تعظیم الفتیا: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR89452J1.jpg | عنوان = تعظیم الفتیا | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی (نويسنده) سلمان، مشهور حسن (مصحح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = الدار الأثری...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تعظيم الفتيا'''، اثر ابوالفرج عبدالرحمن بن على بن جوزى (597-508ق)، عالم بغدادی قرن ششم هجری است که در دانش‌های گوناگون زمانه خود چیره‌دست بوده است. این اثر جایگاه والای فتوی و شرایط مفتی را در فرهنگ دینی و صیانت از این جایگاه را در چشم خواننده به تصویر می‌کشد. ابوعبیده مشهور بن حسن آل | '''تعظيم الفتيا'''، اثر [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابوالفرج عبدالرحمن بن على بن جوزى]] (597-508ق)، عالم بغدادی قرن ششم هجری است که در دانش‌های گوناگون زمانه خود چیره‌دست بوده است. این اثر جایگاه والای فتوی و شرایط مفتی را در فرهنگ دینی و صیانت از این جایگاه را در چشم خواننده به تصویر می‌کشد. [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده مشهور بن حسن آل سلمان]]، پژوهش این کتاب را انجام داده است. | ||
ابن جوزی در این اثر، پس از درج مقدمه‌ای کوتاه، نگاهی به دیدگاه شافعی درباره اجماع دارد. عناوینی مانند: عالمانی که در رأی شافعی به خطا افتاده‌اند، رأی شافعی در حجیت اخبار مرسل و مراسیل ابن مسیب، ناسخ و منسوخ در نگاه علمای سلف، خودداری عالمان سلف از فتوا دادن، «نمی‌دانم» گفتن بی‌تکلف عالمان، اصلاح سریع فتوای اشتباه، وانهادن برخی از فقیهان داوری درباره درستی و نادرستی احادیث را به عالمان پیشین، کاهش تلاش علمی و واگذاری کار فتوا به دون‌پایگان، بیم دادن سخت به کسانی که شایستگی صدور فتوا را ندارند و هشدار به کسانی که ریاست زودهنگام را خواهانند، مباحث کتاب را شکل داده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص159-158</ref>. | [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] در این اثر، پس از درج مقدمه‌ای کوتاه، نگاهی به دیدگاه شافعی درباره اجماع دارد. عناوینی مانند: عالمانی که در رأی شافعی به خطا افتاده‌اند، رأی شافعی در حجیت اخبار مرسل و مراسیل ابن مسیب، ناسخ و منسوخ در نگاه علمای سلف، خودداری عالمان سلف از فتوا دادن، «نمی‌دانم» گفتن بی‌تکلف عالمان، اصلاح سریع فتوای اشتباه، وانهادن برخی از فقیهان داوری درباره درستی و نادرستی احادیث را به عالمان پیشین، کاهش تلاش علمی و واگذاری کار فتوا به دون‌پایگان، بیم دادن سخت به کسانی که شایستگی صدور فتوا را ندارند و هشدار به کسانی که ریاست زودهنگام را خواهانند، مباحث کتاب را شکل داده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص159-158</ref>. | ||
محقق کتاب (ابوعبیده) در مقدمه‌اش از آثاری که درباره «فتوا» نوشته شده‌اند، گزارش می‌دهد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص12-5</ref>، سپس «تعظيم الفتيا» را چنین توصیف می‌کند: متن فقط در چارچوب «فتوا» جای دارد و برگرفته از نصوص مستند است؛ این نصوص را احادیث نبوی(ص) و اخباری از صحابه (که برخی درستی و برخی نادرستنند)، گفته‌های تابعین و پس از آنان، سخنانی از عالمان پیشوا مانند ابوحنیفه، | محقق کتاب ([[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]]) در مقدمه‌اش از آثاری که درباره «فتوا» نوشته شده‌اند، گزارش می‌دهد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص12-5</ref>، سپس «تعظيم الفتيا» را چنین توصیف می‌کند: متن فقط در چارچوب «فتوا» جای دارد و برگرفته از نصوص مستند است؛ این نصوص را احادیث نبوی(ص) و اخباری از صحابه (که برخی درستی و برخی نادرستنند)، گفته‌های تابعین و پس از آنان، سخنانی از عالمان پیشوا مانند [[ابوحنیفه، نعمان بن ثابت|ابوحنیفه]]، [[مالک بن انس|مالک]]، [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] و [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و کلامی از عالمان پیشین مانند [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] شکل می‌دهند. | ||
ابوعبیده می‌گوید: ابن جوزی در این کتاب، بیشتر به | [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]] می‌گوید: [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] در این کتاب، بیشتر به «[[كتاب الفقيه و المتفقه|الفقيه و المتفقه]]» از [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]]، تفسیر [[ابن مردویه، احمد بن موسی|ابوبکر بن مردویه]] و «[[أخلاق العلماء]]» از [[آجری، محمد بن حسین|آجری]] تکیه کرده است. او از آثار دیگر نیز مانند «[[العلم]]» از [[نسائی، زهیر بن حرب|ابوخیثمه زهیر بن حرب]]، «[[أخبار أبي‌حنيفة و أصحابه]]» از [[ابوعبدالله صیمری]]، «[[المعرفة و التاريخ]]» از [[فسوی، یعقوب بن سفیان|فسوی (یعقوب بن سفیان)]]، «الأمالي» از [[ابن بختری]] و «[[تذكير العاقلين و تحذير الغافلين]]» از [[جریری نهروانی، معافی بن زکریا|معافی نهروانی]] مطالبی را با واسطه نقل کرده است. از صحیحین [[صحيح البخاري|بخاری]] و [[صحيح مسلم|مسلم]] نیز حدیث آورده است<ref>ر.ک: همان، ص13-12</ref>. | ||
ابوعبیده نسبت کتاب را به ابن جوزی با درج سخنانی از عالمان پیشین و کنونی اثبات می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص28-27</ref>. او پژوهش خود را با تکیه بر دو نسخه انجام داده است و توضیح مبسوطی را از آن نسخه‌ها به‌همراه درج بخشی از آن‌ها ارائه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص39-28</ref>. | [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]] نسبت کتاب را به [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] با درج سخنانی از عالمان پیشین و کنونی اثبات می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص28-27</ref>. او پژوهش خود را با تکیه بر دو نسخه انجام داده است و توضیح مبسوطی را از آن نسخه‌ها به‌همراه درج بخشی از آن‌ها ارائه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص39-28</ref>. | ||
ابوعبیده با پاورقی‌های خود، بسیار به حجم کتاب (به‌ویژه به متن) افزوده است؛ شماره‌بندی متن، نمایاندن ابهامی که در واژه‌ها است، تخریج حدیث‌های نبوی و اخبار دیگران در این شمارند. او به‌ویژه نگاه شافعی به اجماع را با خطای برخی از عالمان معاصر نسبت به دیدگاه وی و نیز احتجاج شافعی به مرسل سعید بن مسیب را به‌تفصیل توضیح داده است. ابوعبیده ذیل شماره 41، بحث مبسوطی را ویژه خطاهایی که ابن جوزی در آثارش داشته، آورده است و بر این باور است که او در بیشتر آثارش مطالب را از دیگران گردآوری (تقمیش) کرده است و خود به تفحص (تفتیش) دست نزده است. ابوعبیده همچنین تعلیقه‌های مبسوطی را درباره «کوتاهی همت‌ها» (شماره 42)، «نااستواری دینی برخی مفتیان» (شماره 46)، واژه‌شناسی «روينا» و درج رساله عبدالغنی نابلسی در شرح آن (شماره 47) و دیدگاه عالمان پیشین درباره «ریاست‌طلبی» نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص40-39</ref>. | [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]] با پاورقی‌های خود، بسیار به حجم کتاب (به‌ویژه به متن) افزوده است؛ شماره‌بندی متن، نمایاندن ابهامی که در واژه‌ها است، تخریج حدیث‌های نبوی و اخبار دیگران در این شمارند. او به‌ویژه نگاه [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] به اجماع را با خطای برخی از عالمان معاصر نسبت به دیدگاه وی و نیز احتجاج [[شافعی، محمد بن ادریس|شافعی]] به مرسل سعید بن مسیب را به‌تفصیل توضیح داده است. [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]] ذیل شماره 41، بحث مبسوطی را ویژه خطاهایی که [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] در آثارش داشته، آورده است و بر این باور است که او در بیشتر آثارش مطالب را از دیگران گردآوری (تقمیش) کرده است و خود به تفحص (تفتیش) دست نزده است. [[سلمان، مشهور حسن|ابوعبیده]] همچنین تعلیقه‌های مبسوطی را درباره «کوتاهی همت‌ها» (شماره 42)، «نااستواری دینی برخی مفتیان» (شماره 46)، واژه‌شناسی «روينا» و درج رساله [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] در شرح آن (شماره 47) و دیدگاه عالمان پیشین درباره «ریاست‌طلبی» نوشته است<ref>ر.ک: همان، ص40-39</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۱۶
| تعظیم الفتیا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌جوزی، عبدالرحمن بن علی (نويسنده) سلمان، مشهور حسن (مصحح) |
| ناشر | الدار الأثریة |
| مکان نشر | اردن - عمان |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تعظيم الفتيا، اثر ابوالفرج عبدالرحمن بن على بن جوزى (597-508ق)، عالم بغدادی قرن ششم هجری است که در دانش‌های گوناگون زمانه خود چیره‌دست بوده است. این اثر جایگاه والای فتوی و شرایط مفتی را در فرهنگ دینی و صیانت از این جایگاه را در چشم خواننده به تصویر می‌کشد. ابوعبیده مشهور بن حسن آل سلمان، پژوهش این کتاب را انجام داده است.
ابن جوزی در این اثر، پس از درج مقدمه‌ای کوتاه، نگاهی به دیدگاه شافعی درباره اجماع دارد. عناوینی مانند: عالمانی که در رأی شافعی به خطا افتاده‌اند، رأی شافعی در حجیت اخبار مرسل و مراسیل ابن مسیب، ناسخ و منسوخ در نگاه علمای سلف، خودداری عالمان سلف از فتوا دادن، «نمی‌دانم» گفتن بی‌تکلف عالمان، اصلاح سریع فتوای اشتباه، وانهادن برخی از فقیهان داوری درباره درستی و نادرستی احادیث را به عالمان پیشین، کاهش تلاش علمی و واگذاری کار فتوا به دون‌پایگان، بیم دادن سخت به کسانی که شایستگی صدور فتوا را ندارند و هشدار به کسانی که ریاست زودهنگام را خواهانند، مباحث کتاب را شکل داده‌اند[۱].
محقق کتاب (ابوعبیده) در مقدمه‌اش از آثاری که درباره «فتوا» نوشته شده‌اند، گزارش می‌دهد[۲]، سپس «تعظيم الفتيا» را چنین توصیف می‌کند: متن فقط در چارچوب «فتوا» جای دارد و برگرفته از نصوص مستند است؛ این نصوص را احادیث نبوی(ص) و اخباری از صحابه (که برخی درستی و برخی نادرستنند)، گفته‌های تابعین و پس از آنان، سخنانی از عالمان پیشوا مانند ابوحنیفه، مالک، شافعی و احمد بن حنبل و کلامی از عالمان پیشین مانند خطیب بغدادی شکل می‌دهند.
ابوعبیده می‌گوید: ابن جوزی در این کتاب، بیشتر به «الفقيه و المتفقه» از خطیب بغدادی، تفسیر ابوبکر بن مردویه و «أخلاق العلماء» از آجری تکیه کرده است. او از آثار دیگر نیز مانند «العلم» از ابوخیثمه زهیر بن حرب، «أخبار أبي‌حنيفة و أصحابه» از ابوعبدالله صیمری، «المعرفة و التاريخ» از فسوی (یعقوب بن سفیان)، «الأمالي» از ابن بختری و «تذكير العاقلين و تحذير الغافلين» از معافی نهروانی مطالبی را با واسطه نقل کرده است. از صحیحین بخاری و مسلم نیز حدیث آورده است[۳].
ابوعبیده نسبت کتاب را به ابن جوزی با درج سخنانی از عالمان پیشین و کنونی اثبات می‌کند[۴]. او پژوهش خود را با تکیه بر دو نسخه انجام داده است و توضیح مبسوطی را از آن نسخه‌ها به‌همراه درج بخشی از آن‌ها ارائه می‌دهد[۵].
ابوعبیده با پاورقی‌های خود، بسیار به حجم کتاب (به‌ویژه به متن) افزوده است؛ شماره‌بندی متن، نمایاندن ابهامی که در واژه‌ها است، تخریج حدیث‌های نبوی و اخبار دیگران در این شمارند. او به‌ویژه نگاه شافعی به اجماع را با خطای برخی از عالمان معاصر نسبت به دیدگاه وی و نیز احتجاج شافعی به مرسل سعید بن مسیب را به‌تفصیل توضیح داده است. ابوعبیده ذیل شماره 41، بحث مبسوطی را ویژه خطاهایی که ابن جوزی در آثارش داشته، آورده است و بر این باور است که او در بیشتر آثارش مطالب را از دیگران گردآوری (تقمیش) کرده است و خود به تفحص (تفتیش) دست نزده است. ابوعبیده همچنین تعلیقه‌های مبسوطی را درباره «کوتاهی همت‌ها» (شماره 42)، «نااستواری دینی برخی مفتیان» (شماره 46)، واژه‌شناسی «روينا» و درج رساله عبدالغنی نابلسی در شرح آن (شماره 47) و دیدگاه عالمان پیشین درباره «ریاست‌طلبی» نوشته است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق و متن کتاب.