رفتار اخلاقی انسان با خود: تفاوت میان نسخه‌ها

# تعالیم اسلامى، انسانِ وارسته را کسى مى‌داند که خود و اعمال خویش را به زیر ذره‌بین ببرد و درصدد اصلاح خود، جبران خطاها و تقویت توانمندى‌هایش برآید؛ ازاین‌رو قرآن کریم گاه مؤکداً انسان را به مراقبت از خود و پاسدارى از سعادت خویش توصیه کرده، مى‌فرماید: '''يٰا أَيهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا عَلَيكمْ أَنْفُسَكمْ‌...''' (مائده: 105)؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید! بر شما باد مراقبت از خودتان... [[علامه جعفرى]] درباره اهمیت ارزیابى خود مى‌گوید: «ارزیابى خویشتن، برتر از خودشناسى است. تعداد کسانى که به ارزیابى خویشتن پرداخته‌اند، بسیار کم هستند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص296</ref>.

# میان تسلط بر نفس و پرهیز از پُرخورى، رابطه مستقیمى برقرار است که متون روایى متعدد بر آن تأکید دارد. از [[امام على(ع)]] روایت است: [[«من اقتصر في أكله كثرت صحته و صلحت فكرته»]]؛ کسی که جانب کم‌خورى نگاه‌دارد، سلامتش بسیار و فکرش شایسته خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص278</ref>.

نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 221 منبع (202 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، روان‌شناسی، تفسیری، کلامی، فلسفی، لغوی و...)، 4 پایگاه اینترنتی، 13 نشریه و 2 نرم‌افزار ([[جامع التفاسیر]] و [[مکتبة اهل‌البیت(ع)]]) استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص315-327</ref>.

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]