۱۰۶٬۵۱۰
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ']]'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
{{کاربردهای دیگر| صلح (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| صلح (ابهام زدایی)}} | ||
'''صلح امام حسن(ع)'''، ترجمه‌ای رسا و شیوا به زبان فارسی به قلم [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله سید على خامنه‌اى]] از کتاب [[صلح الحسن علیه‌السلام|صلح الحسن(ع)]] نوشته [[شیخ راضى آل یاسین]] است. نسخه‌ای دیگر از این ترجمه قبلاً به نام [[صلح امام حسن علیه‌السلام پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانۀ تاریخ|صلح امام حسن(ع) پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ]] معرفی شده است. | '''صلح امام حسن(ع)'''، ترجمه‌ای رسا و شیوا به زبان فارسی به قلم [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله سید على خامنه‌اى]] از کتاب [[صلح الحسن علیه‌السلام|صلح الحسن(ع)]] نوشته [[شیخ راضى آل یاسین]] است. نسخه‌ای دیگر از این ترجمه قبلاً به نام [[صلح امام حسن علیه‌السلام پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانۀ تاریخ|صلح امام حسن(ع) پرشکوه‌ترین نرمش قهرمانانه تاریخ]] معرفی شده است. | ||
[[ پرونده: حدیث ولایت.png|بندانگشتی|265px| [[نرم‌افزار حدیث ولایت]] ]] | [[ پرونده: حدیث ولایت.png|بندانگشتی|265px| [[نرم‌افزار حدیث ولایت]]]] | ||
==زمینه ترجمه== | ==زمینه ترجمه== | ||
ناشر با تأکید بر اینکه برای شناخت این کتاب باید زمانه ترجمه و نشر آن، یعنی سال‌های دهه‌ی 40ش را بهتر شناخت، فضای حاکم بر ایران در آن سال‌ها را عبارت از «فرنگی‌سازی فرهنگ و جامعه و مبارزه عمیق با دین و ترویج فساد و مظاهر پوچی غرب و وابستگی روزافزون به قدرت‌ها» دانسته و افزوده است: برداشت عمومی متدیّنین، وجود تفاوت بارز در سیره پیشوایان دین بود؛ به گمان آنان، امام حسین(ع) اهل مبارزه و جهاد بود، ولی امام حسن(ع) و بقیّه امامان معصوم(ع) این‌گونه نبودند و گرایش به صلح و سازش داشتند! پیامد این نگاه، گاه نفی و انکار و یا دست‌کم تردید در اصل مبارزه با رژیم طاغوت و یا جذب جوانان اهل مبارزه به مارکسیسم بود. کتاب صلح امام حسن(ع) برای اصلاح این نگرش اشتباه، ترجمه و منتشر شد<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص4-5</ref>. | ناشر با تأکید بر اینکه برای شناخت این کتاب باید زمانه ترجمه و نشر آن، یعنی سال‌های دهه‌ی 40ش را بهتر شناخت، فضای حاکم بر ایران در آن سال‌ها را عبارت از «فرنگی‌سازی فرهنگ و جامعه و مبارزه عمیق با دین و ترویج فساد و مظاهر پوچی غرب و وابستگی روزافزون به قدرت‌ها» دانسته و افزوده است: برداشت عمومی متدیّنین، وجود تفاوت بارز در سیره پیشوایان دین بود؛ به گمان آنان، امام حسین(ع) اهل مبارزه و جهاد بود، ولی امام حسن(ع) و بقیّه امامان معصوم(ع) این‌گونه نبودند و گرایش به صلح و سازش داشتند! پیامد این نگاه، گاه نفی و انکار و یا دست‌کم تردید در اصل مبارزه با رژیم طاغوت و یا جذب جوانان اهل مبارزه به مارکسیسم بود. کتاب صلح امام حسن(ع) برای اصلاح این نگرش اشتباه، ترجمه و منتشر شد<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص4-5</ref>. | ||