوین کرده است. وی در مواردی جزیی از کتاب «حقائق التفسير» نوشته عبدالرحمان سلمی (م 412ق) استفاده کرده است؛ به‌علاوه اینکه برخلاف روش معمول خود، در این اثر به شرح سخنان برخی صوفیان پرداخته است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص‌10</ref>.

نویسنده در این تفسیر، اشارات تفسیری مختص به خود را آورده و برخی از تجربیات خود را ذکر نموده است؛ ضمن اینکه به برخی از عبارات که به‌مثابه اصول و قواعد صوفیه است، اشاره کرده است<ref >ر.ک: همان، ص‌5</ref>.

این اثر تنها مشتمل بر تفسیر برخی آیات از سوره‌های ذکرشده در کتاب است. برخی از سوره‌های قرآن، مانند: مزمل، مرسلات، نبأ، عبس، تکویر، انشقاق، طارق، بلد، ضحی، بینه، عادیات، عصر، همزه، فیل، قریش، ماعون و مسد در این تفسیر ذکر نشده‌اند<ref >ر.ک: همان ص‌13</ref>.

محقق در پاورقی به ارجاع برخی مطالب در کتاب از قبیل روایات و اقول، به مصادر پرداخته و همچنین ضمن اشاره به موارد اختلافی متن کتاب با سایر نسخه‌های آن، تعلیقاتی را مشتمل بر تعریف برخی از اشخاص و توضیح برخی از عبارات و مطالب آورده است<ref >ر.ک: همان</ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]