مثل‌های آموزنده قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR70098J1.jpg | عنوان = مثل‌های آموزنده قرآن | عنوان‌های دیگر = در تبیین پنجاه و هفت مثل قرآنی | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = س2 الف8041 84/4 BP | موضوع =قرآن - امثا...» ایجاد کرد) |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| موضوع =قرآن - امثال | | موضوع =قرآن - امثال | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسه امام صادق | | ناشر = مؤسسه امام صادق علیه‌السلام | ||
| مکان نشر = ایران - قم | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر = 1390ش | | سال نشر = 1390ش | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین 57 مثل قرآنی'''، نوشته جعفر سبحانی ( | '''مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین 57 مثل قرآنی'''، نوشته [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانی]] (متولد1308ش) فقیه و قرآن‌پژوه و متکلم معاصر است. او در این اثر، مثل‌های قرآنی را که بر محور تشبیه و استعاره بنا شده‌اند، ترجمه و تفسیر کرده است. | ||
نویسنده پیش از پرداختن به مثل‌های قرآنی، درآمدی بر اصطلاح «مَثَل» نوشته است و این واژه را در کنار واژه «مِثل»، در ادبیات فارسی و عرب و از منظر آیه‌های قرآن بررسی کرده است. او مثل‌ها را در محاوره‌های مردمی و تأثیر سازنده‌ای که آن‌ها بر فرهنگ مردم داشته‌اند، با ذکر مثال‌هایی توضیح داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-9</ref>. | نویسنده پیش از پرداختن به مثل‌های قرآنی، درآمدی بر اصطلاح «مَثَل» نوشته است و این واژه را در کنار واژه «مِثل»، در ادبیات فارسی و عرب و از منظر آیه‌های قرآن بررسی کرده است. او مثل‌ها را در محاوره‌های مردمی و تأثیر سازنده‌ای که آن‌ها بر فرهنگ مردم داشته‌اند، با ذکر مثال‌هایی توضیح داده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-9</ref>. | ||
سبحانی همه مثل‌های قرآن را از نوع «تمثیل» و «تشبیه» دانسته است، به‌گونه‌ای که مَثَل اصطلاحی بر آن‌ها صدق نمی‌کند، ولی نتیجه‌ای که از شنیدن «مَثَل» به دست می‌آید، از «تمثیل» نیز فراهم می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. شماره مَثَل‌های قرآنی را فقط به آیات پانزده‌گانه مشتمل بر واژه مثل محدود نمی‌داند، بلکه هرگاه محتوای یک آیه جنبه تشبیه داشته است، در شمار امثال قرآنی به حساب آورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>. | [[سبحانی تبریزی، جعفر|سبحانی]] همه مثل‌های قرآن را از نوع «تمثیل» و «تشبیه» دانسته است، به‌گونه‌ای که مَثَل اصطلاحی بر آن‌ها صدق نمی‌کند، ولی نتیجه‌ای که از شنیدن «مَثَل» به دست می‌آید، از «تمثیل» نیز فراهم می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. شماره مَثَل‌های قرآنی را فقط به آیات پانزده‌گانه مشتمل بر واژه مثل محدود نمی‌داند، بلکه هرگاه محتوای یک آیه جنبه تشبیه داشته است، در شمار امثال قرآنی به حساب آورده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص49</ref>. | ||
هدف نویسنده در این کتاب، آیاتی را که به‌خاطر مضمون و بلاغت بیش از حدشان حالت مثل به خود گرفته و ورد زبان گویندگان و نویسندگان شده‌اند، در بر نمی‌گیرد، بلکه مباحث او در اینجا بر محور تشبیه و استعاره می‌چرخد. البته نویسنده، نمونه‌هایی را از نوع اول نیز در کتابش آورده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | هدف نویسنده در این کتاب، آیاتی را که به‌خاطر مضمون و بلاغت بیش از حدشان حالت مثل به خود گرفته و ورد زبان گویندگان و نویسندگان شده‌اند، در بر نمی‌گیرد، بلکه مباحث او در اینجا بر محور تشبیه و استعاره می‌چرخد. البته نویسنده، نمونه‌هایی را از نوع اول نیز در کتابش آورده است<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | ||
سبحانی در شیوه کار خود، هر بند از مجموعه مثل‌های قرآنی را با درج آیه مربوط به آن ارائه کرده و ترجمه نموده است. او سپس، واژه‌هایی را که مرتبط با مثل است، ترجمه و تفسیر کرده و آن را در نثر و شعر فارسی [و عربی] دنبال نموده است. وی نگاه تطبیقی نیز در بررسی مثل‌های قرآنی دارد و چنانچه مفردات یک مثل در آیه‌های دیگر نیز یافت شود، به آن‌ها اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص72-75</ref>. | [[سبحانی تبریزی، جعفر|سبحانی]] در شیوه کار خود، هر بند از مجموعه مثل‌های قرآنی را با درج آیه مربوط به آن ارائه کرده و ترجمه نموده است. او سپس، واژه‌هایی را که مرتبط با مثل است، ترجمه و تفسیر کرده و آن را در نثر و شعر فارسی [و عربی] دنبال نموده است. وی نگاه تطبیقی نیز در بررسی مثل‌های قرآنی دارد و چنانچه مفردات یک مثل در آیه‌های دیگر نیز یافت شود، به آن‌ها اشاره می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص72-75</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مفاهیم القرآن]] | |||
[[قرآن آفتابی که غروب ندارد]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۴: | ||
[[رده:فواصل آیات (قوافی) وزن آیات]] | [[رده:فواصل آیات (قوافی) وزن آیات]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۳۵
| مثل‌های آموزنده قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | در تبیین پنجاه و هفت مثل قرآنی |
| ناشر | مؤسسه امام صادق علیه‌السلام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1390ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-964-357-480-2 |
| موضوع | قرآن - امثال |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | س2 الف8041 84/4 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مثل‌های آموزنده قرآن در تبیین 57 مثل قرآنی، نوشته جعفر سبحانی (متولد1308ش) فقیه و قرآن‌پژوه و متکلم معاصر است. او در این اثر، مثل‌های قرآنی را که بر محور تشبیه و استعاره بنا شده‌اند، ترجمه و تفسیر کرده است.
نویسنده پیش از پرداختن به مثل‌های قرآنی، درآمدی بر اصطلاح «مَثَل» نوشته است و این واژه را در کنار واژه «مِثل»، در ادبیات فارسی و عرب و از منظر آیه‌های قرآن بررسی کرده است. او مثل‌ها را در محاوره‌های مردمی و تأثیر سازنده‌ای که آن‌ها بر فرهنگ مردم داشته‌اند، با ذکر مثال‌هایی توضیح داده است[۱].
سبحانی همه مثل‌های قرآن را از نوع «تمثیل» و «تشبیه» دانسته است، به‌گونه‌ای که مَثَل اصطلاحی بر آن‌ها صدق نمی‌کند، ولی نتیجه‌ای که از شنیدن «مَثَل» به دست می‌آید، از «تمثیل» نیز فراهم می‌آید[۲]. شماره مَثَل‌های قرآنی را فقط به آیات پانزده‌گانه مشتمل بر واژه مثل محدود نمی‌داند، بلکه هرگاه محتوای یک آیه جنبه تشبیه داشته است، در شمار امثال قرآنی به حساب آورده است[۳].
هدف نویسنده در این کتاب، آیاتی را که به‌خاطر مضمون و بلاغت بیش از حدشان حالت مثل به خود گرفته و ورد زبان گویندگان و نویسندگان شده‌اند، در بر نمی‌گیرد، بلکه مباحث او در اینجا بر محور تشبیه و استعاره می‌چرخد. البته نویسنده، نمونه‌هایی را از نوع اول نیز در کتابش آورده است[۴].
سبحانی در شیوه کار خود، هر بند از مجموعه مثل‌های قرآنی را با درج آیه مربوط به آن ارائه کرده و ترجمه نموده است. او سپس، واژه‌هایی را که مرتبط با مثل است، ترجمه و تفسیر کرده و آن را در نثر و شعر فارسی [و عربی] دنبال نموده است. وی نگاه تطبیقی نیز در بررسی مثل‌های قرآنی دارد و چنانچه مفردات یک مثل در آیه‌های دیگر نیز یافت شود، به آن‌ها اشاره می‌کند[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.