آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR38891J1.jpg | عنوان = آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها | عنوانهای دیگر = مسکن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد. فارسی | پدیدآورندگان | پدیدآوران = شهید ثانی، زینالدین بن علی (نويسنده) واسطی، عبد الحمید (مترجم) |زبا...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۷
آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها | |
---|---|
پدیدآوران | شهید ثانی، زینالدین بن علی (نويسنده) واسطی، عبد الحمید (مترجم) |
عنوانهای دیگر | مسکن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد. فارسی |
ناشر | مؤسسه مطالعات راهبردی علوم و معارف اسلام |
مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
سال نشر | 1392ش |
چاپ | 3 |
شابک | 978-600-91016-0-3 |
موضوع | احادیث اخلاقی - اخلاق اسلامی - صبر (اخلاق اسلامی) |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ش9 م5041 248 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آرام بخش دلها در مصیبت و بلاها، ترجمه کتاب «مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد» از تألیفات عالم بزرگ شیعی در قرن نهم هجری، زینالدین احمد بن علی جبعی عاملی، معروف به شهید ثانی (911-966ق) است که به قلم عبدالحمید واسطی، به فارسی برگردان شده است.
«مسکن الفؤاد» در موضوع دستورات پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) در مصائب و مقامات اهل بلا و پاداشهاى آنان است. شهید این کتاب را در سال 954ق، نگاشته و علت آن نیز مرگ فرزندان او بوده؛ بهطورىکه تمام پسران او در چند سال اول زندگى از دنیا مىرفتهاند و شهید پس از فوت فرزندش محمد براى آرامش دادن به خود و نزدیکان و تمام کسانى که مصیبت مىبینند، این کتاب را تألیف نمود[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد].
بهجهت آمادهسازی محتوا برای فهم بهتر و اثرگذاری بر مخاطب، در قسمت «مقدمه»، جملات کوتاهی اضافه شده که با علامت [] مشخص شده و در برخی عبارات، جابهجایی صورت گرفته و در بعضی از روایات تکرارشده در بخشها، به ترجمه یک روایت اکتفا شده است. پس از ترجمه نیز جملات با توجه به فضای فارسی، ویرایش و بازسازی اجمالی شده است[۱].
مترجم سعی فراوانی برای رعایت اصل امانت در ترجمه نموده و درعینحال، ترجمهای سلیس و روان از متن ارائه داده است. بهمنظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به بخشی از آن اشاره میشود: متن: «فلما كان الموت هو الحاديث العظيم و الأمر الذي هو علی تفريق الأحبة مقيم و كان فراق المحبوب يعد من أعظم المصائب، حتی يكاد يزيغ له قلب العاقل و الموسوم بالحدس الصائب، خصوصا و من أعظم الأحباب الولد، الذي هو مهجة الألباب»[۲].
ترجمه: «مرگ، پدیدهای با آثاری بسیار سنگین است، چیزی که بهطور دائم، سبب جدایی محبوبان از یکدیگر میشود؛ جداییای که از سنگینترین مصیبتهاست؛ سنگینیای که میتواند قلب و دل انسان عاقل و هوشمند را کور کند. از سوی دیگر، محبت فرزند، شدیدترین محبتهاست؛ فرزندی که پاره جگر انسان است»[۳].
پانویس
منابع مقاله
- سخن مؤلف،
- جبعی عاملی، علی بن احمد، «مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد»، قم، مؤسسة آلالبيت(ع) لإحياء التراث، الطبعة الثانية، 1428ق.
- [مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد]