مثنوی معنوی (چاپ علاءالدوله): تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

مثنوی معنوی (چاپ علاءالدوله) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶

۲۹۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۴۵

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 |زبان
 | زبان =
-| کد کنگره =‏
+| کد کنگره =‏PIR5298/م8د92
 | موضوع =
 |ناشر
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 | پیش از =
 }}
-'''مثنوی معنوی جلال‌الدین محمد بلخی''' به نفقه محمد رحیم علاءالدوله امیرنظام، کشف‌الابیات از محمدطاهر مستوفی کاشانی بصیرالملک، این کتاب مشهور به چاپ علاءالدوله است که امروز دیگر مورد استفاده نیست و گفته می‌شود پیش از مثنوی مصحح نیکلسون، در ایران معروف‌‌ترین چاپ مثنوی محسوب می‌شده است. این متن در قطع رحلی و خط دست نویس نَسخ و دارای ترجمه و شرح برخی لغات در حاشیه و ظاهراً اولین مثنوی چاپ ایران است که کشف‌الابیات داشته و تا حدّی به همین سبب در نزد اهل ادب مورد توجه و اقبال قرار گرفته است. این نسخه که از روی نسخه متعلق به هفتصد سال پیش تهیه شده، نخستین بار به دستور و سرمایه رحیم‌خان علاءالدوله وزیر جنگ دورۀ قاجار کتابت و در سال ۱۲۹۹ به چاپ رسیده است. این مثنوی چهار ستونی و در هر صفحه ۲۹ سطر دوبیتی نوشته شده و ۶۷۳ صفحه به متن و ۱۶ صفحه به فهرست مطالب و ۱۴۸ صفحه به کشف‌الابیات و ۴ صفحه به غلط‌نامه اختصاص یافته و چون ابیات این مثنوی، فاقد شماره بوده کشف الابیات آن به صفحه و سطر کتاب ارجاع داده شده است. <ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص137</ref>
+'''مثنوی معنوی جلال‌الدین محمد بلخی''' به نفقه [[محمد رحیم علاءالدوله امیرنظام]]، کشف‌الابیات از [[مستوفی کاشانی، محمدطاهر|محمدطاهر مستوفی کاشانی بصیرالملک]]، این کتاب مشهور به چاپ علاءالدوله است که امروز دیگر مورد استفاده نیست و گفته می‌شود پیش از مثنوی مصحح [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]]، در ایران معروف‌‌ترین چاپ مثنوی محسوب می‌شده است. این متن در قطع رحلی و خط دست نویس نَسخ و دارای ترجمه و شرح برخی لغات در حاشیه و ظاهراً اولین مثنوی چاپ ایران است که کشف‌الابیات داشته و تا حدّی به همین سبب در نزد اهل ادب مورد توجه و اقبال قرار گرفته است. این نسخه که از روی نسخه متعلق به هفتصد سال پیش تهیه شده، نخستین بار به دستور و سرمایه رحیم‌خان علاءالدوله وزیر جنگ دورۀ قاجار کتابت و در سال ۱۲۹۹ به چاپ رسیده است.
+این مثنوی چهار ستونی و در هر صفحه ۲۹ سطر دوبیتی نوشته شده و ۶۷۳ صفحه به متن و ۱۶ صفحه به فهرست مطالب و ۱۴۸ صفحه به کشف‌الابیات و ۴ صفحه به غلط‌نامه اختصاص یافته و چون ابیات این مثنوی، فاقد شماره بوده کشف الابیات آن به صفحه و سطر کتاب ارجاع داده شده است. <ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص137</ref>
@@ خط ۴۰: / خط ۴۳: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
+[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
+[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
+[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
 [[رده:مقالات جدید(مهر) باقی زاده]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهر 1402]]