ابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌ | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = محمد بن‌ عمادالدين؛ | نام‌های دیگر = ابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌؛‌...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۷: خط ۵۷:
    ==شیوایی کلام==
    ==شیوایی کلام==
       
       
    ابن‌ عماد در بيشتر فنون‌ سخن‌ مهارت‌ داشته‌ و اشعار او مورد توجه‌ سخندانان‌ بوده‌ است‌، چنانکه‌ دولتشاه‌ سمرقندی شيوايى‌ کلام‌ او را در غزل‌ و قصيده‌ ستوده‌ است‌. ابن‌ عماد اشعاری در مدح‌ رسول‌ اکرم‌(ص‌) و امامان‌(ع‌) سروده‌ است‌ که‌ نشان‌ از تشيع‌ او دارد. اشعار او دارای مضامين‌ عرفانى‌ است‌ و در غزليات‌ خود «ابن‌ عماد» تخلص‌ مى‌کرده‌ است‌.
    ابن‌ عماد در بيشتر فنون‌ سخن‌ مهارت‌ داشته‌ و اشعار او مورد توجه‌ سخندانان‌ بوده‌ است‌، چنانکه‌ دولتشاه‌ سمرقندی شيوايى‌ کلام‌ او را در غزل‌ و قصيده‌ ستوده‌ است‌.
     
    ابن‌ عماد اشعاری در مدح‌ رسول‌ اکرم‌(ص‌) و امامان‌(ع‌) سروده‌ است‌ که‌ نشان‌ از تشيع‌ او دارد.
     
    اشعار او دارای مضامين‌ عرفانى‌ است‌ و در غزليات‌ خود «ابن‌ عماد» تخلص‌ مى‌کرده‌ است‌.





    نسخهٔ ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۳

    ابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌
    NUR00000.jpg
    نام کاملمحمد بن‌ عمادالدين؛
    نام‌های دیگرابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌؛‌
    لقبعلاءالدين‌؛
    تخلصابن عماد خراسانی؛
    نام پدرعمادالدين؛
    محل تولدخراسان؛ ‌، ایران؛
    محل زندگیخراسان، شیراز؛
    رحلتد 800ق‌؛
    خویشاوندان‌ ‌
    دیناسلام؛
    مذهبشیعه؛
    پیشهشاعر؛
    اطلاعات علمی
    درجه علمیشاعر؛
    برخی آثار1. روضه المحبين‌ يا ده‌ نامه، 2. ديوان‌ اشعار؛

    ابن‌ عماد خراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌

    معرفی اجمالی

    اِبْن‌ِ عِمادِ خُراسانى‌، علاءالدين‌ محمد بن‌ عمادالدين‌ (د 800ق‌/ 1398م‌)، از شاعران‌ پارسى‌ گوی سده 8ق‌/14م‌.

    از اشارات‌ کوتاه‌ تذکره‌نويسان‌ چنين‌ برمى‌آيد که‌ اصل‌ ابن‌ عماد از خراسان‌ و زادگاه‌ او نيز آنجا بوده‌، ولى‌ در شيراز اقامت‌ داشته‌ و اکثر اوقات‌ خود را در اين‌ شهر گذرانده‌ است‌.

    معلوم‌ نيست‌ که‌ وی به‌ کدام‌ يک‌ از مناطق‌ خراسان‌ تعلق‌ داشته‌ و در چه‌ زمانى‌ آن‌ ناحيه‌ را ترک‌ کرده‌ و به‌ شيراز مهاجرت‌ کرده‌ است‌، ولى‌ طول‌ اقامت‌ وی در شيراز موجب‌ شده‌ است‌ که‌ برخى‌ او را شيرازی بپندارند.

    شیوایی کلام

    ابن‌ عماد در بيشتر فنون‌ سخن‌ مهارت‌ داشته‌ و اشعار او مورد توجه‌ سخندانان‌ بوده‌ است‌، چنانکه‌ دولتشاه‌ سمرقندی شيوايى‌ کلام‌ او را در غزل‌ و قصيده‌ ستوده‌ است‌.

    ابن‌ عماد اشعاری در مدح‌ رسول‌ اکرم‌(ص‌) و امامان‌(ع‌) سروده‌ است‌ که‌ نشان‌ از تشيع‌ او دارد.

    اشعار او دارای مضامين‌ عرفانى‌ است‌ و در غزليات‌ خود «ابن‌ عماد» تخلص‌ مى‌کرده‌ است‌.


    آثار

    1- روضه المحبين‌ يا ده‌ نامه،

    اين‌ کتاب‌ مانند «ده‌ نامه‌»های ديگری که‌ از عهد مغول‌ به‌ بعد رايج‌ شد، منظومه‌ای است‌ عاشقانه‌ در بيان‌ حالات‌ عشق‌ و نامه‌هايى‌ که‌ ميان‌ عاشق‌ و معشوق‌ مبادله‌ شده‌ است‌. اين‌ اثر در 794ق‌/1329م‌ و در 760 بيت‌ به‌ شکل‌ مثنوی سروده‌ شده‌ و از زمان‌ تأليف‌ در ميان‌ اهل‌ ادب‌ از اشتهار ويژه‌ای برخوردار بوده‌ است‌.

    دولتشاه‌، از شهرت‌ اين‌ کتاب‌ در زمان‌ خود سخن‌ مى‌گويد و کثرت‌ نسخه‌های خطى‌ آن‌ در کتابخانه‌های جهان‌ اين‌ گفته‌ را تأييد مى‌کند.

    روضه‌المحبين، در 1314ش‌، به‌ کوشش‌ سعيد نفيسى‌ در تهران‌ چاپ‌ شده‌ است‌.

    2- ديوان‌ اشعار،

    تنها نسخه خطى‌ و شناخته‌ شده اين‌ مجموعه‌، در مصر (دارالکتب‌، 1/148) موجود است‌.

    علاوه‌ بر دو اثر ياد شده‌، کتاب‌ ديگری به‌ نام:‌

    3- تجويد منظوم،

    به‌ ابن‌ عماد نسبت‌ داده‌اند که‌ در 809ق‌/1406م‌، سروده‌ شده‌ است‌، اما با توجه‌ به‌ اينکه‌ ابن‌ عماد در 800ق‌، درگذشته‌ است‌، انتساب‌ اين‌ اثر به‌ وی قابل‌ ترديد است‌.


    وفات

    ابن‌ عماد در 800ق‌، درگذشته‌ است‌.[۱]. ‌

    پانویس

    1. ميرانصاری(بته‌کن)، على‌‌، ج4، ص331


    منابع مقاله

    ميرانصاری(بته‌کن)، علی‌، دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.


    وابسته‌ها