روش‌شناسی علوم انسانی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[نقد و بررسی مکاتب اخلاقی]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:آثار کلی]] | [[رده:آثار کلی]] | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۵
| روش شناسی علوم انسانی اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شریفی، احمدحسین (نويسنده) مرکز پژوهش‌های علوم انسانی اسلامی صدرا (سایر) |
| ناشر | آفتاب توسعه |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1395ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-7867-48-1 |
| موضوع | علوم انسانی - روش شناسی - علوم انسانی - تحقیق - روش شناسی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 7م 44ش 101 AZ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
روش‌شناسی علوم انسانی اسلامی، تألیف احمدحسین شریفی (متولد 1349ش)، بر اساس اندیشه و فکر اسلامی، معیارها و ضوابط روش‌شناختی تعریف، توصیف، تبیین، تفسیر و سایر کارکردهای علوم انسانی را تشریح می‌کند.
این کتاب در یک مقدمه و چهارده فصل تدوین یافته است. منطق فصل‌بندی این کتاب را می‌توان در تعریف نگارنده از علوم انسانی جستجو کرد. در مجموع می‌توان گفت در همه علوم انسانی، هفت کار درباره کنش‌های انسانی انسان صورت می‌گیرد: تعریف، توصیف، تبیین، تفسیر، پیش‌بینی، ارزشیابی و کنترل یا جهت‌دهی.
فصل اول این کتاب، همچون هر کتاب منضبط و ساختارمندی، به تحلیل مفاهیم کلیدی و ذکر کلیات دخیل در مباحث اصلی می‌پردازد. در این فصل، ضمن ارائه تعریفی روشن از مفاهیمی همچون روش و روش‌شناسی و معرفی علوم همگن و مرتبط با روش‌شناسی، مراد نویسنده از علوم انسانی و علوم انسانی اسلامی تشریح شده است. در ادامه، رویکردهای سه‌گانه کمی، کیفی و ترکیبی در گردآوری داده‌ها به‌اختصار بیان شده‌اند و همچنین رویکرد منتخب نویسنده در روش داوری در علوم انسانی به‌طور شفاف بیان شده است.
نویسنده بعد از آنکه در فصل دوم، به بررسی و نقد نظریه «ضد روش» پرداخته است، به‌منظور دستیابی به اهداف اصلی این کتاب، در فصل سوم به توضیح و شرح پرسش‌های پژوهشی پرداخته است و پس از آنکه دیدگاه منطقیان سنتی و روش‌شناسان معاصر را در تقلیل همه پرسش‌های پژوهشی ناظر به علوم انسانی به سه پرسش چیستی، چگونگی و چرایی، ناکامل و ناکافی دانسته است، پرسش‌های پژوهشی را در هفت پرسش اصلی خلاصه کرده است: پرسش از چیستی، چگونگی، چرایی، معنایابی، وضعیت آینده، ارزشمندی و خوبی یا بدی، چگونگی جهت‌دهی و کنترل.
از فصل چهارم تا پایان کتاب، بر اساس اندیشه و مبانی فکر اسلامی، به تحلیل و تبیین روش‌شناسی هرکدام از پرسش‌های هفت‌گانه بالا پرداخته است. غیر از روش کنترل و جهت‌دهی، که فصل مستقلی را به خود اختصاص نداده است، سایر پرسش‌های تحقیق را به‌تفصیل در فصول مستقلی مورد بحث و بررسی قرار داده است[۱].
در مقدمه، ده ویژگی برای کتاب شمارش شده است؛ از جمله بیانی ساده و رسا و حتی‌الامکان استفاده از دیدگاه‌های مهم‌ترین و مشهورترین صاحب‌نظران مربوطه[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.