هارون امت: اثبات افضلیت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در شروط خلافت از مدارک معتبر اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

هارون امت: اثبات افضلیت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در شروط خلافت از مدارک معتبر اهل سنت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۲

۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'آن ها' به 'آن‌ها'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۴٬۳۸۹

ویرایش

@@ خط ۶۳: / خط ۶۳: @@
 مؤلف  بعد از ارائه ی احادیث و بررسی سندی و دلالی آن، به سخنان امام حسن مجتبی علیه‌السلام، [[عبدالله بن مسعود]]، حذیفة بن یمان، [[انصاری، جابر بن عبدالله|جابر بن عبدالله]]، مقداد بن اسود و سعد بن ابی وقاص که با سندهای معتبر نقل شده و به صراحت دلالت بر برتری [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی علیه‌السلام]] بر تمام امت دارد، استناد می‌کند.
 === فصل چهارم: بررسی ویژگی‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام ===
-بعد از سه فصل مقدماتی، مؤلف  در فصل چهارم به سر اصل مطلب می رسد و با استناد به سخنان بزرگان اهل سنت و روایات معتبر آن ها به همراه بررسی های سندی، می کوشد تا اشجعیت، اعلمیت، مومن ترین، عادل ترین و محبوب ترین بودن [[امام علی علیه‌السلام]] را ثابت کند.
+بعد از سه فصل مقدماتی، مؤلف  در فصل چهارم به سر اصل مطلب می رسد و با استناد به سخنان بزرگان اهل سنت و روایات معتبر آن‌ها به همراه بررسی های سندی، می کوشد تا اشجعیت، اعلمیت، مومن ترین، عادل ترین و محبوب ترین بودن [[امام علی علیه‌السلام]] را ثابت کند.
 مؤلف  این فصل از کتاب را به پنج بخش تقسیم کرده و در هر بخش به موارد ذیل پرداخته است:
@@ خط ۸۹: / خط ۸۹: @@
 مؤلف  احادیث ساختگی در فضیلت خلفای ثلاثه را یکی از مهمترین عللی دانسته که حق و باطل را بر عامه مشتبه ساخته و مانع از پذیرش افضلیت [[امام علی علیه‌السلام]] شده است. وی با استناد به سخنان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]] که بسیاری از روایات فضائل خلفا را ساختگی دانسته‌اند، ریشه ی پیدایش این احادیث را  آنطور که در کتاب سلیم بن قیس هلالی آمده، به معاویه نسبت می‌دهد و برای تأیید این موضوع، سخنان [[ابوالحسن مدائنی]] (از مورخان متقدم اهل سنت)، [[اسکافی، محمد بن عبدالله|ابوجعفر اسکافی]] و [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتیبه دینوری]] را شاهد می آورد.
-مؤلف  سپس با بیان این نکته که: «طبق علم رجال اهل سنت، دشمنی با اهل‌بیت علیهم‌السلام جرح و قدحی برای راویان محسوب نمی‌شود و از آنجایی که روایات فضائل خلفا را همان کسانی جعل کرده‌اند که ناصبی بوده و در نزد اهل سنت، ثقه به شمار می آیند (آن هم اغلب با توثیق حدسی از روی روایات خوشایند آن ها، نه توثیق حسی)» معتقد است که: «در نقد این روایات باید از راه بررسی متن روایات و تعارضشان با روایات صحیح السند دیگر وارد شد، نه از راه بررسی سندی.»
+مؤلف  سپس با بیان این نکته که: «طبق علم رجال اهل سنت، دشمنی با اهل‌بیت علیهم‌السلام جرح و قدحی برای راویان محسوب نمی‌شود و از آنجایی که روایات فضائل خلفا را همان کسانی جعل کرده‌اند که ناصبی بوده و در نزد اهل سنت، ثقه به شمار می آیند (آن هم اغلب با توثیق حدسی از روی روایات خوشایند آن‌ها، نه توثیق حسی)» معتقد است که: «در نقد این روایات باید از راه بررسی متن روایات و تعارضشان با روایات صحیح السند دیگر وارد شد، نه از راه بررسی سندی.»
 مؤلف  سپس به عنوان دو نمونه از این احادیث ساختگی در فضیلت خلفا، حدیث «اَبُوبَکْرُ وَ عُمَرُ سَیِّدا کُهُولِ اَهْل الْجَنَّهِ» و روایت «خَيْرَ اَلْأُمَّةِ بَعْدَ نَبِيِّهَا أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَرُ» از زبان [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی علیه‌السلام]] را در 26 صفحه مورد بررسی قرار می‌دهد.