مبارکفوری، محمد عبدالرحمن بن ع‍ب‍دال‍رح‍ی‍م: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
وی در کودکی، قرآن را نزد پدرش آموخته و به حفظ آن پرداخت و سپس به مدرسه «چشمه رحمت» در شهر غازیفور رفت که پدرش نیز در همان جا تدریس می‌کرد. وی پنج سال در این شهر سکونت داشته و در این مدرسه، اغلب علوم دینی، مانند تفسیر، حدیث، فقه، ادبیات، بلاغت، علوم عقلی و سایر علوم را آموخت و ملازم عبدالله غازیفوری گشت. سپس به سفارش او به دهلی نقل مکان نمود و به محضر سید نذیر حسین محدث دهلوی رسید و در آنجا، صحیح | وی در کودکی، قرآن را نزد پدرش آموخته و به حفظ آن پرداخت و سپس به مدرسه «چشمه رحمت» در شهر غازیفور رفت که پدرش نیز در همان جا تدریس می‌کرد. وی پنج سال در این شهر سکونت داشته و در این مدرسه، اغلب علوم دینی، مانند تفسیر، حدیث، فقه، ادبیات، بلاغت، علوم عقلی و سایر علوم را آموخت و ملازم [[عبدالله غازیفوری]] گشت. | ||
سپس به سفارش او به دهلی نقل مکان نمود و به محضر [[سید نذیر حسین محدث دهلوی]] رسید و در آنجا، [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]]، [[صحيح مسلم|صحیح مسلم]]، [[سنن أبي‌داود|سنن ابوداود]]، [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]]، اواخر [[المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی)|سنن نسایی]]، اوایل [[سنن ابن ماجه]]، [[مشكاة المصابيح]]، [[بلوغ المرام في شرح مسك الختام|بلوغ المرام]]، [[تفسير الجلالین|تفسير الجلالين]]، [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|تفسیر بیضاوی]] و سایر کتب مهم را آموخت<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>. | |||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
معروف‌ترین شاگردان وی، عبارتند از: | معروف‌ترین شاگردان وی، عبارتند از: | ||
# ابوالهدی عبدالسلام مبارکفوری (1289-1342ق)، صاحب | # [[ابوالهدی عبدالسلام مبارکفوری]] (1289-1342ق)، صاحب «[[سيرة الإمام البخاري]]»؛ | ||
# عبیدالله بن عبدالسلام مبارکفوری (1327-1414ق)، صاحب | # [[عبیدالله بن عبدالسلام مبارکفوری]] (1327-1414ق)، صاحب «[[مرعاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح]]»؛ | ||
# نذیر احمد رحمانی املوی (1323-1385ق)، صاحب کتاب | # [[نذیر احمد رحمانی املوی]] (1323-1385ق)، صاحب کتاب «[[أهل الحديث و السياسة]]» و «[[أنوار المصابيح في ركعات التراويح]]»؛ | ||
# محمد تقی‌الدین هلالی (1311-1407ق)، صاحب | # [[محمد تقی‌الدین هلالی]] (1311-1407ق)، صاحب «[[سبيل الرشاد]]»<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۱
| مبارکفوری، محمد ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌ب‍ن ع‍ب‍دال‍رح‍ی‍م | |
|---|---|
 | |
| ولادت | 1283ق/1865م |
| محل تولد | ولایت اترابرادیش از ولایات شمالی هند، هندوستان |
| رحلت | شوال 1353ق/ 22 نوامبر 1935م |
ابوعلی محمد عبدالرحمن مبارکفوری (1283- 1353ق)، علامه، محدث، فقیه و عالم قرن سیزدهم شبه جزیره هند، می‌باشد.
ولادت
وی در سال 1283ق/1865م، در مبارکفور، در ولایت اترابرادیش از ولایات شمالی هند، به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
وی در کودکی، قرآن را نزد پدرش آموخته و به حفظ آن پرداخت و سپس به مدرسه «چشمه رحمت» در شهر غازیفور رفت که پدرش نیز در همان جا تدریس می‌کرد. وی پنج سال در این شهر سکونت داشته و در این مدرسه، اغلب علوم دینی، مانند تفسیر، حدیث، فقه، ادبیات، بلاغت، علوم عقلی و سایر علوم را آموخت و ملازم عبدالله غازیفوری گشت.
سپس به سفارش او به دهلی نقل مکان نمود و به محضر سید نذیر حسین محدث دهلوی رسید و در آنجا، صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابوداود، سنن ترمذی، اواخر سنن نسایی، اوایل سنن ابن ماجه، مشكاة المصابيح، بلوغ المرام، تفسير الجلالين، تفسیر بیضاوی و سایر کتب مهم را آموخت[۲].
شاگردان
معروف‌ترین شاگردان وی، عبارتند از:
- ابوالهدی عبدالسلام مبارکفوری (1289-1342ق)، صاحب «سيرة الإمام البخاري»؛
- عبیدالله بن عبدالسلام مبارکفوری (1327-1414ق)، صاحب «مرعاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح»؛
- نذیر احمد رحمانی املوی (1323-1385ق)، صاحب کتاب «أهل الحديث و السياسة» و «أنوار المصابيح في ركعات التراويح»؛
- محمد تقی‌الدین هلالی (1311-1407ق)، صاحب «سبيل الرشاد»[۳].
وفات
وی در اواخر عمر، دچار بیماری و نابینایی شده و در نهایت در شوال 1353ق/ 22 نوامبر 1935م، دار فانی را وداع گفت[۴].
آثار
وی آثار و تألیفات فراوانی از خود برجای گذاشته است که از جمله آنها، عبارتند از:
- تحفة الأحوذي شرح جامع الترمذي؛
- مقدمة تحفة الأحوذي؛
- شفاء الغلل شرح كتاب العلل؛
- أبكار المنن في تنقيد «آثار السنن»؛
- تحقيق الكلام في وجوب القراءة خلف الإمام؛
- كتاب الجنائز؛
- خير الماعون في منع الفرار من الطاعون؛
- نور الأبصار؛
- ضياء الأبصار؛
- تنوير الأبصار بتأكید نور الأبصار؛
- القول السديد في ما يتعلق بتكبيرات العيد؛
- المقالة الحسنی في سنية المصافحة باليد اليمنی[۵].
پانویس
منابع مقاله
بستوی عبدالعلیم عبدالعظیم، مقدمه کتاب «فوائد في علوم الحديث و كتبه و أهله»، اثر مبارکفوری، ابوالعلی محمد عبدالرحمن، ریاض، مكتبة الملك فهد الوطنية، 1431ق.