سیمای علم و حکمت در قرآن و حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
({{کاربردهای دیگر| قرآن و حدیث (ابهام زدایی) }}) |
|||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[دانش‌نامه عقاید اسلامی]] | |||
[[تحکیم خانواده از نگاه قرآن و حدیث]] | |||
[[توسعه اقتصادی بر پایه قرآن و حدیث]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۶
| سیمای علم و حکمت در قرآن و حدیث | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محمدی ری‌شهری، محمد (نویسنده) مسعودی، عبدالهادی (ترجمه و تلخیص) |
| ناشر | مؤسسه علمي فرهنگي دار الحديث |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1380ش |
| چاپ | یکم |
| شابک | 964-5985-95-1 |
| موضوع | احاديث شيعه، احاديث اهل سنت، علم - احاديث، آموزش و پرورش - احاديث، علم - جنبه هاي قرآني |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /9س3م / 141/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سیمای علم و حکمت در قرآن و حدیث چهارمین مجموعه مستقل از موسوعه «میزان الحکمة» محمد محمدی ری‌شهری (1325-1401ش) است که توسط عبدالهادی مسعودی (متولد 1343ش) به فارسی ترجمه شده است. در این کتاب تلاش شده با بهره‌گیری از متن قرآن و احادیث اسلامی از طریق فریقین، دیدگاههای اسلام درباره جایگاه علم و معرفت، حقیقت علم، آثار علم، مبادی و موانع معرفت، تعلیم، تعلم و عالم به‌طور مبسوط به جهان علم و دانش عرضه شود.
کتاب مشتمل بر پیشگفتار و هفت بخش است که عناوین بخش‌ها به ترتیب عبارت است از: دانش، حکمت، مبادی شناخت، موانع شناخت، آموختن، آموزش و دانشمند. شیوه ارائه احادیث با اختصاص یک صفحه به متن احادیث و صفحه دیگر به ترجمه آن‌هاست.
حقیقت علم نوری است که در پرتو آن، انسان جهان را آن‌گونه که هست می‌بیند و جایگاه خود را در هستی می‌یابد. نور علم مراتبی دارد که بالاترین آن نه تنها انسان را با راه تکامل خود آشنا می‌کند بلکه او را در این مسیر حرکت می‌دهد و به مقصد اعلای انسانیت می‌رساند.[۱] در این کتاب ملاحظه خواهید کرد که مبدأ علوم رسمی، حس و عقل و راه تحصیل آن تعلیم و تعلم است و مبدأ نور علم، قلب است. اما این علم آموختنی نیست و راه تحصیل آن در گام نخست زایل کردن موانع و در گام دوم فراهم ساختن زمینه‌های پیدایش آن است. نکته مهم و قابل توجه این است که هرچند نور علم قابل تعلیم و تعلم نیست، اما بی‌تردید مقدمات آن نیاز به تعلیم و تعلم دارد و واجب‌ترین وظیفه انبیای الهی و اوصیا و وارثان آنان –یعنی عالمان ربانی- به شمار می‌آید. آنچه در آداب تعلیم و تعلم و عالم و احکام تعلم در این کتاب آمده است، تمام سخن در باب مقدمات تحصیل نور علم است که مورد نیاز استادان و محصلات علوم اسلامی است.[۲]
پانویس
منابع مقاله
درآمد کتاب.