مدرس گیلانی، مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۲

مدرس گیلانی، مرتضی

نام	مدرس گیلانی، مرتضی
نام‌های دیگر	گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌ م‍درس‌، م‍رت‍ض‍ی م‍درس‍ی‌ گ‍ی‍لان‍ی‌، م‍رت‍ض‍ی‌
نام پدر	شیخ شعبان یوشلى گیلانى
متولد	1295 ش
محل تولد	نجف اشرف
رحلت	1378 ش یا 1420 ق
اساتید	محمدحسین کاشف الغطاء موسى دعیبل سید ابوالحسن اصفهانى محمدکاظم شیرازى میرزا حسن بجنوردى
برخی آثار	ترجمه خصال صدوق (مدرس گيلانى) تحرير الرسائل تاریخ نگارستان
کد مؤلف	AUTHORCODE00863AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، مدرس (ابهام زدایی) را ببینید.

مرتضى مدرس گیلانى (1295-1378ش)، نویسنده، پژوهشگر نامی و پرکار

فرزند آیت‌الله شیخ شعبان یوشلى گیلانى و برادر عبدالحسین فقیهی رشتی و ابوالحسن فقیهی (1321-1388ش)

ولادت

او در روز سه‌شنبه، 7 ربیع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حویش در «عقد ابى‌الطبیخ»، به دنیا آمد.

پدرش شیخ شعبان یوشلى گیلانى ((1275-1348ق) از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان میرزا حبیب‌الله رشتى، فاضل ایروانى و شیخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زیادى را تربیت کرد.

تحصیلات

ایشان معالم و شرح لمعه را نزد شیخ محمدفاضل قایینى، کفایه الاصول را نزد شیخ صدرا بادکوبه‌اى تلمذ کرد و دروس خارج را از محضر حضرات آیات: شیخ محمدحسین کاشف الغطاء (فقه)، شیخ موسى دعیبل (فقه)، سید ابوالحسن اصفهانى، شیخ محمدکاظم شیرازى، شیخ على مرندى، میرزا حسن بجنوردى و سید احمد مستنبط تبریزى (فقه و اصول به مدت ١٢ سال) استفاده نمود.

استاد مدرّس در سال ١٣۶۵ ق به ایران سفر کرد و مدتى چند در تهران و قم توقف داشت و از محضر اساتیدى چون: شیخ محمدعلى شاه‌آبادى (بخشى از اسفار) و شیخ حبیب‌اللّه ذو الفنون عراقى (در هیأت و نجوم) و در قم از محضر میرزا على ناسوتى یزدى (کتاب الهدایه الاثیریه) بهره برد.

نامبرده از اساتید بنام حوزۀ علمیۀ نجف اشرف بود که علاوه بر تدریس متون کتب درسى، در تدریس علوم ادبى و عروض و قافیه و هیأت و نجوم و حکمت نظرى مهارت کامل داشت و گروه زیادى از اساتید و فضلاى معاصر محضرش را در آن دیار درک کرده و به کسب دانش پرداختند.

اساتید

شیخ على مرندى؛
محمدحسین کاشف‌الغطاء؛
سید حسن خراسانى؛
سید محمدجواد تبریزى؛
سید احمد بن رضى‌الدین موسوى تبریزى؛
شیخ صدرالدین بادکوبى؛
شیخ نعمت‌الله دامغانى؛
میرزا حبیب‌الله ذوالفنون منجم؛
میرزا على سمنانى طبیب؛
میرزا على یزدى ناسوتى حکیم؛
قاسم محى‌الدین؛
مرتضى طالقانى؛
شمس‌الدین على‌نقى بادکوبى؛
محمد قاضى سماوى؛
موسى دعبیل نجفى؛
سید هاشم آل عطیه نجفى؛
سید حسن ایروانى؛
شیخ ابراهیم مدرس گرجى؛
شیخ عبدالحسین رشتى؛
شیخ على قمى؛
مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛
شیخ عبدالله سنندجى؛
شیخ اسدالله زنجانى؛
سید على قاضى طباطبائى؛
شیخ آغابزرگ تهرانى؛
سید ابوالقاسم اصفهانى؛
شیخ ابوالفضائل زنجانى؛
شیخ محمد فاضل قاینى؛
شیخ محمد ادیب تهرانى؛
شیخ خلیل اراکى؛
میرزا ذبیح‌الله بهروز؛
سید جمال‌الدین گلپایگانى.

استاد شیخ محمدهادى امینى درباره وى نوشته است: «او نویسنده، ادیب، محقق پرکار که دائما در پژوهش و تألیف بود و در ریاضیات متخصص بود. زبانش تند بود و متهم در عقیده. بیشتر منزوى و اهل عزلت بود. در ایرانى‌گرى و زبان فارسى تعصب داشت».

وى مطالعات و تحصیلاتى هم در ریاضى، نجوم، هیئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دلیل آراء ویژه‌اى که اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنایى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى همیشه به ایران آمد و در تهران ساکن گردید. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدریس مى‌کرد، اما گویا به دلایلى از آنجا نیز بیرون رفت. ایشان مدّتی هم در دبیرستان باهنر در خیابان نظام آباد تهران مشغول تدریس بود.

ارتباط وى با مرحوم سماوى، مطلبى است که خود در آثارش در چند مورد، از آن یاد کرده است؛ از آن جمله آنکه به خواهش وى، بخشى از نسخه عربى «التفهیم» بیرونى را که ناقص بوده، از روى نسخه فارسى، براى او ترجمه کرده است. وى از برخى از عالمان نجف یاد کرده و مى‌گوید که در منزل مرحوم سماوى خدمت آنان رسیده است.

مدرس، ذیل شرحى کوتاه از کتابخانه مرحوم عبدالرزاق مقرّم، از دیدارهاى مکرر خود با او و همچنین از اقامت خود در مدرسه بزرگ خلیلى یاد کرده است. مدتى نیز در مدرسه قوام شیرازى بوده و از کتابخانه آن استفاده مى‌کرده است.

وفات

او در سن 85 سالگى، در روز یک‌شنبه، 25 ربیع‌الثانى سال 1420ق / 17 مرداد 1378ش، درگذشت.

آثار

معجم الشعراء: شامل برگزیده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛
معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهلیت تا سال 1974م؛
شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛
دلائل الأحکام فى الفقه الجعفرى
تحریر الرسائل
تحریر المکاسب
شرح المدخل فى النجوم
الاسطرلاب عند الشرقیین
قبله الآفاق فى الهیئه
الحواشى على مصادرات اقلیدس (فى الهندسه)
ترجمۀ کتاب الجبر، اثر خوارزمى
شرح جبر الخلاصه
ترجمۀ اللمعه
مفهوم المشتق
رساله فى عدم مسؤولیه الصغیر
أجوبه المنشود فى الفقه
رساله فى اثبات وجوب المقدمه
تاریخ اخبارى و اصولى؛
سالنامه 1341، در پیشامدهاى تاریخى، سیاسى، علمى، ادبى و انتقادى؛
الفیه و شلفیه یا راز عشاق در بیان نیروى تحریک باه براى فروماندگان از آن؛
معجم الحکماء، ترجمه 120 فیلسوف عالم؛
کفایة الإسلام در فقه شافعى؛
الرقاع و المقالات فی مواضیع شتى علمیة، فلسفیة، أدبیة، دینیة؛
تسلیة الإخوان علاءالدین عطاملک جوینى؛
زندگى‌نامه اثیرالدین ابهرى؛
کتاب التهذیب على شرح منطق التهذیب از عبیدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛
مثنوى حکمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛
معارف قرآن در زندگى پیامبران و توضیح آثار، ادیان و شرح بلدان از قرآن و تفسیر آن؛
شرح عقاید بهائیه؛

منابع مقاله

پایگاه کتابخانه تخصصى تاریخ اسلام و ایران، چهارشنبه، 14 اردیبهشت 1390ش.
پایگاه رنگ ایمان، سه شنبه 19 مرداد، 1400ش

وابسته‌ها

ترجمه خصال صدوق (مدرس گيلانى)

تحرير الرسائل

القضاء في الإسلام

تاریخ نگارستان

أحكام القطع والظن في شرح الرسائل وتحريرها

فلسفه ما بعد الطبیعه(ترجمه شمسیه و هدایه اثریه)

مثنوی هفت اورنگ

اختیارات نجومی

شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم ]

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 [[موسى دعیبل]]
-[[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابو الحسن اصفهانى]]
+[[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]]
 [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]]
@@ خط ۳۶: / خط ۳۶: @@
 |-
 |برخی آثار
-| data-type="authorWritings" |
+| data-type="authorWritings" |[[ترجمه خصال صدوق (مدرس گيلانى)]]
+[[تحرير الرسائل]]
+[[تاریخ نگارستان]]
 |- class="articleCode"
 |کد مؤلف
@@ خط ۴۲: / خط ۴۶: @@
 |}
 </div>
+{{کاربردهای دیگر|مدرس (ابهام زدایی)}}
+'''مرتضى مدرس گیلانى''' (1295-1378ش)، نویسنده، پژوهشگر نامی و پرکار
-'''مرتضى مدرس گیلانى'''،
+فرزند [[گیلانی غروی، شعبان|آیت‌الله شیخ شعبان یوشلى گیلانى]] و برادر [[عبدالحسین فقیهی رشتی]] و [[ابوالحسن فقیهی]] (1321-1388ش)
 == ولادت ==
-او فرزند [[گیلانی غروی، شعبان|شیخ شعبان یوشلى گیلانى]] ((1275-1348ق)، سه‌شنبه، 7 ربیع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حویش در «عقد ابى‌الطبیخ»، به دنیا آمد.
+او  در روز سه‌شنبه، 7 ربیع‌الاول 1335ق / 1295ش، در نجف اشرف، در محله حویش در «عقد ابى‌الطبیخ»، به دنیا آمد.
-پدرش از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتى]]، فاضل ایروانى و شیخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زیادى را تربیت کرد.
+پدرش  [[گیلانی غروی، شعبان|شیخ شعبان یوشلى گیلانى]] ((1275-1348ق) از علما و مراجع نجف و در زمره شاگردان [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتى]]، فاضل ایروانى و شیخ عبدالله مازندرانى به شمار مى‌آمد و خود شاگردان زیادى را تربیت کرد.
 == تحصیلات ==
- ایشان معالم و شرح لمعه را نزد شیخ [[محمدفاضل قایینى]]، کفایه الاصول را نزد شیخ [[صدرا بادکوبه‌اى]] تلمذ کرد و دروس خارج را از محضر حضرات آیات: شیخ [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف الغطاء]] (فقه) ، شیخ [[موسى دعیبل]] (فقه) ، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابو الحسن اصفهانى]]، شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]]، شیخ [[على مرندى]]، [[بجنوردی، سید حسن|میرزا حسن بجنوردى]] و [[سید احمد مستنبط تبریزى]] (فقه و اصول به مدت  ١٢  سال) استفاده نمود.
+ ایشان معالم و شرح لمعه را نزد شیخ [[محمدفاضل قایینى]]، کفایه الاصول را نزد شیخ [[صدرا بادکوبه‌اى]] تلمذ کرد و دروس خارج را از محضر حضرات آیات: شیخ [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف الغطاء]] (فقه)، شیخ [[موسى دعیبل]] (فقه)، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]]، شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]]، شیخ [[على مرندى]]، [[بجنوردی، سید حسن|میرزا حسن بجنوردى]] و [[سید احمد مستنبط تبریزى]] (فقه و اصول به مدت  ١٢  سال) استفاده نمود.
 استاد مدرّس در سال  ١٣۶۵  ق به ایران سفر کرد و مدتى چند در تهران و قم توقف داشت و از محضر اساتیدى چون: شیخ [[شاه‌آبادی، محمدعلی|محمدعلى شاه‌آبادى]] (بخشى از اسفار) و شیخ [[حبیب‌اللّه ذو الفنون عراقى]] (در هیأت و نجوم) و در قم از محضر [[میرزا على ناسوتى یزدى]] (کتاب الهدایه الاثیریه) بهره برد.
@@ خط ۵۸: / خط ۶۵: @@
 ==  اساتید==
+{{ستون-شروع|2}}
-. شیخ [[على مرندى]]؛
+# شیخ [[على مرندى]]؛
+# [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف‌الغطاء]]؛
-. [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف‌الغطاء]]؛
+# [[سید حسن خراسانى]]؛
+# [[سید محمدجواد تبریزى]]؛
-. [[سید حسن خراسانى]]؛
+# [[سید احمد بن رضى‌الدین موسوى تبریزى]]؛
+# شیخ [[صدرالدین بادکوبى]]؛
-. [[سید محمدجواد تبریزى]]؛
+# شیخ نعمت‌الله دامغانى؛
+# [[میرزا حبیب‌الله ذوالفنون]] منجم؛
-. [[سید احمد بن رضى‌الدین موسوى تبریزى]]؛
+# [[میرزا على سمنانى]] طبیب؛
+# میرزا على یزدى ناسوتى حکیم؛
-. شیخ [[صدرالدین بادکوبى]]؛
+# قاسم محى‌الدین؛
+# مرتضى طالقانى؛
-. شیخ نعمت‌الله دامغانى؛
+# شمس‌الدین على‌نقى بادکوبى؛
+# محمد قاضى سماوى؛
-. میرزا حبیب‌الله ذوالفنون منجم؛
+# موسى دعبیل نجفى؛
+# سید هاشم آل عطیه نجفى؛
-. میرزا على سمنانى طبیب؛
+# سید حسن ایروانى؛
+# شیخ ابراهیم مدرس گرجى؛
-. میرزا على یزدى ناسوتى حکیم؛
+# شیخ عبدالحسین رشتى؛
+# شیخ على قمى؛
-. قاسم محى‌الدین؛
+# مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛
+# شیخ عبدالله سنندجى؛
-. مرتضى طالقانى؛
+# شیخ اسدالله زنجانى؛
+# سید على قاضى طباطبائى؛
-. شمس‌الدین على‌نقى بادکوبى؛
+# [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آغابزرگ تهرانى]]؛
+# سید ابوالقاسم اصفهانى؛
-. محمد قاضى سماوى؛
+# شیخ ابوالفضائل زنجانى؛
+# شیخ محمد فاضل قاینى؛
-. موسى دعبیل نجفى؛
+# شیخ محمد ادیب تهرانى؛
+# شیخ خلیل اراکى؛
-. سید هاشم آل عطیه نجفى؛
+# میرزا ذبیح‌الله بهروز؛
+# سید جمال‌الدین گلپایگانى.
-. سید حسن ایروانى؛
+{{پایان}}
-. شیخ ابراهیم مدرس گرجى؛
-. شیخ عبدالحسین رشتى؛
-. شیخ على قمى؛
-. مهندس عبدالرزاق اصفهانى؛
-. شیخ عبدالله سنندجى؛
-. شیخ اسدالله زنجانى؛
-. سید على قاضى طباطبائى؛
-. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آغابزرگ تهرانى]]؛
-. سید ابوالقاسم اصفهانى؛
-. شیخ ابوالفضائل زنجانى؛
-. شیخ محمد فاضل قاینى؛
-. شیخ محمد ادیب تهرانى؛
-. شیخ خلیل اراکى؛
-. میرزا ذبیح‌الله بهروز؛
-. سید جمال‌الدین گلپایگانى.
 استاد شیخ [[امینی، محمدهادی|محمدهادى امینى]] درباره وى نوشته است: «او نویسنده، ادیب، محقق پرکار که دائما در پژوهش و تألیف بود و در ریاضیات متخصص بود. زبانش تند بود و متهم در عقیده. بیشتر منزوى و اهل عزلت بود. در ایرانى‌گرى و زبان فارسى تعصب داشت».
-وى مطالعات و تحصیلاتى هم در ریاضى، نجوم، هیئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دلیل آراء ویژه‌اى که اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنایى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى همیشه به ایران آمد و در تهران ساکن گردید. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدریس مى‌کرد، اما گویا به دلایلى از آنجا نیز بیرون رفت.
+وى مطالعات و تحصیلاتى هم در ریاضى، نجوم، هیئت و به‌خصوص فلسفه داشت. به دلیل آراء ویژه‌اى که اواخر اقامتش در نجف داشت، مورد بى‌اعتنایى قرار گرفت و به سال 1375ق، براى همیشه به ایران آمد و در تهران ساکن گردید. وى مدت‌ها در مدرسه مروى تدریس مى‌کرد، اما گویا به دلایلى از آنجا نیز بیرون رفت. ایشان مدّتی هم در دبیرستان باهنر در خیابان نظام آباد تهران مشغول تدریس بود.
 ارتباط وى با مرحوم سماوى، مطلبى است که خود در آثارش در چند مورد، از آن یاد کرده است؛ از آن جمله آنکه به خواهش وى، بخشى از نسخه عربى «التفهیم» بیرونى را که ناقص بوده، از روى نسخه فارسى، براى او ترجمه کرده است. وى از برخى از عالمان نجف یاد کرده و مى‌گوید که در منزل مرحوم سماوى خدمت آنان رسیده است.
@@ خط ۱۳۵: / خط ۱۱۲: @@
 == آثار ==
-شمارى از آثار او، به خط خود وى، در کتابخانه مجلس نگهدارى مى‌شود؛ از جمله:
+{{ستون-شروع|2}}
+# معجم الشعراء: شامل برگزیده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛
-. معجم الشعراء: شامل برگزیده‌اى از اشعار 323 شاعر فارسى‌گوى از شعراى سده سوم هجرى تا سده چهاردهم؛
+# معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهلیت تا سال 1974م؛
+# شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛
-. معجم الشعراء: حاوى اشعار عربى، مجلد اول از 524 شاعر از شعراى جاهلیت تا سال 1974م؛
+# دلائل الأحکام فى الفقه الجعفرى
+# تحریر الرسائل
-. شرح اصطلاحات حل المسائل در نجوم از آقاى عبدالله نوبخت منجم‌باشى؛
+# تحریر المکاسب
+# شرح المدخل فى النجوم
-. تاریخ اخبارى و اصولى؛
+# الاسطرلاب عند الشرقیین
+# قبله الآفاق فى الهیئه
-. سالنامه 1341، در پیشامدهاى تاریخى، سیاسى، علمى، ادبى و انتقادى؛
+# الحواشى على مصادرات اقلیدس (فى الهندسه)
+# ترجمۀ کتاب الجبر، اثر خوارزمى
-. الفیه و شلفیه یا راز عشاق در بیان نیروى تحریک باه براى فروماندگان از آن؛
+# شرح جبر الخلاصه
+# ترجمۀ اللمعه
-. معجم الحکماء، ترجمه 120 فیلسوف عالم؛
+# مفهوم المشتق
+# رساله فى عدم مسؤولیه الصغیر
-. کفایة الإسلام در فقه شافعى؛
+# أجوبه المنشود فى الفقه
+#  رساله فى اثبات وجوب المقدمه
-. الرقاع و المقالات فی مواضیع شتى علمیة، فلسفیة، أدبیة، دینیة؛
+# تاریخ اخبارى و اصولى؛
+# سالنامه 1341، در پیشامدهاى تاریخى، سیاسى، علمى، ادبى و انتقادى؛
-. تسلیة الإخوان علاءالدین عطاملک جوینى؛
+# الفیه و شلفیه یا راز عشاق در بیان نیروى تحریک باه براى فروماندگان از آن؛
+# معجم الحکماء، ترجمه 120 فیلسوف عالم؛
-. زندگى‌نامه اثیرالدین ابهرى؛
+# کفایة الإسلام در فقه شافعى؛
+# الرقاع و المقالات فی مواضیع شتى علمیة، فلسفیة، أدبیة، دینیة؛
-. کتاب التهذیب على شرح منطق التهذیب از عبیدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛
+# تسلیة الإخوان علاءالدین عطاملک جوینى؛
+# زندگى‌نامه اثیرالدین ابهرى؛
-. مثنوى حکمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛
+# کتاب التهذیب على شرح منطق التهذیب از عبیدالله بن فضل‌الله شافعى کرمانى؛
+# مثنوى حکمة الأسرار از سروده‌هاى خودش؛
-. معارف قرآن در زندگى پیامبران و توضیح آثار، ادیان و شرح بلدان از قرآن و تفسیر آن؛
+# معارف قرآن در زندگى پیامبران و توضیح آثار، ادیان و شرح بلدان از قرآن و تفسیر آن؛
+# شرح عقاید بهائیه؛
-. شرح عقاید بهائیه؛
+{{پایان}}
-چند کتاب هم از پدرش شیخ شعبان و یک اثر از برادرش شیخ عبدالحسین، جزو این مجموعه است:
-. تقریرات الأصول؛
-. منهج المسترشدین إلى أحکام الدین.
 == منابع مقاله ==
+# پایگاه کتابخانه تخصصى تاریخ اسلام و ایران، چهارشنبه، 14 اردیبهشت 1390ش.
+# [http://www.rangeiman.ir/3529/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%D9%89-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%91%D8%B3-%DA%AF%DB%8C%D9%84/ پایگاه رنگ ایمان، سه شنبه 19 مرداد، 1400ش]
-پایگاه کتابخانه تخصصى تاریخ اسلام و ایران، چهارشنبه، 14 اردیبهشت 1390ش.
 ==وابسته‌ها==
@@ خط ۱۸۵: / خط ۱۵۳: @@
 [[تحرير الرسائل]]
+[[القضاء في الإسلام]]
 [[تاریخ نگارستان]]
-[[أحکام القطع و الظن في شرح الرسائل و تحریرها]]
+[[أحكام القطع والظن في شرح الرسائل وتحريرها]]
 [[فلسفه ما بعد الطبیعه(ترجمه شمسیه و هدایه اثریه)]]
 [[مثنوی هفت اورنگ]]
-[[القضاء في الإسلام]]
 [[اختیارات نجومی]]
@@ خط ۲۰۱: / خط ۱۶۹: @@
 [[رده:زندگی‌نامه]]
-[[رده:اردیبهشت(99)]]
+[[رده:ادیبان]]
+[[رده:مترجمان]]
+[[رده:مرداد(1400)]]
+[[رده:مصححان]]
+]